Τι μάθαμε (στην ΑΕΚ) από τον Σωκράτη

Για τις μεταγραφές που έγιναν θαρρώ πως δεν υπάρχουν και πολλά περισσότερα να πούμε. Τώρα άλλωστε, θα μιλήσει το γήπεδο. Ένα μόνο. Έστω και αν δεν το ξέρει καν, ο Βινίσιους πήρε ένα νούμερο φανέλας που όταν μιλάμε για αριστερό μπακ στην ΑΕΚ, έχει σημειολογία ανάλογα βαριά με τον έντεκα όταν λέμε για τον επιθετικό. Ο Κασάπης είναι το κορυφαίο αριστερό μπακ στη σύγχρονο ιστορία της ομάδας. Ίσως και γενικώς στην ιστορία της ομάδας. Δεν έφτασε ούτε στο μικρό του δακτυλάκι, παίκτης που είχε παίξει στο Τσάμπιονς Λιγκ, όπως ο Αραουμπαρένα. Αν ο Βινίσιους κάνει το 1/5 απ’ όσα ο Κασάπης, θα είναι η πιο πετυχημένη μεταγραφή των τελευταίων 20 χρόνων. Κυρίως διότι μιλάμε και για μια θέση από την οποία έχει γίνει παρέλαση ταλαιπωρίας και μετριότητας. Αυτά.

Μιας λοιπόν και για τις μεταγραφές που έγιναν δεν έχουμε να πούμε κάτι περισσότερο, ο Ιούνης αργεί για τις επόμενες, πάμε σ’ ένα θέμα άσχετο, αλλά σχετικό και αγαπημένο. Διάβαζα πως ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος πήρε και με την βούλα που λέμε, το βραβείο του κορυφαίου αμυντικού της Μπουντεσλίγκα. Είμαι ο κανένας και ο τίποτας για να γράψω ότι το δικαιούταν και αυτό να σημαίνει κάτι. Κατά την ταπεινότητα μου πάντως, το παιδί αυτό εκτός από (τεράστιο) ταλέντο και προσόντα, έχει και όσο μυαλό έχουν όλοι οι στόπερ στην Μπουντεσλίγκα μαζί. Και αυτό θαρρώ κάνει και την μεγάλη διαφορά. Αλλά το θέμα μου δεν είναι αυτός καθ’ αυτός ο Σωκράτης. Είναι όσα πρέπει να διδάξει η περίπτωση του, σ’ όσους παίζουν στην ΑΕΚ αλλά και στην ίδια την ΑΕΚ. Ακόμα και παίκτες που δεν έχουν το ταλέντο του Σωκράτη.

Το πρώτο είναι πως η υπόθεση δανεισμός δεν είναι ούτε κατάρα, ούτε τιμωρία. Όπως δηλαδή το έβλεπαν πολλοί από τους παίκτες που είχε η ΑΕΚ, τόσο την τελευταία τετραετία όσο και πιο παλιά. Τους πρότεινε η ΑΕΚ να τους δώσει δανεικούς για να βάλουν αγωνιστικά λεπτά και εμπειρία στα πόδια τους και εκείνοι έλεγαν «όχι» και αντιπρότειναν να μείνουν ελεύθεροι. Και στους περισσότερους εξ αυτών, η ΑΕΚ έκανε το χατίρι, τους άφησε ελεύθερους και τελικά τους έφαγε η μαρμάγκα. Ο Σωκράτης ακόμα λέει πόσο σκληρό να αποδεχθεί την πρόταση του Σάντος να παραχωρηθεί δανεικός στη Νίκη Βόλου. Και από την ΑΕΚ της διεκδίκησης του τίτλου και της Ευρώπης, βρέθηκε στα χωράφια της Β’ εθνική. Αλλά αν τον ρωτήσεις, θα σου πει πως ενδεχομένως μόνο μέσα απ’ αυτά τα χωράφια, μπορούσε να περάσει η διαδρομή που έχει κάνει εως τώρα. Και βεβαίως ο δανεισμός εκείνος δεν ωφέλησε μόνο τον Σωκράτη, αλλά και την ΑΕΚ. Γι αυτό και στην ΑΕΚ θα πρέπει ίσως να δουλεύουν και τώρα περισσότερα αυτή την ιστορία των δανεισμών. Διότι στην περίπτωση, για παράδειγμα, του Τζανετόπουλου, την καθυστέρησαν υπέρ το δέον. Και σε κάποιες άλλες περιπτώσεις, δεν το σκέφτηκαν και καθόλου.

