Μακάρι να ήταν αυτό το «στράβωμα»

Κάπου θα «στράβωνε» το πράγμα και ελπίζω το «στράβωμα», να ήταν αυτό το 0-0 με τον Πλατανιά στα Περιβόλια. Ιδανικό θα ήταν κάτι τέτοιο, πρώτα απ’ όλα γιατί δεν στοιχίζει τίποτα, αντίθετα σου δίνει και προβάδισμα πρόκρισης. Πάντα πονηρό το 0-0, αλλά η ουσία είναι πως η ΑΕΚ για να περάσει πρέπει να κερδίσει τον Πλατανιά σαν γηπεδούχος. Αν δεν μπορεί να το καταφέρει αυτό, τότε – χωρίς να θέλω να φανώ υπερβολικός- ας το κλείσουμε το μαγαζί.

Από εκεί και πέρα, ότι είδαμε στα Περιβόλια, νομίζω εξηγείται εύκολα.

Πρώτα απ’ όλα από στοιχεία που αφορούν την ίδια την ΑΕΚ. Το 3-5-2, ήταν ένα μεγάλο ανακάτεμα. Και αυτά τα ανακατέματα πάντα εγκυμονούν κινδύνους. Πάλι, θα προτιμήσω να δω το ποτήρι μισογεμάτο. Αμυντικά λειτούργησε σχετικά καλά. Όχι ιδανικά, αφού είχε δυο καλές φάσεις για γκολ τουλάχιστον ο Πλατανιάς, αλλά καλά.

Το πρόβλημα ήταν στην παραγωγή επιθετικού παιχνιδιού. Φανερά ο Χιμένεθ πόνταρε πολλά στο να ξεκινάει καλά τις επιθέσεις ο Αϊντάρεβιτς από πίσω, αλλά κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ. Ο Παράσχος το διέκρινε, οι παίκτες του πρέσαραν ψηλά και έκλειναν τον Σουηδό και το πράγμα «μάγκωσε» από νωρίς.

Πρόβλημα υπήρχε και από τα άκρα. Ο Ντίντακ δεν είναι παίκτης για να παίξει όλη την πλευρά σε 3-5-2. Προσπάθησε, αλλά τα ελλειμματικά του στοιχεία επιθετικά… ξεχύθηκαν άπλετα. Δεν βοηθήθηκε επίσης, από το γεγονός πως από την πλευρά του έπαιζε στόπερ ο Κολοβέτιος, που είναι δεξιοπόδαρος. Ξέρετε για τις ομάδες που παίζουν και πάνε καλά με το 3-5-2, τα δύο ακραία στόπερ έχουν συμμετοχή στο επιθετικό παιχνίδι και η παρουσία αριστεροπόδαρου κεντρικού αμυντικού από τα αριστερά, είναι σημαντική.

Το περίεργο είναι πως από την άλλη πλευρά που υπήρχε καλύτερη ισορροπία, η μπάλα δεν πήγαινε συχνά. Αντί δηλαδή η ΑΕΚ να επιχειρεί από την πλευρά του Βράνιες ( που ταίριαζε πολύ καλύτερα στις απαιτήσεις της συγκεκριμένης τακτικής) και φυσικά του Γκάλο, πήγαινε περισσότερο αριστερά. Και αυτό οφείλεται πως αυτή την πλευρά διάλεγε περισσότερο για να βγει ο Μάνταλος. Αλλά χωρίς αποτέλεσμα, τις συντριπτικά περισσότερες φορές.

Για να μην το πολυκουράζουμε, ότι είχε να δείξει επιθετικά η ΑΕΚ, προήλθε από τον Αραούχο καθαρά ατομικά. Είναι πολύ μεγάλος παίκτης και η ομάδα πρέπει το γρηγορότερο δυνατό να μάθει να παίζει μαζί του, όσο περισσότερο γίνεται τουλάχιστον, για να μην αρχίσει να τον παίρνει η κάτω βόλτα. Είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για τους υπόλοιπους παίκτες να αναπτύξουν το παιχνίδι τους. Αλλά στα Χανιά, αυτό δεν έγινε. Ειδικά από τους Μάνταλο και Μπακασέτα, που περίμενες και τα περισσότερα.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε πάντως, πως η ΑΕΚ δεν έπαιζε μόνη της. Τις δικές της ατέλειες, ήρθε να συμπληρώσει η εικόνα του Πλατανιά, που για όσους τον παρακολουθούν φέτος, κάθε άλλο παρά έκπληξη ήταν.

Η ομάδα που σε αυτό το γήπεδο έχει κερδίσει τον Παναθηναϊκό και έχει γυρίσει από 0-2 απέναντι στον Ολυμπιακό, δεν είναι τυχαίος αντίπαλος. Σε όλο το πρωτάθλημα το δείχνει. Πολύ καλά δουλεμένη, με σαφείς αγωνιστικούς προσανατολισμούς, πάνω από τον μέσο όρο των «μικρομεσαίων» του ελληνικού πρωταθλήματος.

