Και πως να το χάσει

Εικόνες από το ΑΕΚ - Αστέρας Τρίπολης
Photo Credits: INTIME

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Για να τα βάλουμε σε μια σειρά τα πράγματα. Όλοι οι τεράστιοι σέντερ φορ, έχουν μέρες σαν αυτή που βρήκε τον Αραούχο. Τα άχαστα έχασε ο κορυφαίος των κορυφαίων που λέγεται Χάρι Κέιν, στο ντέρμπι του Σαββάτου με τους τσαρλατάνους της Άρσεναλ. Θα μου πείτε, ο Κέιν τουλάχιστον έβαλε και ένα μέσα. Και ο Αραούχο το δικαιούταν, διότι έκανε την τέλεια εκτέλεση στην φάση με το δεύτερο δοκάρι στο ματς, αλλά η μπάλα τον πούλησε κανονικά. Μάλιστα κάπως έτσι, αποκτά ακόμα πιο μεγάλη (από την έτσι κι αλλιώς τεράστια που ήδη είχε) αξία, ο αψεγάδιαστος τρόπος που τελείωσε ο Γιακουμάκης την φάση στο Καραϊσκάκη. Δεδομένης της στιγμής, της κρισιμότητας και του περιβάλλοντος.

Εκείνο που έχει σημασία, είναι πως αυτή η ασύλληπτα τρελή φάση του 13ου λεπτού, μια φάση που γίνεται μια φορά στα 20 χρόνια, δεν σημάδεψε τον Αραούχο. Όπως δηλαδή είχε συμβεί και με τον Ντέμη εκείνο το καταραμένο βράδυ στη Μόσχα. Όσες γκολάρες και αν έβαλε ο Νικολαϊδης, όσα όργια και μαγικά και αν έκανε με την μπάλα, πάντα τον ακολουθούσε εκείνη η τεράστια χαμένη ευκαιρία. Το ίδιο θα συνέβαινε και με τον Αραούχο και την φάση του 13’, αν η ΑΕΚ δεν είχε κερδίσει αυτό το ματς με τον Αστέρα Τρίπολη.

Και πώς να το χάσει όμως η ΑΕΚ αυτό το ματς; Πώς να χάσει ένα παιχνίδι, στο οποίο ήδη έπαιζε από το πρώτο ημίχρονο μπαλάρα και με ρυθμό και με την έναρξη του δευτέρου, έφερε από τον πάγκο παίκτες όπως ο Λιβάγια, ο Κονέ και ο Λάζαρος. Πείτε μου λίγο, σε ποιόν εκ των ΠΑΟΚ ή Ολυμπιακό, αυτοί οι τρεις δεν θα ξεκινούσαν στην βασική ενδεκάδα. Ερωτώ. Και στο ματς του ΠΑΟΚ με την Λάρισα στην Τούμπα, υπάρχει άραγε περίπτωση να μπουν τέτοιοι παίκτες ως αλλαγή στο ημίχρονο. Αν είναι 0-0 το ματς, θα εμφανιστεί κανένας Κουλούρης ή κανένας Κάμπος. Έτσι κι αλλιώς ο ΠΑΟΚ δεν έχει ούτε Λιβάγια, ούτε Λάζαρο, ούτε Κονέ. Πολλώ δε μάλλον, να μπορεί να τους βάλει στο ημίχρονο ενός αγώνα.

