Τώρα οι 8 (που έπρεπε να είναι 10), μετράνε;

Παραδοσιακά και διαχρονικά στην ΑΕΚ, υπάρχει το χούι να χαμηλώνουμε το μέγεθος, σ’ ότι καλό συμβαίνει. Όσο καλό και αν είναι. Και να χώνουμε πάντα και ένα «αλλά» να μας βρίσκεται. Μην παίρνουν και τα μυαλά μας αέρα.  Σύντομα πρόσφατα παραδειγματάκια, για να καταλάβετε τι  εννοώ. Παράδειγμα πρώτο.  Όλο το καλοκαίρι όλος ο κόσμος, ήθελε, ζητούσε, περίμενε, την μεταγραφή του Αραούχο. Ήρθε τελικά ο Αργεντινός. «Αλλά αν ερχόταν νωρίτερα και είχε κάνει προετοιμασία, θα είχε βρει και ρυθμό». Παράδειγμα δεύτερο.  Πρώτη η ΑΕΚ στο πρωτάθλημα, μετά από πολλά χρόνια και μεγάλες φουρτούνες. «Αλλά θα μπορούσε να έχει μεγαλύτερη διαφορά από τους άλλους». Που όντως θα μπορούσε. Αυτό όμως, ούτε αλλάζει, ούτε μειώνει το γεγονός πως είναι πρώτη.

Το δεύτερο χούι που υπάρχει παραδοσιακά και διαχρονικά, είναι να περνάμε στα ψιλά όταν συμβαίνει στην ΑΕΚ κάτι, που τα προηγούμενα χρόνια γινόταν αντικείμενο θαυμασμού και… επισήμανσης, όταν γινόταν σ’ άλλες ομάδες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι διεθνείς ποδοσφαιριστές. Θυμάμαι τα προηγούμενα χρόνια και αν κάνω λάθος διορθώστε με, ένα από τα κριτήρια ποιότητα του ρόστερ των μεγάλων ομάδων, ήταν και ο αριθμός των παικτών που έστελναν στις εθνικές ομάδες. Προφανώς και δεν είναι πάντα αυτό ασφαλές κριτήριο, διότι  και στην ιστορία των κλήσεων στις εθνικές παίζουν και αδικίες αλλά πλέον και παιχνίδια μάνατζερ.

Όμως πάντα είχε την σημασία του, πόσους διεθνείς έχει μια ομάδα στο ρόστερ της. Και υπήρχαν τα προηγούμενα χρόνια κουβέντες τύπου «που να συναγωνιστείς το ρόστερ του Ολυμπιακού, δες πόσους ποδοσφαιριστές έχει στις εθνικές ομάδες». Τώρα όμως, έφτασε το πλήρωμα του χρόνου, να είναι η ΑΕΚ η ομάδα που έχει τους περισσότερους διεθνείς απ’ όλες τις υπόλοιπες ομάδες του ελληνικού πρωταθλήματος. Και από τον Ολυμπιακό και απ’ όλους τους υπόλοιπους. Οκτώ παίκτες έχει στείλει η ΑΕΚ στις εθνικές ομάδες. Και μάλιστα όχι απλώς για να παραστούν και να συμπληρώσουν αποστολές, που ενδεχομένως να φανέρωνε και άλλες σκοπιμότητες πίσω από τις κλήσεις. Διεθνείς που οι περισσότεροι είναι βασικοί στις ομάδες τους.

Ο Βράνιες έχει μόνιμη θέση στην ενδεκάδα της Βοσνίας. Και θα μου επιτρέψετε να παρατηρήσω πως η διπλή απόκρουση που έκανε πάνω στη γραμμή στο ματς με το Βέλγιο, είναι για σήμα τηλεοπτικής εκπομπής. Ο Γιόχανσον είναι πλέον μόνιμος στην βασική ενδεκάδα μιας εθνικής Σουηδίας, που είναι πολύ κοντά στο πετάξει εκτός μουντιάλ την Ολλανδία. Ο Τρίστασον πλέον δεν είναι βασικός στην εθνική Ισλανδίας, αλλά δεν είναι βασικός ούτε και στην ΑΕΚ. Το γεγονός δηλαδή πως δεν έχει κερδίσει θέση στην ενδεκάδα της ομάδας του, τον έχει κάνει να χάσει και την θέση που είχε σ’ αυτήν της εθνικής. Ποδοσφαιρικά λογικό.

