Πως το λένε για τη θάλασσα και το αλάτι;

Ξεκινώ με το ζήτημα του γηπέδου, με δυο κουβέντες μόνο. Κοντά στις 2,5 ώρες μιλούσε ο Δήμαρχος της Νέας Φιλαδέλφειας, για να μην πει απολύτως τίποτα καινούργιο. Πιθανότατα θα μπορούσε να μιλάει ακόμα τρεις ώρες, για να αποδείξει την αξία της σιωπής, που έλεγε και ο Χάρι Κλυνν όταν ακόμα είχε χιούμορ. Πάντως ακόμα και ο πιο καλοπροαίρετος απέναντι στον Δήμαρχο, θα πρέπει να πείστηκε γι αυτό που ήταν σαφές εδώ και πολύ καιρό. Ακόμα και την τελευταία γραμμή, της τελευταίας παραγράφου, οποιασδήποτε διάταξης που θα επιτρέψει στον Δήμαρχο να καθυστερήσει το έργο έστω και ένα δευτερόλεπτο, θα το εκμεταλλευτεί και θα το κάνει και σημαία. Αυτό είναι το δεδομένο που καλείται να διαχειριστεί η ΑΕΚ. Και επειδή παγίως τα νομικά τερτίπια αντιμετωπίζονται μόνο με νομικά τερτίπια, εκεί θα πρέπει να ρίξει το βάρος η ΑΕΚ και πουθενά αλλού. Πάμε παρακάτω.

Σε αντίθεση μ’ ότι έχω ακούσει και ότι έχω διαβάσει από την Δευτέρα το βράδυ, δεν έχω την εικόνα πως η ΑΕΚ ήταν τραγωδία στη Νέα Σμύρνη. Και το αποδεικνύει και το γεγονός πως είναι ίσως το πρώτο φετινό παιχνίδι εκτός έδρας, που η απογοήτευση δεν έχει να κάνει μόνο με την απώλεια βαθμών, αλλά με το γεγονός πως στο μεγαλύτερο κομμάτι του ματς, η νίκη φαινόταν ως δεδομένη. Όταν όμως η ΑΕΚ έχει να κερδίσει εκτός έδρας από τον Οκτώβρη, κάθε στραβοπάτημα, όπως και αν έρχεται, είναι καταστροφικό. Σε μια κανονική σεζόν, με συνολικά κανονικά αποτελέσματα, όλα όσα έγιναν στη Νέα Σμύρνη, μπορεί και να ήταν μια χαρά. Άλλωστε έχει πάρει και πρωτάθλημα η ΑΕΚ μετά από ήττα από τον Πανιώνιο.

Ωστόσο δεν θα πρέπει ποτέ και σε καμία στιγμή να ξεχνάμε, πως η φετινή σεζόν δεν είναι κανονική. Η ΑΕΚ έχει χάσει δέκα βαθμούς εντός έδρας. Δεν έχει κρατήσει νίκη εκτός έδρας από τον Οκτώβρη. Και όλα όσα έφεραν αυτά τα αποτελέσματα, δεν μπορούν να εξαφανιστούν ως δια μαγείας ούτε μετά από μια νίκη επί του Ολυμπιακού, ούτε ακόμα και μετά από ένα γενικό αγωνιστικό νοικοκύρεμα από τον Χιμένεθ. Με κίνδυνο να μείνει εκτός πλέι οφ, δηλαδή με τον πιο σκληρό τρόπο, καταλαβαίνουμε όλοι πως όσα λάθη γίνουν το καλοκαίρι, δεν μπορούν να διορθωθούν τον Γενάρη. Ότι και αν γίνει. Όταν ο νυν εκτελεστικός διευθυντής ήταν προπονητής στην ΑΕΚ και έπαιρνε και πρωταθλήματα, συνήθιζε να λέει πως τον Δεκέμβρη γίνονται προσθήκες μόνο όταν υπάρχει έκτακτη ανάγκη ή βρεθεί κάποιο λαβράκι. Προφανώς διότι ήξερε, ίσως καλύτερα από τον καθένα, πως ότι κτιστεί στραβά και χωρίς γερές βάσεις το καλοκαίρι, δεν μπορεί να σωθεί με τα μπαλώματα του Γενάρη. Όσο καλά και αν είναι.