Βεβαίως δεν είναι μόνο η τριάδα των παικτών που ήρθε από τον πάγκο. Παρόλο που ο Κονέ, όσο έπαιξε, έβαλε γκάζι και δημιουργικότητα στη μεσαία γραμμή της ΑΕΚ. Ότι δηλαδή δεν μπορούσε να κάνει ο Μοράν και παρέσυρε και τον Γαλανόπουλο. Και παρόλο που ο Λιβάγια βοήθησε πολύ και παρόλο που ο Λάζαρος πήρε την φάση του νικητήριου γκολ πάνω του από την αρχή ίσα με το τέλος. Το πώς να χάσει αυτό το ματς η ΑΕΚ, πάει και αλλού. Πώς να χάσει, όταν έχει έναν Μπακάκη που είτε τον βάλεις αριστερά, είτε στόπερ, είτε δεξιά, θα κάνει πράγματα και θαύματα και θα είναι από τους κορυφαίους του γηπέδου. Πώς να χάσεις όταν έχεις έναν Γκάλο που μπορεί να παίξει ξαφνικά στο μισό ματς δεξί εξτρέμ και στο άλλο μισό αμυντικό χαφ. Και να είναι από τους κορυφαίους. Πώς να χάσεις με τέτοιο Τσιγκρίνσκι. Πώς να χάσεις όταν έχεις Λαμπρόπουλο, όταν δεν παίζει ο Βράνιες.

Πώς να χάσει μια ομάδα που πήρε την τελευταία μέρα των μεταγραφών, το ένα από τα τρια καλύτερα αριστερά μπακ του πρωταθλήματος για να τον βάζει να παίζει όταν το άλλο από τα τρια καλύτερα χρειάζεται να μετακινηθεί δεξιά και το τρίτο από τα τρια καλύτερα είναι τραυματίας. Ματσάρα έκανε ο Χουλτ. Και ειδικά σε δυο φάσεις στο πρώτο ημίχρονο, που πήρε την μπάλα, μαζί με το πορτοφόλι αντιπάλου, έδειξε πως είναι αμυντικός με… κότσια. Βαρβάτος. Και ας μην του φαίνεται. Αφήστε που φάνηκε και αυτός να μπαίνει και να ενσωματώνεται στην ομάδα, σαν να ήταν στο ρόστερ από το καλοκαίρι. Όπως συνέβη με τον Μασούντ.

Πως λοιπόν να χάσει αυτή η ομάδα, ένα παιχνίδι σαν αυτό με τον Αστέρα Τρίπολης, που ήταν τελικός. Που ήταν do or die. Όπως θα είναι και τα επόμενα εννέα μέχρι και το τέλος του πρωταθλήματος. Στα μάτια τα δικά μου πάντως, η ομάδα που μέσα σε διάστημα μόλις μιας εβδομάδας, κερδίζει τον Ολυμπιακό μέσα στο Καραϊσκάκη με ανατροπή από το 88’ μέχρι και το 93’, που ξανακερδίσει τον Ολυμπιακό μέσα στο ΟΑΚΑ με… πάρτι στο δεύτερο ημίχρονο και που κερδίζει και τον Αστέρα με μπαλάρα και 10 κλασικές ευκαιρίες, δεν μπορεί να χάσει αυτό το πρωτάθλημα. Και να μου το θυμηθείτε, μπορεί να φτάσουν ακόμα και οκτώ νίκες, στα εννέα ματς που απομένουν μέχρι τέλους.

Βεβαίως τώρα εκτός από την ψυχή, την καρδιά και το μυαλό των παικτών, πρέπει να αντέξουν και τα πόδια. Έφυγε με τραυματισμό ο Λόπες την Τετάρτη, έφυγε με τραυματισμό ο Κονέ τώρα. Χρειάζεται διαχείριση με κινήσεις… χειρουργικές. Γι αυτό και πλέον δεν χωρά και καμία γκρίνια για τις επιλογές του Χιμένεθ. Είναι δεδομένο πως κάποιες θα μας φανούν τρελές, περίεργες, τραβηγμένες. Αλλά κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι αντέχουν και τι δεν αντέχουν πλέον τα ποδάρια των παιδιών, που έχουν δώσει την ψυχή τους. Και που είναι αποφασισμένοι και διατεθειμένα να συνεχίσουν να την δίνουν την ψυχή τους. Κάτι που επίσης θέλει χειρισμούς από τον Χιμένεθ. Όλοι θα θέλουν να παίξουν σ’ αυτούς τους τελικούς που έρχονται. Το θέμα είναι ποιοι μπορούν και εννοώ σωματικά. Όλα θα παίξουν τον ρόλο τους. Ακόμα και η τελευταία παραμικρή λεπτομέρεια.

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X