Μήπως είδαν Μάτζουκιτς στα Σπάτα;

Μήπως είδαν Μάτζουκιτς στα Σπάτα;
Photo Credits: INTIME

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Γουστάρω  αυτό που έγινε με τον Γαλανόπουλο και μ’ ότι αυτό σημαίνει για τον μικρό που είναι κανονικό και όχι με το ζόρι αστέρι, αλλά και για την φιλοσοφία που έχει η ΑΕΚ. Βαριέμαι να ασχοληθώ με τον Λεβαδειακό, τον οποίο η ΑΕΚ οφείλει να κερδίσει, τελεία και παύλα, χωρίς περαιτέρω αναλύσεις. Και η ρεβάνς στο ΟΑΚΑ αργεί.  Επομένως πάμε σε λίγο τσάμπιονς λιγκ, γιατί το πράγμα έχει ενδιαφέρον. Όχι γενικώς και αορίστως για τους λάτρεις του αθλήματος και τους επιστημονικούς αναλυτές του είδους. Ειδικώς για την ΑΕΚ. Και θα καταλάβετε τι εννοώ.

Από τις πιο αντιπαθητικές ομάδες στον ποδοσφαιρικό πλανήτη είναι η Γιουβέντους. Κυρίως διότι μπροστά σ’ όσα έχει κάνει διαχρονικά στο ιταλικό, αλλά και στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, τα καμώματα του Ολυμπιακού την τελευταία 20ετία και του Παναθηναϊκού στη δεκαετία του ’80 και του ’90, μοιάζουν ζαβολιές σε παιδική χαρά. Όμως ήταν πραγματικά εντυπωσιακό το πόσο διαβασμένη, πόσο καλοστημένο και πόσο απόλυτα προσηλωμένη στο αγωνιστικό πλάνο, μπήκε και έπαιξε στο Καμπ Νού.

Υπάρχουν μάλιστα και ορισμένα στοιχεία από το ματς της Γιουβέντους με την Μπαρτσελόνα, που είναι πολύ μα πολύ διδακτικά. Θεωρώ πως το παιχνίδι που έκαναν οι δυο ακραίοι επιθετικοί των Ιταλών στο Καμπ Νου, θα πρέπει να διδάσκεται σ’ όλα τα αποδυτήρια και σ’ όλους όσους ετοιμάζονται να παίξουν στα άκρα της επίθεσης. Τόσο ο Κουαδράδο από δεξιά, όσο και ο Μάτζουκιτς από αριστερά, έδωσαν ρεσιτάλ. Επιθετικογενείς αμφότεροι, ειδικά με τον Κουαδράδο να είναι μέσα σ’ όλες τις ευκαιρίες της Γιουβέντους, αλλά χωρίς να αφήσουν ούτε λεπτό εκτεθειμένο τον μπακ τους στα μετόπισθεν. Έπαιζαν άμυνα καλύτερα και από τον ακραίο μπακ.

Όλο αυτό μου έφερε στο μυαλό την συζήτηση που κατά καιρούς γίνεται στην ΑΕΚ. Και που έγινε και μετά το πρώτο ματς με τον Ολυμπιακό στο γήπεδο Καραϊσκάκη. Διότι το κακό ημίωρο που έκανε η ΑΕΚ στο Φάληρο, οφειλόταν αποκλειστικά και μόνο στο γεγονός πως δυο και καμία φορά τρεις αντίπαλοι, είχαν βρει μόνο του τον Ντίντακ από αριστερά και τον ταλαιπωρούσαν. Ο Πατίτο δεν γύρισε πίσω ούτε μια φορά, έτσι για την αλητεία, να βοηθήσει στο μαρκάρισμα. Αλλά ακόμα και τον Βάργκας να είχε επιλέξει ο Χιμένεθ αντί του Αργεντινού, πάλι τα ίδια θα κουβεντιάζαμε.

Αιώνιο πρόβλημα (και) για την φετινή ΑΕΚ και ειδικά στα ντέρμπι, είναι πως πρέπει να ρίξει προσευχές (και ίσως καντήλια) πρώτα ο Χιμένεθ και μετά ο κόσμος που βρίσκεται στο γήπεδο, μπας και δώσει ένα αμυντικό χεράκι το εξτρέμ στον ακραίο μπακ. Εξαίρεση ο Μπακασέτας και ο Αραβίδης. Προφανώς υπάρχει το περιβόητο ευφυολόγημα πως παίκτες με την ποιότητα του Πατίτο ή του Βάργκας ή του Λάζαρου, δεν μπορούν και να μαρκάρουν. Ευτυχώς όμως έρχονται κάτι παιχνίδια σαν αυτό της Γιουβέντους στο Καμπ Νου, να καταρρίπτουν με πάταγο αυτά τα ευφυολογήματα. Πρώτοι ήταν τα δυο εξτρέμ της Μπαρτσελόνα στην άμυνα, πρώτοι και στην επίθεση.

