Ο ένας κόφτης και ο άλλος στα δεξιά

Για όσα έγιναν και κυρίως όσο δεν έγιναν την περασμένη Πέμπτη με τη Ριέκα (και τώρα πρέπει να γίνουν στη Βιέννη), γράφτηκαν πολλά και αναλύθηκαν ακόμα περισσότερα. Ουδέν να προσθέσεις. Για το ματς με τον Πλατανιά, δεν χρειάζεται να πεις και πολλά. Ένα πράγμα μόνο πρέπει να γίνει, χωρίς δεύτερη κουβέντα. Επίσης και για τις μεταγραφές δεν χρειάζονται και μεγάλη αναλύσεις. Η ΑΕΚ τον Γενάρη θέλει ενίσχυση τελεία και παύλα.

Βεβαίως μέχρι και τον Γενάρη, υπάρχουν ακόμα ματς πρωταθλήματος που η ΑΕΚ πρέπει να τα κερδίσει. Και το ματς στη Βιέννη, στο οποίο δεν πρέπει να χάσει. Επιμένω πως ειδικά τα συγκεκριμένα παιχνίδια πρωταθλήματος που απομένουν μέχρι και να τελειώσει ο πρώτος γύρος, είναι ταμάμ για να μπορέσει ο Κονέ να μπει στην αγωνιστική εξίσωση και να αρχίσει να βρίσκει τον ρυθμό του. Και όσο θα βρίσκει τον ρυθμό τόσο θα δίνει λύσεις στο κομμάτι της δημιουργίας. Εκεί δηλαδή που η ομάδα το χρειάζεται περισσότερο, μέχρι να φτάσει ο Γενάρης και οι μεταγραφές.

Όμως υπάρχουν και δυο ακόμα ζητήματα, που έχουν την σημασία τους. Αφορούν δυο ποδοσφαιριστές, που είναι από τα πλέον σημαντικά γρανάζια της μηχανής της ΑΕΚ. Και της φετινής και σίγουρα των επόμενων χρόνων. Αναφέρομαι στον Γαλανόπουλο και τον Μπακάκη. Θα μου πείτε τώρα, που σου ήρθε ρε μεγάλε να ανοίξεις τώρα τέτοιο ζήτημα. Κι όμως, αν ρίξει κανείς μια ματιά σ’ ότι έχει γίνει στα τελευταία ματς, αλλά και αν σκεφτεί τι πρέπει να γίνει στα επόμενα, θα διαπιστώσει πως έχει μεγάλη σημασία να πάρει η ΑΕΚ πράγματα από δυο παίκτες που έχουν ποιότητα και που έχουν αποδείξει πόσο ρόλο μπορούν να παίξουν στο παιχνίδι της ομάδας. Πάρτε καταρχήν την περίπτωση του Γαλανόπουλου.

Από τότε που τέθηκε νοκ άουτ ο Γιόχανσον, έχει γίνει μόνιμος στην βασική ενδεκάδα. Με βάση το ταλέντο και τα προσόντα του, ενδεχομένως αυτό είναι κάτι που θα γινόταν αργά ή γρήγορα, έτσι κι αλλιώς. Βλέποντας όμως τα ματς με Παναθηναϊκό και Ριέκα, νομίζω πως ξαναμπαίνει το ερώτημα για το αν τελικά ο Γαλανόπουλος είναι οκτάρι ή εξάρι. Ερώτημα που, μεταξύ μας, δεν απαντήθηκε και ποτέ. Εκείνο που φάνηκε και στη Λεωφόρο και με τους Κροάτες, είναι πως ο Γαλανόπουλος ζορίζεται να κάνει όσα οφείλει να κάνει το οκτάρι της ΑΕΚ. Και εννοώ στο δημιουργικό κομμάτι. Σ’ αυτά τα δυο ματς, φαινόταν σαν να παίζει η ΑΕΚ με δυο καθαρόαιμους κόφτες.

Μπορεί να ήταν απλώς δυο κακές μέρες για τον νεαρό, που μπορεί να συμβεί στον οποιονδήποτε. Όμως θυμάμαι πέρυσι τα Χριστούγεννα, σε συνέντευξη που μας είχε δώσει εδώ στο enwsi ο Γαλανόπουλος, είχε πει ότι δεν είχε στο μυαλό του πως μπορούσε να ανταποκριθεί και στο δημιουργικό κομμάτι του παιχνιδιού. Αλλά όσο του δινόταν η ευκαιρία να το κάνει, τόσο έβλεπε πως μπορούσε. Η ουσία είναι πως εκείνο που καταλαβαίνω είναι πως και ο ίδιος ο Γαλανόπουλος, έχει τον εαυτό του περισσότερο για εξάρι και λιγότερο για οκτάρι. Άλλωστε με τα σωματικά του προσόντα, με το τσαγανό του και με τα γερά του πατήματα, θα μπορούσε να γίνει ένα εξαιρετικό εξάρι. Βεβαίως μπορεί μέσα από την ματς και την τριβή με την θέση, να γίνει και ένα καλό οκτάρι. Εξάλλου είναι ένα παιδί με πολύ ταλέντο. Όμως προτιμώ έναν εξαιρετικό κόφτη, παρά ένα απλώς συμβατικά καλό οκτάρι.

