Η σημασία των ΛαζαροΜάνταλων

Η σημασία των ΛαζαροΜάνταλων
Photo Credits: INTIME

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Θα ξεκινήσω από μια αγαπημένη μου διαδικασία, που δεν είναι από το να ευλογήσω τα γένια μου. Έγραφα στην αρχή της περασμένης εβδομάδας και μόλις έγινε η κλήρωση για το πρόγραμμα των πλέι οφ, πως το ξεκίνημα στην Τούμπα απέναντι στον ΠΑΟΚ, ήταν ότι καλύτερο μπορούσε να συμβεί στην ΑΕΚ. Ό,τι έπρεπε για να βγάλει αντίδραση μετά τον τελικό του κυπέλλου. Πολλοί από εσάς είχατε ενστάσεις με επιχειρήματα όχι και παράλογα για να λέμε την αλήθεια. Όμως υπήρχε ένα δεδομένο και μια πραγματικότητα, από την οποία ξεκινούσε και ξεκινά κάθε συζήτηση, ως προς τα ματς με τον ΠΑΟΚ. Πως με πενηνταρήσια διαιτησία, χωρίς Καλφόγλου και χωρίς άουτ που γίνονται κόρνερ, η ΑΕΚ μπορεί να κερδίσει σ’ οποιοδήποτε γήπεδο του πλανήτη. Και φυσικά στην Τούμπα.

Έγραφα πως η ΑΕΚ έχει καλύτερο ρόστερ από τον ΠΑΟΚ. «Τι γράφεις ρε άνθρωπε» ήταν από τα πρώτα σχόλια που εμφανίστηκαν. Κι όμως, ρίξτε μια ματιά τι έχει γίνει στα τέσσερα παιχνίδια που έχουν δώσει φέτος οι δυο ομάδες. Πως κέρδισε ο ΠΑΟΚ τα δυο και πως κέρδισε η ΑΕΚ τα άλλα δυο. Δείτε τι έγινε την Κυριακή στην Τούμπα. Ποιους άφησε εκτός ο Χιμένεθ εκτός ενδεκάδας και εκτός αποστολής και πήρε τη νίκη. Και προφανώς εκτός από καλύτερο ρόστερ, η ΑΕΚ έχει και καλύτερο προπονητή. Μακράν.

Φυσικά και το γεγονός πως η ΑΕΚ έχει καλύτερο προπονητή και καλύτερο ρόστερ από τον ΠΑΟΚ, δεν αρκούσε για να κερδίσει αυτό το ματς στην Τούμπα. Για πολλούς λόγους. Χρειαζόταν να βγει εγωισμός, να βγει τσαγανό, να βγει πάθος και αντίδραση. Υπήρχαν πολλοί εξ υμών που δεν πίστευαν πως κάτι τέτοιο θα μπορούσε να γίνει. Κι όμως ήταν βέβαιο πως αυτή η ομάδα θα μπορούσε να το κάνει. Κυρίως διότι έχει τους ποδοσφαιριστές, οι οποίοι ξέρουν πολύ καλά και τι σημαίνει για την ΑΕΚ να χάνει ένα κύπελλο, αλλά και πόσο σημαντικό είναι να απαντά με μια νίκη μέσα στην Τούμπα.

Αυτή είναι η σημασία της παρουσίας Ελλήνων παικτών στο ρόστερ και την ενδεκάδα. Προφανώς και ούτε ο Τσιγκρίνσκι, ούτε ο Σιμόες, ούτε ο Ντίντακ, ούτε κανείς ήθελε να χάσει το κύπελλο. Δεδομένα σ’ όλους μέσα στα Σπάτα στοίχισε. Αλλά για τον Μάνταλο, για τον Λάζαρο, για τον Ανέστη, για τον Γαλανόπουλο που είναι μόλις 20 χρονών, για τον Μπακάκη που ήταν στον πάγκο και για τον Αραβίδη που ήταν εκτός αποστολής, η απώλεια του κυπέλλου και η προοπτική μιας νίκης στην Τούμπα, έχουν άλλη διάσταση.

