Σιγά, δεν το πήραν κιόλας το Τσου Λού

Θα σταθώ λίγο στο ματς της Νέας Σμύρνης. Όλοι μας ξέρουμε, πως ήταν από εκείνα τα ματς, που η ΑΕΚ συνήθως τα χάνει. Ή για να είμαι ακριβής, απ’ αυτά που την πατάει. Στην ροπή προς την αυτοκαταστροφή που παραδοσιακά κουβαλά η ΑΕΚ, ταίριαζε ταμάμ το σενάριο, να χάσει ο ΠΑΟΚ στην Τούμπα, αλλά να κόλλαγε στο Χ το ματσάκι στη Νέα Σμύρνη και να πήγαινε περίπατο το εισιτήριο των προκριματικών του Τσάμπιονς Λιγκ.

Και είμαι βέβαιος πως κάπως έτσι σκεφτήκαμε όλοι, όταν ο Πανιώνιος άλλαξε το σκορ. Άλλωστε δεν θυμάμαι καν πότε ήταν η τελευταία φορά, που η ΑΕΚ έκανε ανατροπή και πήρε νίκη. Η αμέσως προηγούμενη φορά, ήταν στο Αγρίνιο, στην προ Χιμένεθ εποχή. Και τότε η ανατροπή της ΑΕΚ, είχε μετατραπεί σε τραγωδία και σε κύκνειο άσμα του Μοράις στον κιτρινόμαυρο πάγκο. Αυτή την φορά όμως, η ΑΕΚ έβγαλε και καρδιά και ψυχή και την έκανε την δουλειά της.

Δεν χρειάζεται να αναλύσω ξανά πόσο σημαντικό είναι για τον οργανισμό της ΑΕΚ, για το κύρος της και το μέγεθος της, αυτό το εισιτήριο για τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Ούτε φυσικά υπάρχει λόγος να επαναλάβω το προφανές. Δηλαδή το πόσο πιο ψηλά ανέβηκε ο πήχης των προσδοκιών για την ποιοτική, εύστοχη και έγκαιρη ενίσχυση του ρόστερ της ΑΕΚ. Αυτά θα έχουμε καιρό  να τα πούμε. Θα μείνω λίγο ακόμα σ’ αυτά που συμβαίνουν τώρα δα, που λέμε και στην Αίγινα.

Απολύτως λογικός όλος αυτός ο χαμός που έχει γίνει με τον Αραούχο. Έχει τεράστια ποιότητα. Και μεταξύ άλλων, είναι πάντα πανέμορφο να βλέπεις παίκτες τέτοιας κλάσης, να παθαίνουν καψούρα με την ΑΕΚ. Διότι όποια και αν είναι η εξέλιξη στην υπόθεση με τον Αραούχο, ήταν απολύτως ειλικρινής η επιθυμία του Αργεντινού φορ να συνεχίσει σε μια ομάδα που, μεταξύ άλλων, όχι μόνο ξαναβρήκε τον εαυτό του, αλλά δεν τον πέταξε δανεικό στην πρώτη στραβή.

Βεβαίως για να ξέρουμε και τι λέμε, την πρωτιά στα πλέι οφ δεν την έφερε ο Αραούχο. Ή εν πάση περιπτώσει, δεν την έφερε μόνος του ο Αραούχο. Ήταν το γκολ και η ασιστ του αρχηγού. Ήταν η (μια ακόμα) ματσάρα του Γαλανόπουλου. Ήταν η (μια ακόμα) σκούπα του Βράνιες. Ήταν η κατάθεση ψυχής του άδειου από δυνάμεις Σιμόες. Ήταν όλα όσα έβγαλαν στο γήπεδο, όλοι όσοι έπαιξαν στη Νέα Σμύρνη. Ακόμα και ο Αλμέιδα που έμεινε στο γήπεδο 15 λεπτά, αλλά ενημέρωνε από τον πάγκο για τα… χαρμόσυνα από την Τούμπα.

Η ΑΕΚ έκανε όλα όσα έπρεπε, για να πάρει αυτό που πραγματικά δικαιούταν απ’ αυτό το μίνι πρωτάθλημα των πλέι οφ. Όπως και να το κάνουμε, ήταν καλύτερη απ’ όλους τους υπόλοιπους. Στον ΠΑΟΚ, έκανε πλάκα. Τον Παναθηναϊκό τον κέρδισε στο ΟΑΚΑ και δεν ξέρω πως θα πήγαινε το ματς της Λεωφόρου, αν είχε προηγηθεί η ιστορία με το κουτάκι μπύρας. Ούτε καν πως θα κυλούσε και πως θα έληγε εκείνο το παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ, δεν μπορεί κάποιος να πει με σιγουριά. Όμως επειδή ακούω από εδώ και από εκεί διάφορα… κουλά, όπως για αδικίες στον ΠΑΟΚ και ποδοσφαιρικές αδικίες στον ΠΑΟ, η ουσία είναι μια. Τσαγανάτα και χωρίς σκιές πουθενά, η ΑΕΚ πήρε αυτό που άξιζε.

