The κόπανοι

Τελικά σ’ αυτούς τους Άγγλους δεν κόβει καθόλου. Άκου τώρα, τι μπούρδα σκαρφίστηκαν να κάνουνε εκεί στην Τότεναμ. Ξεκίνησαν, λέει, να φτιάχνουν ένα καινούργιο υπερσύγχρονο γήπεδο χωρητικότητας 61χιλιάδων θέσεων, χωρίς πρώτα να γκρεμίσουν το παλιό Γουάιτ Χαρτ Λέιν. Μα είναι δυνατόν, τέτοια πατάτα; Να παίζει κανονικά η ομάδα στο γήπεδο της και από πίσω από το ένα πέταλο να κτίζεται και να προχωρά κανονικά το καινούργιο; Ανήκουστο. Και να έχουν γκρεμίσει μια ολόκληρη γωνιά του γηπέδου και να φαίνονται πυλώνες και γερανοί. Έλεος. Μα τι κόπανοι; Αντί να ρίξουν ένα μεγαλοπρεπές γκρέμισμα και μετά να δουν τι θα κτίσουν και πως θα το κτίσουν και κυρίως αν θα το κτίσουν, πήγαν και έκαναν αυτή την εξυπνάδα. Είναι τελικά κόπανοι.

Παρεμπιπτόντως, αυτή την «εξυπνάδα» να ξέρετε, δεν την σκέφτηκε ο Λίβι και οι υπόλοιποι παρέα των ENICάριων πρώτα για την περίπτωση του καινούργιου Γουαίτ Χαρτ Λέιν. Σ’ ένα πλάνο που είχε πίσω στα 1998 ο Λάκης Νικολάου, το είχαν ρίξει οι Άγγλοι ως πρόταση για πρώτη φορά, με το νέο γήπεδο της ΑΕΚ. Υπήρχε δηλαδή ως σχέδιο, να φτιαχτεί τμηματικά ένα καινούργιο γήπεδο, περίπου ανάλογης χωρητικότητας με το Ν. Γκούμας, αλλά χωρίς γκρέμισμα του παλιού. Κερκίδα την κερκίδα, χωρίς να σταματήσει σχεδόν καθόλου να αγωνίζεται η ΑΕΚ στο γήπεδο της. Μετά η ENIC έφυγε, ήρθε και ο σεισμός και το πρότζεκτ δεν προχώρησε ποτέ. Αντιθέτως προχώρησαν λίγα χρόνια αργότερα οι μπουλντόζες του Γρανίτσα, με τα αποτελέσματα να τα βλέπει ο καθένας από εμάς περνώντας καθημερινά από τη Φιλαδέλφεια και να σφίγγεται η ψυχή.

Επίσης αυτοί οι Άγγλοι της Τότεναμ, κλασικοί κόπανοι, πήγαν να κτίσουν αυτό γιγαντιαίο (διότι περί αυτού πρόκειται) καινούργιο γήπεδο, μέσα στον αστικό ιστό και όχι σε βοσκοτόπια καμιά 50αρια χιλιόμετρα έξω από την πόλη. Άκου τώρα τι πήγαν και σκέφτηκαν. Η περιοχή του Τότεναμ να ξέρετε, δεν διαφέρει πολύ από τη Νέα Φιλαδέλφεια. Εργατούπολη και πυκνοκατοικημένη. Και αυτοί οι κόπανοι πήγαν να φτιάξουν γήπεδο 61χιλιάδων θέσεων.  Βεβαίως το πρότζεκτ κατασκευής του νέου Γουαίτ Χαρτ Λειν, που συνοδεύτηκε από ένα σχέδιο συνολικής αναμόρφωσης της περιοχής με οδικές αρτηρίες, έργα για πρόσβαση με μέσα μαζικής μεταφοράς και ακόμα και πλατείες, εγκρίθηκε μέσα σε διάστημα λιγότερο του μήνα. Και οι εργασίες μπήκαν μπροστά σε λιγότερο από εξάμηνο από την επίσημη παρουσίαση.