Κάτι που άλλωστε φάνηκε και μέσα στο γήπεδο. Ο Μάνταλος και ο Λάζαρος, αυτό που έπρεπε στην Τούμπα. Και πριν βιαστείτε να μου πείτε πως και οι δυο έχασαν ευκαιριάρες για να σκοράρουν, θα σας υπενθυμίσω, πως τέτοιου είδους ματς όπως αυτό με τον ΠΑΟΚ, κρίνονται κυρίως σ’ άλλα σημεία του παιχνιδιού. Όπως για παράδειγμα στον τρόπο που ο Μάνταλος κρατούσε την μπάλα στο δεύτερο ημίχρονο και κέρδιζε πολύτιμα μέτρα, χρόνους και φάουλ. Κάτι που είχε κάνει και στο Καραϊσκάκη. Πέραν των ασίστ που έδωσε στο Φάληρο και στην Τούμπα.  Ή όπως για παράδειγμα στον τρόπο που ο Λάζαρος βοηθούσε (και) στην αμυντική λειτουργία, εξουδετερώνοντας την δύναμη του ΠΑΟΚ στα άκρα.

Πέραν όμως του αγωνιστικού, έχει και την (μεγάλη) σημασία της, ο τρόπος που ο Μάνταλος, ο Λάζαρος και οι υπόλοιποι Έλληνες παίκτες, δούλεψαν ολόκληρη την εβδομάδα για να μπορέσει να βγάλει αυτή την αντίδραση η ΑΕΚ στο γήπεδο. Κάθε μέρα και πολύ περισσότερο την παραμονή του ματς, έβαζαν πρίζες. Έφτιαχναν κλίμα. Ρίξτε μια ματιά πως πανηγύρισε ο Ανέστης το γκολ που έβαλε ο Ντίντακ. Σκεφτείτε πως ο Γαλανόπουλος στα 20 του χρόνια, όχι μόνο έχει κάνει ένα φουλ τσαγανάτο παιχνίδι μέσα στην Τούμπα, ως προς το αγωνιστικό κομμάτι, αλλά στους πανηγυρισμούς  πήγε μπροστά στην κερκίδα και έγνεψε «κάλμα». Κάτι το οποίο γενικώς με βρίσκει αντίθετο, εννοώ την πρόκληση στους αντίπαλους οπαδούς, αλλά που φανερώνει την ψυχολογία ενός παιδιού 20χρονών, που το αισθάνεται και το πιστεύει πως είναι κυρίαρχος στην Τούμπα. Και μόνο όταν αισθάνεται έτσι παίκτης της ΑΕΚ, μπορεί να κερδίσει σε τέτοιες έδρες.

Για να λέμε και την αλήθεια, ένα credit (που λέμε και στο Λιμανάκι Αίγινας), αξίζει και ο Χρήστος Αραβίδης. Έχει γίνει, ότι έχει γίνει, ενδεχομένως σε λίγες εβδομάδες να μην βρίσκεται καν στην ΑΕΚ, αλλά τις τελευταίες δέκα μέρες έχει δώσει και την ψυχή του. Τραυματίας και χωρίς να μπορεί να παίξει, στον τελικό ήταν στον πάγκο και δεν σταμάτησε δευτερόλεπτο να βοηθά τους παίκτες που έπαιζαν. Ενώ παραμονή του ματς στην Τούμπα, πρόσθεσε και αυτός το πάθος του, στην όλη προσπάθεια «ντόπας» που ξεκίνησε από τον Λάζαρο και τον Μάνταλο.

Βεβαίως για να εξηγούμαστε και να μην παρεξηγούμαστε, να διευκρινίσω και δυο πραγματάκια. Η νίκη στην Τούμπα δεν θα λέει απολύτως τίποτα, αν δεν ακολουθήσει ανάλογη διαχείριση και πρωτιά στα πλέι οφ. Θα είναι απλώς μια τουφεκιά στον αέρα. Επίσης, ούτε μια, ούτε δέκα νίκες στην Τούμπα, δεν ρεφάρουν ένα χαμένο τρόπαιο για την ΑΕΚ. Έστω και αν χάθηκε ετσιθελικά με το γκολ οφσαιντ, έχουν και οι παίκτες τις δικές τους ευθύνες για την αγωνιστική τους εικόνα στον τελικό. Ωστόσο έχει την σημασία του το γεγονός, πως την αυτοκριτική τους για όσα έγιναν ή δεν έγιναν στον τελικό, οι παίκτες της ΑΕΚ την έκαναν. Στην πράξη, μέσα στο γήπεδο της Τούμπας. Και όχι στην θεωρία. Έτσι δηλαδή όπως οφείλουν να κάνουν οι παίκτες που παίζουν στις μεγάλες ομάδες. Διότι όπως ακούστηκε από Έλληνα παίκτη, μέσα στα αποδυτήρια των Σπάτων, παραμονές του αγώνα με τον ΠΑΟΚ, «πρέπει να αποδείξουμε πως είμαστε ΑΕΚ και πως αξίζουμε να φοράμε την φανέλα της ΑΕΚ».

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X