Ούτε διάλυση, ούτε εμποροπανήγυρη

Υπάρχουν δυο πράγματα που πρέπει να διαχειριστεί άμεσα η ΑΕΚ. Το πρώτο είναι το ματς με τη Μίλαν και το δεύτερο είναι η ζωή χωρίς τον Μάνταλο. Ξεκινώ από το δεύτερο, περισσότερο λόγω διάρκειας. Από μια ματιά στο αρχείο μου, διαπίστωσα πως τα τελευταία τρια χρόνια, έχω γράψει τουλάχιστον τέσσερα άρθρα με τίτλο «no Petros, no party». Ή έστω μ’ αυτό το νόημα. Και όπως και αν είχε ο καθείς στο μυαλό του, το πώς πρέπει να είναι ο ηγέτης της ΑΕΚ, αυτή ήταν η πραγματικότητα. Η ΑΕΚ ήταν πάντα, μια άλλη ομάδα, όσες φορές μπήκε στο γήπεδο χωρίς τον Μάνταλο. Και προφανώς ισχύει αυτό το «αναντικατάστατος» που είπε ο Χιμένεθ και που δεν θυμάμαι άλλον προπονητή, να χρησιμοποιεί αυτή την φράση για οποιονδήποτε ποδοσφαιριστή. Αυτή όμως είναι η αλήθεια.

Αλλά τώρα τι πρέπει να γίνει; Είναι εύκολο να καθίσει συνολικά ο οργανισμός που λέγεται ΑΕΚ, να κλαίει πάνω από το χυμένο γάλα και να καταριέται την κακή του μοίρα. Είναι ακόμα πιο εύκολο, να σηκώσει λευκή σημαία παράδοσης του στόχου που λέγεται πρωτάθλημα, τραγουδώντας την ωδή στην απώλεια του αρχηγού. Είμαι όμως βέβαιος, πως κανείς μέσα στην ομάδα δεν το βλέπει έτσι το πράγμα. Άλλωστε είναι και θέμα (ποδοσφαιρικού) εγωισμού. Και για να ξέρουμε και τι λέμε, ειδικά φέτος, η ΑΕΚ δεν έχει παίκτες που μέσα στο γήπεδο κρύβονται πίσω από κανέναν Μάνταλο.

Προφανώς η ευθύνη όλων μέσα στην ομάδα έχει μεγαλώσει. Και κάποιων ποδοσφαιριστών που έτσι κι αλλιώς έχουν την ποιότητα για να κάνουν την διαφορά, αυτή η ευθύνη έχει μεγαλώσει ακόμα περισσότερο. Όμως εδώ θα μετρήσει και ο καθένας και τις δυνάμεις του και τα κότσια του. Και μην δείτε να ξεπετάγονται και αρχηγοί, από εκεί που δεν το περιμένει κανείς. Παίκτες που χρειάζονται τέτοιες ειδικές συνθήκες, για να γίνουν μπροστάρηδες.

Φυσικά και χωρίς τον Μάνταλο, υπάρχει καθαρά πρακτικό ζήτημα προσαρμογής του παιχνιδιού της ΑΕΚ σε νέα δεδομένα. Και θα είναι μια διαδικασία αναδιανομής ρόλων μέσα στο γήπεδο. Διότι η μπάλα πλέον θα πρέπει να πάει από την άμυνα στην επίθεση, χωρίς τον παίκτη που το έκανε περισσότερο και καλύτερο απ’ όλους στο ρόστερ. Ίσως αυτό είναι και το μεγαλύτερο στοίχημα, καθώς είναι λύσεις που θα πρέπει να βρεθούν άμεσα. Τώρα. Και εν κινήσει, καθώς δεν βρισκόμαστε στην καλοκαιρινή προετοιμασία. Αλλά προπονητής υπάρχει, ο Κονέ μετά την διακοπή θα είναι έτοιμος και υπάρχουν και άλλοι 25 παίκτες στο ρόστερ.

Πάντως καμία μεγάλη ομάδα που είναι αποφασισμένη να διεκδικήσει πρωτάθλημα μέχρι τέλους, δεν διαλύεται όταν χάνει έναν παίκτη. Ακόμα και αν πρόκειται για τον (δεδομένα) «αναντικατάστατό» της. Θα χρειαστεί να κάνει υπέρβαση για να βρει γρήγορα τα πατήματα της. Θα ζοριστεί. Αλλά οφείλει να το κάνει. Και αν φανεί πως οι ποδοσφαιριστές που έχει δεν μπορούν να καλύψουν το κενό, υπάρχει και ο Γενάρης. Αντιλαμβάνομαι τους λόγους που η επίσημη ΑΕΚ χαμήλωσε τα μεταγραφικά σενάρια. Το παράλογο θα ήταν να τα ενίσχυε. Πρώτον διότι θα ήταν σαν να μην εμπιστεύεται τον ποδοσφαιρικό εγωισμό κανενός από το ρόστερ. Δεύτερον διότι είναι και λίγο άκομψο, με τόσο φρέσκο ακόμα τον τραυματισμό του Πέτρου.

