Παίξε την μπάλα σου

Θα το πιάσω λίγο ανάποδα το πράγμα. Χάρηκα πολύ που αυτό το εξαιρετικά κρίσιμο γκολ για την ΑΕΚ, το πέτυχε ο Αϊντάρεβιτς. Διότι ήταν απάντηση σ’ ένα καινούργιο φρούτο που έχει φυτρώσει τα τελευταία δυο χρόνια και στα μάτια μου είναι και ξένο και κακό. Ξαφνικά μπαίνει παίκτης της ΑΕΚ και (κομμάτι της) εξέδρας, τον κάνει κωμωδία με τις αντιδράσεις. Ποιόν μωρέ; Τον παίκτη που φοράει τα κιτρινόμαυρα με τον δικέφαλο στο στήθος. Ξεκίνησε η ιστορία με τον Κρισάντους και συνεχίστηκε μ’ άλλους, μέχρι που έφτασε και στον Αϊντάρεβιτς.

Προσέξτε για να εξηγούμαστε και να μην παρεξηγούμαστε. Ο Αϊντάρεβιτς την ΑΕΚ δεν έχει την βοηθήσει σχεδόν καθόλου. Και ορισμένες φορές έβλεπα στο γήπεδο πως εκτός από θέμα ελλείψεων στις δυνατότητες, ήταν και ζήτημα διάθεσης. Επομένως δικαίως μέχρι τώρα έτρωγε και πάγκο και εξέδρα. Αλλά όσο παραμένει στην ΑΕΚ και όσο θα μπαίνει στο γήπεδο είτε για ένα λεπτό, είτε για 90, δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται με ειρωνεία από τον κόσμο. Όχι την ώρα που δίνει την μάχη για την ΑΕΚ. Και η καλύτερη απάντηση σ’ αυτό, είναι το γκολ που πέτυχε απέναντι στη Ντιναμό. Τελεία μ’ αυτό, πάμε παρακάτω.

Υπάρχουν μόλις τρια ματς φέτος, που η ΑΕΚ δεν μπήκε στο γήπεδο για να κάνει το δικό της παιχνίδι. Ήταν το πρώτο με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας στο ΟΑΚΑ τον περασμένο Ιούλη, με τον Αστέρα στην Τρίπολη τον Οκτώβρη και το πρώτο ημίχρονο τώρα με τη Ντιναμό Κιέβου. Τι συνέβη σ’ αυτές τις περιπτώσεις; Με ΤΣΣΚΑ Μόσχας και Αστέρα έχασε με 2-0 και με τη Ντιναμό έχανε με 1-0. Τους Ρώσους, τους είχε φοβηθεί. Αυτή ήταν η πραγματικότητα. Η ΑΕΚ είχε μπει φοβικά σ’ εκείνο το ματς, είχε προσπαθήσει να προσαρμόσει το δικό της παιχνίδι πάνω σ’ αυτό της ΤΣΣΚΑ, κάτι που ήταν αδύνατον και τελικά όχι μόνο έχασε, αλλά είχε και εξαιρετικά κακή αγωνιστική εικόνα. Με τον Αστέρα στην Τρίπολη έγινε το ακριβώς αντίθετο. Η ΑΕΚ υποτίμησε τον αντίπαλο και θεώρησε πως θα πάρει εύκολα το ματς, χωρίς καν να κάνει το παιχνίδι της, αλλά κάνοντας ελάχιστα πράγματα μέσα στο γήπεδο. Και εκτέθηκε και την πάτησε.

Τώρα με τη Ντιναμό, στο πρώτο ημίχρονο η ΑΕΚ ήταν ξεκάθαρο πως και πάλι δεν έκανε το δικό της παιχνίδι. Οι Ουκρανοί την παρέσυραν σ’ ένα παιχνίδι δύναμης και κορμιών, που έτσι κι αλλιώς δεν μπορεί να ανταποκριθεί. Ενδεχομένως στην ΑΕΚ δεν περίμεναν πως θα πάει τόσο πολύ εκεί που πήγε το παιχνίδι στο πρώτο ημίχρονο. Δεν είναι τυχαίο πως στα πρώτα 45 λεπτά, μόνο ο Γιακουμάκης έδειχνε ικανός να τα βάλει με τους Ουκρανούς. Και ήταν ο μοναδικός που τους έπαιρνε μονομαχίες. Όλοι οι υπόλοιποι της ενδεκάδας, έχαναν μονίμως. Και η Ντιναμό όχι μόνο πέτυχε το γκολ, αλλά έδειχνε να έχει πάει και την ΑΕΚ και το παιχνίδι στα μέτρα. Κάτι που ήταν πολύ χειρότερο από το γκολ που πέτυχε.