Μιας και άνοιξα κουβέντα… περί κουλών. Μια μέρα μετά την πρωτιά της ΑΕΚ στα πλέι οφ και το εισιτήριο για τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ, ήρθαν οι κλήσεις της εθνικής ομάδας για το ματς με την Βοσνία. Και αν κάποιες τις έβλεπε, χωρίς να ξέρει τι έχει γίνει στα πλέι οφ, θα θεωρούσε πως η ΑΕΚ τερμάτισε τελευταία. Εκτός εθνικής ο Ανέστης, εκτός εθνικής ο Λάζαρος.

Εκτός εθνικής δηλαδή ο βασικός τερματοφύλακας της ομάδας που βγήκε πρώτη στα πλέι οφ και που σ’ αυτό το μίνι πρωταθλήματα δέχθηκε μόλις ένα γκολ, αυτό στη Νέα Σμύρνη και ένα με πέναλτι. Και επειδή υπάρχει κόσμος που έχει επηρεαστεί απ’ όσα λέγονται ότι έχουν συμβεί και όχι μ’ όσα πραγματικά έχουν συμβεί, ρωτήστε τους αμυντικούς της ΑΕΚ, πόσο ασφαλείς αισθάνονται με τον Ανέστη στην πλάτη τους. Ρίξτε και μια ματιά στην απόκρουση που έκανε στο πρώτο ημίχρονο του ματς με τον Πανιώνιο στο σουτ του Μπεν. Αντί για τον τερματοφύλακα, που βγήκε πρώτος στα πλέι οφ, που έπαιξε και στον τελικό του κυπέλλου, ο Σκίμπε κάλεσε τον Γιαννιώτη. Τον τερματοφύλακα της ομάδας που τερμάτισε τελευταία στα πλέι οφ. Και που αν είχε κάνει ο Ανέστης, την έξοδο του Γιαννιώτη στο γκολ του Αραούχο, θα είχαν αρχίσει να συγκεντρώνονται υπογραφές για να του απαγορευτεί η είσοδος στα Σπάτα.

Έμεινε εκτός εθνικής και ο Λάζαρος. Δηλαδή, ένας από τους καλύτερους παίκτες της ομάδας που κατέκτησε την πρωτιά στα πλέι οφ. Και σίγουρα ο πιο φορμαρισμένος ποδοσφαιριστής αυτή την περίοδο. Που δεν είναι δα και κανένας άπειρος πιτσιρικάς. Παίκτης με καριέρα στο καμπιονάτο είναι και με πολλές συμμετοχές στην εθνική στην πλάτη του. Αντ’ αυτού προτιμήθηκαν παίκτες όπως ο Διαμαντάκος. Έναν παίκτη δηλαδή, που τελευταίο ματς έπαιξε στις 9 Απριλίου. Και τελευταίο κανονικό γκολ, όχι πέναλτι, πέτυχε στις 19 Νοέμβρη.

Πιθανολογώ όμως, πως αυτό που μέτρησε είναι πως ο Διαμαντάκος παίζει στη Γερμανία. Έστω και στη Β’ κατηγορία. Ενώ ο Λάζαρος τι έκανε; Εισιτήριο για τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ κέρδισε. Δεν το κατέκτησε κιόλας το Τσου – Λου. Φοβούμαι όμως πως υπάρχει λίγο η λογική του Λαλάκη του εισαγόμενου. Σε πρωτάθλημα του εξωτερικού να παίζει ο παίκτης και ας μην έχει ακουμπήσει εδώ και κανένα δίμηνο. Διότι εδώ που τα λέμε, δεν καταλαβαίνω γιατί και πάλι έμεινε εκτός ο Γιώργος Γιακουμάκης. Πρώτος Έλληνας σκόρερ του ελληνικού πρωταθλήματος ήταν, με 11 γκολ. Και μιλάμε για την εθνική ομάδα, που κυρίως «βλέπει» και επιλέγει από το ελληνικό πρωτάθλημα. Ο Βέλλιος που κλήθηκε, έχει βάλει μόλις έξι γκολ φέτος. Το τελευταίο στις 25 Νοέμβρη. Και με τελευταίο ματς στις 17 Απριλίου.

Προφανώς και δεν σκοπεύω να υπαινιχθώ πως υπάρχει κάποιο θέμα με παίκτες της ΑΕΚ. Θα μου πείτε άλλωστε, πως πήρε τον Μάνταλο που όντως βρίσκεται σε τρομερή κατάσταση, αλλά πήρε και τον Μπακασέτα που δεν παίζει βασικός, κάτι που σημαίνει πως θέλει να έχει έναν βασικό κορμό. Βεβαίως θυμίζω πως ο Μπακασέτας σκόραρε απέναντι στον ΠΑΟΚ. Αλλά πέρα απ’ αυτό, σ’ αυτές τις κλήσεις, ο Σκίμπε είχε πέντε νέα πρόσωπα. Ανάμεσα σ’ αυτά και τερματοφύλακα. Αλλά ο τερματοφύλακας αυτός, ήταν από την τελευταία ομάδα των πλέι οφ και όχι την πρώτη. Είπαμε όμως, δεν κατάκτησε και το Τσου – Λου η ΑΕΚ.