Όμως θεωρώ αδιανόητο να μην βοηθηθεί η ομάδα τον Γενάρη. Έτσι κι αλλιώς, από την στιγμή που ο Τρίστασον και ο Πατίτο είναι εκτός κάδρου, η κουβέντα για μεταγραφική ενίσχυση στην μεσοεπιθετική γραμμή, είχε ανοίξει. Πολλώ δε μάλλον τώρα, που προέκυψε η σημαντικότερη απώλεια και το μεγαλύτερο κενό που θα μπορούσε να υπάρξει. Μέχρι τον Γενάρη όμως, η ΑΕΚ οφείλει να βρει και τους (αγωνιστικούς) μηχανισμούς αλλά και τη νοοτροπία, να προχωρήσει χωρίς τον Μάνταλο.

Με αρχή το παιχνίδι με τη Μίλαν. Αυτό είναι το δεύτερο που πρέπει να διαχειριστεί ο οργανισμός ΑΕΚ.  Διότι το μεγαλύτερο ζήτημα γι αυτό το ματς δεν είναι η απουσία του Μάνταλου, αλλά η νοοτροπία. Το ΟΑΚΑ θα είναι γεμάτο. Θα πάνε στο γήπεδο ακόμα και άνθρωποι, που είχαν πάει τελευταία φορά στην ΑΕΚ, σ’ εκείνο το ματς με τις κεφαλιές του Μαύρου και του Σάντμπεργκ. Αλήθεια, όχι τρόπος του λέγειν. Και ακόμα και αν δεν υπάρχουν πλέον Φαν Μπάστεν ή Μπαρέζι ή Ινζάγκι ή Μαλντίνι, ακόμα και αν τσακώνεται μπρος τις κάμερες ο Μοντέλα με κάποιον Μοντολίβο που επειδή ήταν πρώτος στο χωριό στην Φλωρεντία θέλει να παίζει παραπάνω, η Μίλαν διατηρεί την λάμψη της. Με λίγα λόγια είναι ματς που τα χαρακτηριστικά του, ταιριάζουν μ’ αυτά μιας γιορτής.

Ποδοσφαιρικής γιορτής όμως και όχι εμποροπανήγυρης. Ήρθε το υπερθέαμα στην πόλη μας, για περάστε και θαυμάστε. Ποδοσφαιρική γιορτή όταν λέμε, εννοούμε και μάχη για το αποτέλεσμα. Έτσι πρέπει να το δει η ΑΕΚ. Για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας, είχε δίκιο ο Χιμένεθ όταν έλεγε για το πρόβλημα στις δυο συνεχόμενες επιτυχίες ανά τέσσερις μέρες. Ρίξτε μια ματιά στο παρελθόν και θα δείτε πως πάντα ήταν πρόβλημα. Το τέταρτο συνεχόμενο πρωταθλήματος, η ΑΕΚ το έχασε όταν μπήκε πρώτη φορά στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Η περιβόητη ντριμ τιμ, όταν έπαιρνε τα σπουδαία αποτελέσματα σε Μπερναμπέου και Ολίμπικο, στο πρωτάθλημα κατέρρεε. Και στη σεζόν που είχε πάλι κερδίσει τη Μίλαν στον όμιλο του Τσου – Λου, από την κούρσα του πρωταθλήματος είχε βγει νωρίς εκτός.

Από την άλλη μεριά, αυτή (πρέπει να) είναι η ζωή της ΑΕΚ. Της ΑΕΚ που θέλει και πρέπει να ψηλώνει μέσα από επιτυχίες και στην Ευρώπη. Εξάλλου το έχω γράψει πολλές φορές και επιμένω. Έτσι όπως έχει γίνει το ποδόσφαιρο, δεν προοδεύει καμία ομάδα χωρίς, όχι απλώς να παίζει ματς απέναντι στη Μίλαν, αλλά να τα παλεύει κιόλας. Άλλωστε σε κάθε περίπτωση (και) από τέτοια ματς, η ΑΕΚ έφτιαξε μεγάλο βιβλίο ιστορίας, από χρυσές σελίδες.

Δεν είναι φυσικά η ΑΕΚ υποχρεωμένη να κερδίσει η Μίλαν. Αλίμονο. Η Μίλαν παραμένει Μίλαν και το ρόστερ των καλοκαιρινών μεταγραφών ύψους 250εκατομμυρίων ευρώ, μπορεί ξαφνικά να αφηνιάσει από τις συνεχόμενες φάπες και να μας πάρει και να μας σηκώσει. Όμως η ΑΕΚ είναι υποχρεωμένη να το παλέψει αυτό το ματς. Χωρίς να σκέφτεται τον ΠΑΟΚ. Αλλά και χωρίς αργότερα να το χρησιμοποιήσει ως άλλοθι για την εικόνα της στο ματς με τον ΠΑΟΚ. Η ΑΕΚ, πώς να το κάνουμε, οφείλει να το παλέψει με τη Μίλαν και να κερδίσει και την Κυριακή. Εύκολο; Καθόλου. Υπέρβαση; Εννοείται. Ποιος είπε όμως πως για να πάρεις πρωτάθλημα και να προκριθείς στην επόμενη φάση των ομίλων, δεν θα πρέπει να κάνεις υπέρβαση; Και όχι μόνο μια…