Ο Γαλανόπουλος είναι ένα παιδί που μπορεί να γίνει ένα πολύ ποιοτικό εξάρι. Που να μαρκάρει παντού, που να τρέχει πολύ, που να πατάει γερά και που να μπορεί, αν και εφόσον χρειαστεί, να κουβαλήσει την μπάλα μπροστά. Αντιθέτως ως οκτάρι, δεν αρκεί να πρεσάρει χαμηλά τον αντίπαλο ή να έχει τα τρεξίματα και τα πατήματα. Χρειάζονται και άλλα πράγματα. Όπως αυτά που έχει ο Κονέ. Ή ακόμα αυτά που έχει ο Αϊντάρεβιτς, όταν δεν του λείπει η διάθεση και το πάθος.  Και έχω την αίσθηση, πως η ΑΕΚ μπορεί να λειτουργήσει εξαιρετικά με τον Γαλανόπουλο ως κόφτη και έναν εκ των Κονέ ή ακόμα και Αϊντάρεβιτς δίπλα του. Ειδικά σε ματς Πλατανιάδες και Κέρκυρες στο ΟΑΚΑ.

Πάμε τώρα και στην περίπτωση του Μπακάκη. Καταλαβαίνω απόλυτα τους λόγους που ο Χιμένεθ είχε αποφασίσει να τον μεταθέσει αριστερά. Με αίσθηση αυτοσυντήρησης και αυτοπροστασίας της ψυχικής του ηρεμίας, απέφευγε να επιλέξει τον Βινίσιους όσες φορές δεν είχε τον Λόπες και πήγαινε στην ασφαλή επιλογή του Μπακάκη. Επίσης κάποια στιγμή είχε ξεμείνει εντελώς από στόπερ, ήθελε να παίξει με τριάδα και βρήκε σανίδα σωτηρίας στον Μπακάκη. Όμως στο τέλος θα ξεχάσουμε όχι μόνο ότι το παιδί είναι δεξί μπακ, αλλά και ο μακράν ο καλύτερος Έλληνας στη συγκεκριμένη θέση.

Δείτε τι έγινε με τη Ριέκα. Όσο ο Μπακάκης ήταν αριστερά, η ΑΕΚ δεν λειτουργούσε καλά σε καμία από τις δυο πτέρυγες. Όταν μετακινήθηκε δεξιά, έκανε τους Κροάτες, άλογα. Άλλωστε γι αυτό ακριβώς το έκανε και ο Χιμένεθ. Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν πάω να κάνω τον Χιμενεθότερο του Χιμένεθ και τον προπονητικότερο του προπονητή. Προφανώς είχε τους λόγους ο Ισπανός που έβαζε τον Μπακάκη είτε αριστερά, είτε στόπερ. Και μάλιστα τις περισσότερες φορές, ήταν και επιλογή του βγήκε. Απλώς βλέποντας το ματς με τη Ριέκα, θυμήθηκα πόσο εξαιρετικό δεξί μπακ είναι ο Μπακάκης. Και πόσο έλλειψε ένα εξαιρετικό δεξί μπακ, στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό.

Και κάτι τελευταίο, τώρα που έγραψα για δεξί μπακ και το θυμήθηκα. Το γκολ που έβαλε ο Μάτος στον Πανιώνιο με κεφαλιά, διαφέρει πολύ απ’ αυτό που έβαλε ο Αραούχο απέναντι στη Ριέκα και το οποίο ακυρώθηκε ως επιθετικό φάουλ;  Προφανώς και όχι. Όσο έβαλε τα χέρια του ο Μάτος πάνω στον αμυντικό, τα είχε βάλει και ο Αραούχο.  Και στη Νέα Σμύρνη δεν υπήρχε ούτε κατά διάνοια σκέψη για ακύρωση του γκολ και πολύ ορθώς. Άλλωστε ούτε ο παίκτης του Πανιώνιου διαμαρτυρήθηκε. Όπως και δεν είχε διαμαρτυρηθεί και ο αμυντικός της Ριέκα, στην φάση με τον Αραούχο. Για να ξέρουμε και τι λέμε για το ματς της Πέμπτης.