Και πάμε και στην δική μας εθνική. Ο Μάνταλος δεν βγαίνει από την ενδεκάδα με τίποτα. Και ανοίγω παρένθεση. Δεν θα γράψω ούτε για την ασίστ που έδωσε στο γκολ του Μήτρογλου, ούτε για το δοκάρι που είχε. Ο Μάνταλος πρέσαρε όσο κανένας άλλος διεθνής και έκανε και τα περισσότερα κλεψίματα. Είναι παιχνίδι που έχει μάθει να κάνει στην ΑΕΚ ο Μάνταλος. Όχι μόνο να δημιουργεί και να εκτελεί, αλλά να πρεσάρει και να μαρκάρει. Δείγμα πως πλέον γίνεται ένας όχι μόνο σπουδαίος, αλλά και ολοκληρωμένος παίκτης. Κλείνω την παρένθεση. Ο Μάνταλος δεν κουνιέται από βασικός. Ο Μπακασέτας τώρα έχασε την θέση του στην ενδεκάδα της εθνικής. Αλλά και αυτό είναι ποδοσφαιρικά λογικό, υπό την έννοια πως δεν έχει κερδίσει θέση ούτε στην ενδεκάδα της ΑΕΚ.

Εκείνο που παραμένει ποδοσφαιρικά παράλογο, είναι αυτό που γίνεται με τον Λάζαρο. Κλήθηκε μεν στην εθνική, αλλά έμεινε στον πάγκο και στον πάγο και στα 90 λεπτά. Απέναντι σε μια ομάδα όπως ο Κύπρος, ο Σκίμπε προτίμησε τον Σταφυλίδη που δεν είναι καν εξτρέμ, από τον πιο φορμαρισμένο Έλληνα εξτρέμ. Και η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Όσο για τον Ανέστη, προφανώς και χωρίς δεύτερη κουβέντα, είναι ο καλύτερος Έλληνας τερματοφύλακας εντός συνόρων και δικαίως βρίσκεται στην εθνική, αλλά έχει μπροστά του τον Καρνέζη. Και αυτός είναι και ο μόνος λόγος που δεν ξεκίνησε και αυτός βασικός.

Την οκτάδα των διεθνών της ΑΕΚ, κλείνει ο Γαλανόπουλος στη μικρή εθνική. Που αλίμονο και αν δεν ήταν. Σύντομα όμως, θα πάει και στην ανδρών. Ποδοσφαιρικά νομοτελειακό είναι με βάση το ταλέντο του. Και ακόμα και θέση βασικού θα διεκδικήσει, ρίχνοντας μια ματιά στα χαφ που τώρα έχει η εθνική των ανδρών. Πάντως η ουσία είναι πως η ΑΕΚ έχει μια οκτάδα παικτών, που όχι απλώς είναι διεθνείς, αλλά έχουν ρόλο και στις εθνικές τους. Και μεταξύ μας, θα μπορούσαν να είναι ακόμα και δέκα οι διεθνείς της ΑΕΚ. Διότι παραμένει μέγα μυστήριο η επιλογή του Σκίμπε να μην καλέσει τον Μιχάλη Μπακάκη, την στιγμή που πλέον ο Τοροσίδης παίζει μόνο με το όνομα του. Ενώ ακόμα και σ’ αυτή την εξαιρετικά ταλαντούχα εθνική Κροατίας, έχει θέση ο Μάρκο Λιβάγια. Έστω και όχι στη βασική της ενδεκάδα.

Η ουσία πάντως είναι, πως η ΑΕΚ είτε με δέκα που θα έπρεπε να είναι οι διεθνείς της βάσει ποδοσφαιρικής λογικής, είτε με οκτώ που είναι αυτή τη στιγμή, είναι η ομάδα με τους περισσότερους στο ελληνικό πρωτάθλημα. Και πώς να το κάνουμε, αυτό είναι δείγμα ποιότητας του ρόστερ. Όπως ήταν και τα προηγούμενα χρόνια, όταν συνέβαινε με άλλες ομάδες και κυρίως με τον Ολυμπιακό. Ενώ τώρα ο Ολυμπιακός έχει επτά διεθνείς. Οι δυο (Ανδρούτσος Νικολάου) στις μικρές εθνικές της Ελλάδας, ενώ από τους άλλους πέντε, μόνο ο Φορτούνης παίζει βασικός. Και αυτό πρέπει να μπαίνει και στη συζήτηση που γινόταν ήδη από το καλοκαίρι και πριν καν ξεκινήσει η σεζόν, περί ποιότητας των ρόστερ αλλά ακόμα – ακόμα και περί διαφοράς που η ΑΕΚ δεν έχει καταφέρει να καλύψει ούτε και φέτος.