Κανονικά μάλιστα, ο Χιμένεθ θα πρέπει να βάλει όλα τα εξτρέμ του, πριν από την ρεβάνς με τον Ολυμπιακό ή τον τελικό του κυπέλλου ή τα πλέι οφ, να δουν σε βίντεο το παιχνίδι που έκανε ο Μάτζουκιτς και ο Κουαδράδο απέναντι στην Μπαρτσελόνα. Μήπως έτσι δεν χρειαστεί να εκπονήσει ολόκληρο πλάνο, προκειμένου είτε τα αμυντικά χαφ, είτε τα στόπερ, να τρέχουν σαν παλαβοί για να δώσουν βοήθειες στα ακραία μπακ. Όπως δηλαδή έγινε στο Καραϊσκάκη.  Δεν θεωρώ πως παίκτες όπως ο Πατίτο ή όπως ο Βάργκας δεν μπορούν να παίξουν άμυνα. Πιθανόν να μην το έχουν κάνει ποτέ. Αλλά και ο Μάτζουκιτς σέντερ φορ ήταν. Και ο Κουαδράδο είχε μάθει το όσα έρθουν και όσα πάνε από την Φιορεντίνα και έφυγε από την Τσέλσι του Μουρίνιο, επειδή δεν μάρκαρε. Ζήτημα νοοτροπίας είναι. Και ενσωμάτωσης στον συνολικό μηχανισμό μιας ομάδας.

Βεβαίως το παιχνίδι που έκανε ο Μάτζουκιτς στο Καμπ Νου, προσφέρεται και για ακόμα ένα μάθημα, πλην της αμυντικής συνεισφοράς του εξτρέμ. Αποδεικνύει πόσο εύκολα και πόσο καλά μπορεί να γίνει ακραίος, ένας επιθετικός με εντελώς ξένα για την θέση χαρακτηριστικά. Δεν ήταν ποτέ στη ζωή του εξτρέμ ο Μάτζουκιτς. Fox on the box, που λέγαμε και Λιμανάκι Αίγινας, κλασικό ήταν πάντα. Αλλά στη Γιουβέντους έγινε ακραίος. Διότι υπάρχει ο Ιγκουαϊν, διότι υπάρχει ο Ντιμπάλα και διότι έτσι και βρίσκει θέση και βοηθά και την ομάδα. Δείτε τα δυο ματς με την Μπαρτσελόνα. Ο Μάτζουκιτς δεν είναι ούτε γρήγορος, ούτε μπουκαδόρος. Άλλα χαρακτηριστικά και άλλα προσόντα έχει, τα οποία ο Αλέγκρι προσάρμοσε στην θέση.

Τι σημαίνει αυτό; Πως ένας παίκτης όπως είναι ο Μπακασέτας, θα μπορούσε να αξιοποιηθεί και στα άκρα. Προφανώς δεν είναι ακραίος. Το έχουμε εμπεδώσει. Προφανώς και είχε δυσκολίες να προσαρμοστεί στα άκρα. Αλλά μεταξύ μας, κανείς από τους προηγούμενους προπονητές δεν την δούλεψε σωστά την συγκεκριμένη επιλογή. Ο Κετσπάγια είχε αρχίσει να βάζει ήδη από την καλοκαιρινή προετοιμασία τον Μπακασέτα στα άκρα. Μόνο ως σκέψη και ως έμπνευση όμως. Δεν το είχε δουλέψει σε σχέση με την συνολική λειτουργία της ομάδας. Κυρίως διότι δεν είχε δουλέψει ούτε την λειτουργία της ομάδας. Όσο για τον Μοράις, είχε χάσει τόσο πολύ την μπάλα, που το τελευταίο που θα μπορούσε να του βγει, ήταν η προσαρμογή παίκτη, σε διαφορετική θέση από την φυσική του. Άλλωστε για να είμαστε δίκαιοι, το μόνο που κατάφεραν και οι δυο προηγούμενοι προπονητές με τον Μπακασέτα, ήταν να τον κάνουν μπαλαντέρ με το ζόρι. Κάτι άλλωστε που είχαν κάνει ακόμα και με τον Μάνταλο.

Ο Χιμένεθ από την άλλη μεριά, είχε τόσο πολλά να συμμαζέψει και να φτιάξει, που δεν είχε την πολυτέλεια για κανένα ή σχεδόν κανένα αγωνιστικό πείραμα. Αφήστε που εκείνο που χρειάστηκε περισσότερο, ήταν να βρίσκει έναν παίκτη που να καλύπτει επάξια το κενό του Μάνταλου, σ’ ένα σημείο της σεζόν που το ροτέισον είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση. Και ο Μπακασέτας το κάνει άρτια.  Εκείνο όμως που έχει την σημασία του, είναι να μπορέσει η ΑΕΚ να πάρει πολλά περισσότερα πράγματα από ένα εξαιρετικά ταλαντούχο παιδί, που είναι και διεθνής με την εθνική ομάδα. Προφανώς και το γεγονός πως ο Μπακασέτας δεν έχει προσφέρει φέτος ανάλογα με τις δυνατότητες του, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο θέμα «θέση». Όχι όμως επειδή «κουτουλάει» με την θέση του Μάνταλου, ή δεν μπορεί στα άκρα, αλλά διότι δεν έχει υπάρξει πραγματική προσαρμογή σε θέση. Μέσα από την δουλειά και τον απαραίτητο χρόνο και ρυθμό. Ποτέ ωστόσο δεν είναι αργά.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X