Τις περισσότερες φορές, συμβαίνει αυτό που λέει ο λαός. Όταν κατουράς στην θάλασσα, το βρίσκεις στο αλάτι. Αυτό συμβαίνει και στην ΑΕΚ. Με προπονητή Κετσπάγια κτίστηκε η φετινή ομάδα και αποδείχθηκε αδούλευτη τόσο στην τακτική, όσο και στην φυσική κατάσταση. Και αν το πρώτο μ’ έναν κανονικό προπονητή, όπως ο Χιμένεθ, μαζεύεται και τώρα, για το δεύτερο το πουλάκι έχει πετάξει. Επίσης το καλοκαίρι δεν βρήκε Αραούχο στην επίθεση, αντί για Βράνιες πήρε Λέσκοτ και στα χαφ της δεν προσέθεσε μια ακόμα λύση τύπου Αϊντάρεβιτς. Όλα αυτά, τα πλήρωσε. Είτε με τις ήττες σε Καραϊσκάκη και Τούμπα, είτε με τις ισοπαλίες στο ΟΑΚΑ με τον Ηρακλή, τον Ατρόμητο, τον Πανιώνιο και τον ΠΑΣ ή τον Παναιτωλικό. Ακόμα και την λάθος νοοτροπία που απέκτησε είτε με τον Κετσπάγια, είτε στη συνέχεια με τον Μοράις και που έγινε σχεδόν βίωμα στα εκτός έδρας ματς, η ΑΕΚ την πλήρωσε ακριβά και την πληρώνει ακόμα.

Προφανώς και στο ματς με τον Πανιώνιο ο Χιμένεθ δεν ήταν και στα καλύτερα του. Επί της ουσίας μια λάθος επιλογή που έκανε, προκάλεσε ντόμινο λαθών. Δεν έπρεπε να αφήσει έναν παίκτη σαν τον Γαλανόπουλο στον πάγκο. Αφενός διότι έτσι κι αλλιώς, σ’ ένα ματς απέναντι στην πιο τρεχαλατζίδικη ομάδα του πρωταθλήματος, ήταν δεδομένο πως η ΑΕΚ θα χρειαζόταν κάποια στιγμή τα τρεξίματα του μικρού στη μεσαία γραμμή. Αφετέρου διότι η απουσία ενός χαφ από τον πάγκο, υποχρέωσε τον Χιμένεθ να κρατήσει περισσότερο απ’ όσο θα έπρεπε στο γήπεδο τον Αϊντάρεβιτς, που ήταν η βασική πηγή όλων των κινδύνων στο δεύτερο ημίχρονο.

Όμως είναι απολύτως φυσιολογικό κάποια στιγμή να βρεθεί σε κακή μέρα ο Μανόλο και αυτά που θα σκεφτεί ή θα σχεδιάσει να μην του βγουν. Όπως φυσιολογικά θα βρεθεί σε κακή μέρα και ο Μάνταλος ή ο Γιόχανσον. Όπως και κάποια στιγμή θα βρεθεί σε κακή μέρα και ο Αραούχο που, μεταξύ μας, θυμίζει Ντέμη στις κινήσεις του και στα τελειώματα του. Αλλά ακόμα και ο Ντέμης υπήρχαν μέρες, που δεν ήταν καλός. Όλα αυτά λοιπόν είναι και φυσιολογικά και αναμενόμενα. Μόνο που η φετινή ΑΕΚ, κουβαλάει στις πλάτες της όλες τις αμαρτίες από τα καλοκαιρινά λάθη, που δεν μπορεί να ξορκίσει ούτε με την πρόσληψη ενός κανονικού προπονητή μήνα Γενάρη, ούτε με τις (εύστοχες) μεταγραφικές προσθήκες. Και γι αυτό και κάθε απώλεια κτυπάει και κοστίζει.

Η ΑΕΚ εδώ που έχει φτάσει το πράγμα, κινδυνεύει να μείνει εκτός πλέι οφ. Κάτι που θα είναι καταστροφικό και δεν χρειάζεται να εξηγήσω το γιατί. Όμως είναι απολύτως ξεκάθαρο, πως αυτή η ΑΕΚ, μ’ όσα έχουν γίνει από το καλοκαίρι, δεν μπορεί να αποκτήσει ούτε σταθερότητα, ούτε να κάνει σπριντ. Παιχνίδι με το παιχνίδι θα το πηγαίνει. Και θα πρέπει όλο αυτό που συμβαίνει τώρα, να γίνει μάθημα για το προσεχές καλοκαίρι. Να έχουν καλά στο μυαλό τους, εκείνοι που θα κάνουν τον σχεδιασμό, αυτό που γίνεται τώρα. Όσα στραβά γίνουν, αφενός δεν θα μπορέσουν να διορθωθούν τον Γενάρη, αφετέρου θα τα πληρώνει ακριβά η ομάδα ολόκληρη τη σεζόν.