Εντυπωσιακό όχι μόνο το ότι πρέσαραν ψηλά, σωστά και οργανωμένα, αλλά και η διάρκεια που το έκαναν, ειδικά αν σκεφτεί κανείς πως είχαν εκτός έδρας ματς πρωταθλήματος την Δευτέρα στην Λιβαδειά. Επίσης από την αρχή φάνηκε πως είχαν πάρει πολύ σοβαρά το παιχνίδι και ήθελαν να νικήσουν την ΑΕΚ.

Απέναντι σε έναν τέτοιο αντίπαλο λοιπόν, καλά οργανωμένο και με στιβαρή παρουσία στο γήπεδο, τα προβληματικά στοιχεία που έβγαλε η ΑΕΚ κυρίως πιστεύω λόγω της αλλαγής διάταξης και των ανακατατάξεων που έφερε αυτή στις θέσεις αρκετών παικτών, φάνηκαν περισσότερο.

Με έναν αντίπαλο που αυτό που παίζει το παίζει πολύ καλά, η ΑΕΚ πήγε σε μια αλλαγή διάταξης και σε μια τακτική που θέλει πολύ δουλειά για να λειτουργήσει, άρα μοιραία όταν πηγαίνεις σε αυτή με τις προϋποθέσεις που πήγε η Ένωση, βγαίνει βασικά αμυντικογενής.

Αν με πείραξε κάτι, είναι το ότι όσο πλησιάζαμε στο τέλος, η ΑΕΚ έδειξε να συμβιβάζεται περισσότερο με το 0-0, σε σχέση με τον αντίπαλο της, όπως και το ότι ο Πλατανιάς, παρότι θυμίζω ξανά, έπαιζε στην Λιβαδειά την Δευτέρα, έβγαζε περισσότερη φρεσκάδα.

Αξιοσημείωτο βέβαια και σίγουρα είχε την σημασία του, πως η ΑΕΚ δεν μπορούσε να υπολογίζει στις υπηρεσίες Πατίτο και Λάζαρου, παικτών που θα είναι στην διάθεση του Χιμένεθ για τον Ηρακλή την Δευτέρα.

Επίσης αξιοσημείωτο και προκαλεί απορία, πως για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι, ο Βάργκας που ήταν εντυπωσιακός με τον Λεβαδειακό για το κύπελλο, δεν πήρε λεπτό συμμετοχής. Προφανώς έβλεπε ο Χιμένεθ πόσο επικίνδυνος μπορούσε να γίνει από μόνος του ο Αραούχο και προτίμησε να τον κρατήσει πολύ στο γήπεδο. Για τρίτο συνεχόμενο ματς, μέσα σε οκτώ μέρες.

Για να τελειώνω με τα αξιοσημείωτα, με αναφορά στην ετοιμότητα που έδειξε ο Γιάννης Ανέστης. Πολύ θετικό στοιχείο, για έναν γκολκίπερ του οποίου το ταλέντο και οι δυνατότητες δεν αμφισβητούνται, αλλά το πρόβλημα του είναι πως δεν πατάει στο γήπεδο τόσο γερά, όσο του επιτρέπουν και οι ικανότητες και η σωματική του διάπλαση. Από τα ματς στο κύπελλο που έχει αγωνιστεί τελευταία, φαίνεται πως του έχει κάνει καλό το ότι πέρασε δεύτερος, μετά το τραγικό εκείνο ματς με τον Ατρόμητο για το πρωτάθλημα.

Για να συνοψίσουμε, δεν χρειάζεται να είμαστε υπερβολικοί στις αρνητικές μας κρίσεις για την εικόνα της ΑΕΚ στα Περιβόλια. Πρώτα απ’ όλα πήρε ένα αποτέλεσμα που της δίνει τον πρώτο λόγο. Κατά δεύτερο λόγο έδειξε ( το είπε και ο Χιμένεθ δηλαδή αμέσως μετά το ματς ) και με την διάταξη και με την διαχείριση από τον πάγκο στην διάρκεια του αγώνα, ότι καλώς ή κακώς το «μηδέν» πίσω ενδιέφερε περισσότερο και μπροστά τα πράγματα ήταν λίγο αφημένα στην τύχη τους. Μπορείς να μιλήσεις γι’ αυτό, αλλά ας το αφήσουμε τώρα. Θα βγάλει και ο Χιμένεθ τα συμπεράσματα του σίγουρα, από την προετοιμασία και την διαχείριση αυτής της αναμέτρησης.

Την Δευτέρα στο Καυταντζόγλειο, είναι ένα ματς με διαφορετικό κίνητρο, από την άποψη πως υπάρχει νίκη και μόνο νίκη και η ισοπαλία θα είναι σοβαρή αποτυχία. Άρα σίγουρα θα αντιμετωπιστεί διαφορετικά, θα υπάρχουν δύο πολύ σοβαρές προσθήκες σε σχέση με τον Πλατανιά στα πρόσωπα των Λάζαρου και Πατίτο και λογικά πιο ορθολογική τακτική και τοποθέτηση των παικτών στις θέσεις στην ενδεκάδα.