Αυτό σημαίνει πως όλες οι εγκρίσεις για τις μελέτες του πρότζεκτ και απαιτούμενες άδειες, δεν πέρασαν από 58 συρτάρια, 108 σφραγίδες, 22 γραφεία, 14 υποδιευθύνσεις και 7 επιτροπές. Τώρα βέβαια δεν το έχω πρόχειρο να σας ενημερώσω, πως λειτούργησε ο δήμος Τότεναμ με την έγκριση της υψομετρικής μελέτης του νέου Γουαίτ Χαρτ Λέιν. Παρεμπιπτόντως, σύμφωνα μ’ όσα δείχνει η τρισδιάστατη παρουσίαση, το καινούργιο γήπεδο θα είναι περίπου στο ύψος των 15όροφων γειτονικών εργατικών πολυκατοικιών. Ίσως και λίγο παραπάνω. Αλλά οι περισσότεροι απ’ όσους μένουν σ’ αυτές τις πολυκατοικίες, καμαρώνουν αυτό το νέο γήπεδο που φτιάχνει η ομάδα της γειτονιάς τους και της καρδιάς του. Ενώ οι υπόλοιποι θεωρούν αυτό το έργο, ως μια απόλυτα φυσιολογική εξέλιξη. Αλλά είπαμε, αυτοί είναι λίγο κόπανοι εκεί πέρα.

Τώρα κάποιος μπορεί να μου πει «ρε φίλε, αυτό το γήπεδο που λες, το φτιάχνει μια μεγάλη πολυεθνική, μ’ ότι αυτό συνεπάγεται. Έτσι έχεις στο μυαλό σου  το ποδόσφαιρο και τα γήπεδα του;». Φυσικά και όχι, είναι απάντηση. Εκείνο που θα ήθελα, είναι μια άλλη κοινωνία, όπου το κέρδος και η εμπορευματοποίηση δεν θα έχουν καμία σχέση με το ποδόσφαιρο και με τον αθλητισμό και που τα γήπεδα θα έχει την δυνατότητα να τα κτίζει και να τα παράσχει το κράτος. Ένα ποδόσφαιρο για όλους, με γήπεδο για όλους. Με νοσοκομεία για όλους, με δουλειές για όλους, με σπίτια για όλους, με σχολεία για όλους. Με λίγα λόγια, ένα συνολικό μοντέλο (λαϊκής) εξουσίας, που δεν έχει καμία σχέση με το υφιστάμενο. Πρόκειται για μια άλλη κοινωνία με συνολικά διαφορετικούς όρους λειτουργίας της οικονομίας. Παντού και όχι μόνο στον αθλητισμό. Συζητάμε συνολικά για μια άλλη κοινωνία. Και για να ξέρουμε και τι λέμε, ο συγκεκριμένος Δήμαρχος της Ν. Φιλαδέλφειας, μόνο αυτή γι αυτή την άλλη κοινωνία δεν εργάζεται. Ούτε καν την θέλει. Μόνο βολικά επιχειρήματα χρησιμοποιεί, για να καλύψει μ’ έναν δήθεν ιδεολογικό μανδύα, τα εμπόδια που βάζει για το γήπεδο της ΑΕΚ.

Επιστρέφω στην Τότεναμ. Τους ζήλεψα αυτούς τους κόπανους τους Άγγλους μ’ αυτό που έχει γίνει εκεί. Πριν μπουν στο παλιό Γουαίτ Χαρτ Λέιν για να δουν το ματς με τη Μίντλεσμπρο, στηνόντουσαν και χάζευαν τους γερανούς με το σήμα της ομάδας και τις κερκίδες από το ένα πέταλο του καινούργιου γηπέδου που έχουν ήδη πάρει σχήμα. Υποθέτω το έκαναν και στα προηγούμενα ματς. Είμαι σίγουρος πως θα το κάνουν πολύ περισσότερο στα επόμενα, που θα έχει αρχίσει να σχηματοποιείται ακόμα πιο πολύ το νέο Γουαίτ Χαρτ Λέιν. «Έζησα στο Λέιν μια ολόκληρη ζωή, αλλά αν προλάβω να μπω στο καινούργιο θα νιώθω πως ξαναγεννήθηκα. Πρόλαβα να δω το νταμπλ, ήμουν στα ευρωπαϊκά κύπελλα που πήραμε, αλλά αυτό το νέο γήπεδο είναι ότι πιο σημαντικό έχει κάνει αυτή η ομάδα» έλεγε μια κλασική φυσιογνωμία Άγγλου οπαδού, ακαθορίστου ηλικίας αλλά σίγουρα άνω των 70, όσο προσπαθούσε να βρει πως βγάζει φωτογραφία το κινητό του, για να απαθανατίσει την πρόοδο των έργων. Μετά κατευθύνθηκε στην θέση του στο παλιό Λέιν, για να απολαύσει την ομάδα του, όσο θα ονειρεύεται το καινούργιο Λέιν. Ντράπηκα να του πω ότι η ΑΕΚ γκρέμισε το δικό της γήπεδο προ (σχεδόν) 20ετίας και πως εδώ και τρια χρόνια προσπαθεί να ξεκινήσει τις εργασίας για το καινούργιο. Μόνο τον ζήλεψα. Και έμεινα με τις σκέψεις μου για κόπανους.