Τι έγινε στο δεύτερο ημίχρονο; Αυτό που φέτος δίνει στην ΑΕΚ τους βαθμούς, τις νίκες, τις ανατροπές στα σκορ. Μπήκε στο γήπεδο και έκανε το παιχνίδι της. Μπαλίτσα κάτω, επιθετικότητα με γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας και εμπνεύσεις από τους ποιοτικούς της παίκτες. Αποτέλεσμα; Ένα γκολ και ένα τσουβάλι χαμένες ευκαιρίες. Οι πιο πολλές από στημένες φάσεις. Όμως αυτές οι στημένες φάσεις, ήρθαν από φάουλ, τα οποία ήταν ο μόνος τρόπος που είχαν οι Ουκρανοί, για να σταματήσουν το παιχνίδι της ΑΕΚ. Και φυσικά δεν χρειάζεται να επαναλάβω και να αναπτύξω το ζήτημα της τραγικής διαχείρισης του διαιτητή στα θέματα με τις κάρτες και την αβάντα στο κλωτσομπουνίδι των Ουκρανών.

Η ουσία είναι μια. Πως η ΑΕΚ έδειξε για μια ακόμα φορά, πως όσες φορές και όπου παίζει το δικό της παιχνίδι, δεν υπάρχει περίπτωση να της στραβώσει το ματς. Στην αρχή ή στη μέση ή ακόμα και στο φινάλε του ματς, αυτό που θέλει θα το πάρει. Και αυτό θα πρέπει να το έχουν στο μυαλό τους όλοι στην ομάδα, για τους τελικούς που ακολουθούν. Θα πρέπει σ’ όλα τα ματς, να μπει η ΑΕΚ στο γήπεδο και να παίξει την μπάλα της. Είτε είναι με την Ξάνθη στο ΟΑΚΑ, είτε με τη Ντιναμό  στο Κίεβο, είτε με τον Ατρόμητο στο Περιστέρι ή τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα. Όπου η ΑΕΚ παίζει την μπάλα της, παίρνει αυτό που θέλει. Αυτό έχει διδάξει μέχρι τώρα η φετινή σεζόν και αυτό θα πρέπει να είναι οδηγός.

Και κάτι τελευταίο που έχει να κάνει μ’ αυτό που έγραφα στην αρχή. Ας έχουμε όλοι στο μυαλό μας, πως εδώ που έχει φτάσει το πράγμα, θα παίξουν όλοι μα όλοι. Όσοι είναι στο ρόστερ. Και ο Αϊντάρεβιτς που όλους μας είχε κουράσει με την αδιαφορία του και ο Κλωναρίδης που εξακολουθεί να μην βγάζει ψυχή κάθε φορά που μπαίνει στο γήπεδο και ο Γιούσης και ας είναι ακόμα αμούστακο παιδί. Η ΑΕΚ από εδώ και πέρα έχει μάχες από τις οποίες δεν περισσεύει κανείς.

Τελευταίο έγραψα παραπάνω; Λάθος. Κάτι τελευταίο για τον Γιακουμάκη. Η ΑΕΚ έχει στα χέρια της ένα πραγματικό διαμάντι. Όλοι το είδαν, όταν σκόραρε αυτό το χρυσό γκολ στο Καραϊσκάκη. Αλλά το ξαναβάζω και τώρα στο τραπέζι, μετά απ’ όσα έκανε απέναντι στους Ουκρανούς. Μόνος του, τους έπαιζε στο πρώτο ημίχρονο. Διότι τέτοιο φορ είναι ο Γιακουμάκης. Και είναι ακριβώς αυτό που έχει ο Χιμένεθ. Το φορ του μέλλοντος της ΑΕΚ και του ελληνικού ποδοσφαίρου.