Πάνω στο πούλμαν, θα είναι μόνο η κούπα

Τέλειωσε και το Διαιτητικό Δικαστήριο. Και όργανο πιο πάνω, δεν υπάρχει. Τουλάχιστον, εξ όσων ισχύουν και δεν προβλέπεται να αλλάξουν καθότι όσο συνεπώς και ασμένως και αν πασοκίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν βλέπω κανέναν υπουργό να σκοπεύει να γίνει Βαλυράκης. Επομένως εντός Ελλάδος, η ετυμηγορία για όσα έγιναν στην Τούμπα, είναι τελεσίδικη. Σε ευρωπαϊκά όργανα δεν πρόκειται να γίνει καμία προσφυγή για περισσότερους από έναν λόγους, αλλά κυρίως διότι υπάρχει πάντα στο μυαλό η λαϊκή ρήση περί εκείνου που πήγαινε για μαλλί αλλά τελικά βγήκε κουρεμένος. Και τώρα μπορεί να παίζει και… γουλί.

Επομένως τελειώσαμε με τα δικαστικά, σχεδόν δυο μήνες από εκείνο το βράδυ με τα γεγονότα της Τούμπας. Και σχεδόν 48 ώρες πριν την λήξη του πρωταθλήματος. Τι αποτέλεσμα είχε όλη αυτή η δίμηνη περιπέτεια; Θα σας πω. Κανένα. Κανένα εκτός από το μπόλιασμα του κόσμου με την σκιά της αμφιβολίας για το αν το άσπρο μπορεί τελικά να γίνει μαύρο και αν το δίκιο μπορεί να γίνει άδικο μέσα σε μια βραδιά. Εκτός επίσης από εκείνο το κόμπιασμα που είχαν 65 χιλιάδες κόσμου και μια ολόκληρη ομάδα, να γιορτάσει με την ψυχή της τον τίτλο που κατέκτησε πανάξια. Τρέμοντας μην έρθει τελικά ο Σκουτέρης και βάλει μπουρλότο στην λογική. Κανένα εκτός από το ντροπιαστικό και άδικο για τους παίκτες της ΑΕΚ, ενώ ήξεραν πως είναι πρωταθλητές, να υποχρεώνονται στην ερώτηση «πρόεδρε να πανηγυρίσουμε ή να περιμένουμε».

Βεβαίως στο τέλος της ημέρας, στο τέλος της διαδρομής αυτών των δυο μηνών και μετά από τις ετυμηγορίες του πρωτοβάθμιου, που δεν εμπιστεύονταν, του εφετείου, που εμπιστεύονταν τυφλά και του διαιτητικού δικαστηρίου, εκείνο που μένει είναι η πραγματικότητα. Αυτή δηλαδή που ακόμα και το σαιτ της Σουπερλίγκα που κρατούσε για 55 ημέρες ανοικτό το live του παιχνιδιού στην Τούμπα, τελικά αποδείχθηκε βάζοντας την βαθμολογία. Η ΑΕΚ θα πάει στη Ριζούπολη ως πρωταθλήτρια, θα φύγει ως πρωταθλήτρια και θα βγει μετά ως πρωταθλήτρια, τσάρκα στους δρόμους της Νέας Φιλαδέλφειας. Και το μόνο τελικά που θα μείνει απ’ όλο αυτό το γεμάτο ένταση και ρεσιτάλ παραλόγου δίμηνο, θα είναι η κούπα του πρωταθλήματος πάνω στο πούλμαν της ΑΕΚ που θα κορνάρει επίμονα έξω από το εργοτάξιο του νέου γηπέδου.

Άλλωστε ξέρετε κάτι, αυτή η ΑΕΚ άκουσε πολλά. Άκουσε ότι είναι ανίκανη να προκριθεί σε ευρωπαϊκούς ομίλους. Άκουσε ότι πάει να μπει στο πρωτάθλημα με Λιβάδια και μεταγραφές από τα πανέρια. Άκουσε ότι έχει προπονητή καμικάζι και τρελό. Άκουσε ότι έχει αρχηγό υπερτιμημένο και παίκτες που ήρθαν ως μεταγραφάρες και δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος της φανέλας. Άκουσε ότι μέχρι και τον Οκτώβρη θα είναι δέκα βαθμούς πίσω από τον Ολυμπιακό. Άκουσε πως δεν αντέχει το αέρα της κορυφής. Άκουσε ότι έχει κοντό ρόστερ και ότι θα σκάσει μέχρι και τον Γενάρη. Άκουσε ότι όλα τελείωσαν όταν μετά το 0-0 στη Λάρισα έμεινε τρεις πόντους πίσω από την κορυφή. Άκουσε πως δεν θα αντέξει σ’ έναν μήνα με δυο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό για το κύπελλο, ένα για το πρωτάθλημα και δυο ματς με τη Ντιναμό Κιέβου. Άκουσε ότι έχει συμφωνήσει να κάνει δώρο το πρωτάθλημα στον ΠΑΟΚ. Άκουσε ότι θα πάει στην Τούμπα και θα φάει πέντε γκολ για να αποδειχθεί ποιος είναι ο καλύτερος. Άκουσε, άκουσε, άκουσε.

Το μόνο που μένει απ’ όλα αυτά που άκουσε, ξέρετε τι είναι. Η κούπα της πρωταθλήτριας. Μόνο αυτή θα είναι πάνω στο πούλμαν το Σάββατο το βράδυ. Όλα τα υπόλοιπα που ακούστηκαν, γράφτηκαν, ψιθυρίστηκαν, φωνάχθηκαν, χρεώθηκαν, τόσο ο Μανόλο όσο και οι παίκτες της ΑΕΚ, όσο και κυρίως συνολικά ο οργανισμός της ΑΕΚ, είτε τα πέταξαν, είτε δεν τα άκουσαν καν, είτε ακόμα καλύτερα, τα επέστρεψαν από εκεί που είχαν έρθει. Και έφτασαν εδώ, για να αφήσουν πάνω στο πούλμαν τους, μόνο αυτή την κούπα της πρωταθλήτριας. Και να ξέρετε και κάτι άλλο. Όσα ακόμα ακουστούν, γραφτούν, ψιθυριστούν, φωναχθούν, για δήθεν καλύτερες ομάδες, για δήθεν αποδείξεις, για, για, για, μέχρι και τον τελικό του κυπέλλου και πάλι την ίδια τύχη θα έχουν. Διότι ένα μόνο πράγμα μπορεί να μπει στο πούλμαν, δίπλα στην κούπα του πρωταθλήματος. Αυτή του κυπέλλου. Τίποτε άλλο. Και τώρα ας αρχίσουν και ας κρατήσουν οι χοροί. Όπως πρέπει και εκεί που πρέπει και πάνω απ’ όλα, όπως αξίζει. Εξάλλου, υπάρχει και κάτι άλλο. Το καλό νίκησε. Δεν γίνεται δα και συχνά. Γλεντήστε το ντε.