Το δεύτερο που διδάσκει η ιστορία του Σωκράτη, είναι πόσο σημαντικό είναι για ένα ταλέντο, να πέσει πάνω στους προπονητές που θα ξέρουν τη κατάλληλη στιγμή πως θα το διαχειριστούν για να το αναδείξουν και όχι να το χαντακώσουν. Ο Παπασταθόπουλος είχε την τύχη να βρει τον Φερνάντο Σάντος που επέμενε και τον πίεζε να φύγει δανεικός για τη Νίκη Βόλου για να παίξει μπάλα και όχι να μείνει στην ΑΕΚ και να παίζει με δυσκολία ακόμα και στο οικογενειακό διπλό. Είχε επίσης την τύχη, να βρει επιστρέφοντας στην ΑΕΚ τον Λορένσο Σέρα Φερέρ, που όσο μούσκεμα και αν τα έκανε τη σεζόν 2007-08, είχε τα κότσια να εμπιστευτεί τον αμούστακο Σωκράτη σε ματς ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ. Σ’ αυτούς τους δυο προπονητές και στις αποφάσεις τους, ο Σωκράτης οφείλει πολλά. Αντιθέτως, ο Γαλανόπουλος για παράδειγμα, πήγε να καταστραφεί και από τον Κετσπάγια και από τον Μοράις. Ο ένας του άνοιξε την πόρτα της πρώτης ομάδας αλλά μετά του την έκλεισε με φόρα στα μούτρα και ο άλλος του έδωσε θέση βασικού, αλλά μετά τον τύλιξε με μια κουβέρτα στον πάγκο. Με λίγα λόγια, για να μπορείς να έχεις Παπασταθόπουλους, δεν αρκεί το ταλέντο του Σωκράτη, αλλά χρειάζεται και προπονητής που θα ξέρουν πώς να το διαχειριστούν. Και το σκεφτούμε καλά στην ΑΕΚ, όχι τόσο για όσα έγιναν τα τρια τελευταία χρόνια, διότι αυτά δεν γυρίζουν πίσω, αλλά για όσα θα γίνουν στη συνέχεια. Διότι στην ομάδα υπάρχουν διαμαντάκια όπως ο Γαλανόπουλος, όπως ο Μεληκιώτης, όπως από το καλοκαίρι ο Γιακουμάκης. Και πρέπει να στηριχθούν και να αξιοποιηθούν.

Μιας και έπιασα και την στήριξη και την αξιοποίηση, πάω και στο τρίτο που διδάσκει η περίπτωση του Σωκράτη. Μπορεί να είχε πετύχει πολύ λιγότερα πράγματα στην καριέρα του, αν στα ξεκινήματα του, δεν είχε στο πλευρό του έναν στόπερ της κλάσης και της εμπειρίας του Δέλλα. Ο ίδιος ο Σωκράτης το λέει αυτό, δεν το έβγαλα από το κεφάλι μου. Έπαιζε με την ασφάλεια που του έδινε ο τρόπος παιχνιδιού του Δέλλα. Αντιθέτως, ο Κολοβέτσιος για παράδειγμα, είχε δίπλα του τον καίσαρα της γκάφας. Επίσης όταν ο Φερέρ έδωσε την ευκαιρία στο Σωκράτη, του έδωσε μαζί και μεγάλες δόσεις εμπιστοσύνης. Για όσους θυμούνται εκείνη τη σεζόν, ο Παπασταθόπουλος τα έκανε τα λαθάκια του. Αυτά που αντιστοιχούσαν στην απειρία του και που ενδεχομένως έπρεπε να τα κάνει, για να μάθει απ’ αυτά. Ανάλογη δόση εμπιστοσύνης, θα πρέπει να παίρνουν και τώρα, όσοι νεαροί θεωρεί η ΑΕΚ πως δικαιούνται ευκαιριών. Αλλά πολύ φοβούμαι, πως ένα από τα σημεία των καιρών στην ΑΕΚ, είναι η ροπή προς… ποινικοποίηση, του κάθε λάθους μέσα στο γήπεδο. Ειδικά αν έρχεται από Έλληνα ποδοσφαιριστή.