Και αν της κάτσει και ΑΑ;

Μπαίνω κατευθείαν στο ψητό, χωρίς προλόγους. Θα ασχοληθώ με τον Αλμέιδα. Όχι επειδή πέρασαν οι πόνοι στη μέση του, έπεσε ο πυρετός του και κάποια στιγμή πιθανόν και να τον ξαναδούμε αποστολή. Κυρίως διότι ακόμα επιμένω πως όλη αυτή η ιστορία με τον Αλμέιδα, έχει κοστίσει στην ΑΕΚ. Έλειψαν από τον προϋπολογισμό σε γκολ που είχε στην αρχή της σεζόν, αυτά που δεν έχει πετύχει ο Πορτογάλος. Ο Αλμέιδα, σ’ ένα πρωτάθλημα όπως είναι το ελληνικό και με στόπερ όπως αυτά που παίζουν σχεδόν σ’ όλες τις ομάδες, ακόμα και αν προερχόταν από δυο στείρες σεζόν, θα έπρεπε να είχε διψήφιο αριθμό γκολ. Και τόσα περίμενε και η ΑΕΚ από τον Αλμέιδα, όταν τον έφερνε το καλοκαίρι.

Για το γεγονός πως αντί για τόσα, έχει βάλει μόλις τρια και αυτά με απόσταση σχεδόν έξι μηνών, δεν έχει όλη την ευθύνη ο Πορτογάλος. Σκεφτείτε πως τόσο επί Κετσπάγια, όσο και επί Μοράις, η μπάλα έφτανε στον φορ μόνο κατά λάθος και όχι βάσει σχεδίου ή αυτοματισμών. Και αν αυτό είναι λογικό για τις μέρες Τιμούρ που δεν γινόταν δουλειά στην τακτική, δεν δικαιολογείται για τα ματς επί Μοράις, καθώς υποτίθεται πως μόνο τακτική είχε η δουλειά στα Σπάτα.

Ο Αλμέιδα δεν έπαιρνε μπάλες. Επίσης από τα πρώτα κιόλας ματς, του τσάκισαν την μέση με τον τρόπο που τον έπαιξαν οι αντίπαλοι οι αμυντικοί. Και μάλιστα τις περισσότερες φορές, χωρίς καν να τιμωρηθούν από τον διαιτητή. Στο πρώτο ματς με την Ξάνθη, ο Πορτογάλος έφαγε πολλές και γερές στη μέση και τελικά αυτός ήταν που πήρε πρώτος κίτρινη κάρτα. Βεβαίως το πρόβλημα στη μέση, δεν του παρουσιάστηκε ξαφνικά μόνο από τις κλωτσιές που έφαγε στα δυο πρώτα παιχνίδια πρωταθλήματος. Προφανώς το κουβαλούσε και θα έπρεπε πρώτος ο Πορτογάλος να το είχε διαχειριστεί καλύτερα, ακόμα και προ ΑΕΚ, μέσα (και) από τα κιλά του.

Γενικώς ο Αλμέιδα δεν έχει βοηθήσει καθόλου την ομάδα μέχρι τώρα. Και η αλήθεια είναι πως και ο ίδιος δεν βοήθησε, για να μπορέσει να βοηθήσει. Δεν ήταν ποτέ αδιάφορος. Ούτε στις προπονήσεις, ούτε στα ματς. Αλλά βρισκόταν επί μονίμου βάσεως, σε πολύ μεγάλη απόσταση, από τον χώρο δράσης τον δικό του και των παιχνιδιών. Όχι απλώς δεν σκόραρε, αλλά δεν έκανε καν φάσεις για να σκοράρει. Δεν ήταν καν μέσα σε ευκαιρίες. Στα στατιστικά του έχει περισσότερα γεμίσματα στην περιοχή, από τελικές προσπάθειες. Παράλογο για σέντερ φορ περιοχής.

Τώρα βέβαια, ότι έγινε, έγινε. Ότι βαθμοί χάθηκαν, δεν έρχονται πίσω. Και ο πρώτος γύρος δεν γυρίζει πίσω, για να παίξει η ΑΕΚ από την αρχή τα ματς που χρειαζόταν γκολ στο ΟΑΚΑ και δεν είχε σέντερ φορ να τα πετύχει. Όμως ο Αλμέιδα παραμένει παίκτης της ΑΕΚ. Και κυρίως επιμένω πως παραμένει ένας καλός παίκτης. Ένας ποιοτικός σέντερ φορ. Θα σας θυμίσω μόνο, τι ματς έκανε ο Πορτογάλος στο Αγρίνιο, όχι πριν από έξι μήνες, αλλά πριν από λίγες εβδομάδες.

Θα μου πείτε πως από τότε δεν έχει παίξει ούτε μισό λεπτό, καθώς πρώτα πονούσε η μέση του και μετά το κεφάλι του από πυρετό. Τώρα ωστόσο δεν έχει τίποτα απ’ όλα αυτά. Και μπορεί να έχει την τελευταία του ευκαιρία, να σώσει καταρχήν την υστεροφημία του. Άλλωστε όσο στοίχημα ήταν για την ΑΕΚ να βρει στο πρόσωπο του Αλμέιδα έναν σέντερ φορ με πολλά γκολ, άλλα τόσο στοίχημα ήταν για τον Πορτογάλο, να επιστρέψει μέσω της ΑΕΚ στα πολλά γκολ. Και στα 33 του και με δυο κακές και στείρες σεζόν στα πόδια του, αυτό μπορεί να είναι και το τελευταίο στοίχημα στην καριέρα του. Επομένως πρώτα ο Πορτογάλος θα ήθελε να το γυρίσει το πράγμα. Και μετά η ΑΕΚ, προκειμένου επιτέλους να πάρει όσα περίμενε, από την μεγάλη μεταγραφή του καλοκαιριού.

Η παρουσία πλέον του Αραούχο στο ρόστερ της ΑΕΚ, μπορεί, εκτός όλων των άλλων, να βοηθήσει ακόμα και τον Αλμέιδα. Ήδη έχει φανεί, πως όποια άμυνα αφήσει από τα μάτια της έστω και δευτερόλεπτα τον Αργεντινό, το πληρώνει ακριβά. Διάβολος πραγματικός. Θυμηθείτε την φάση που ο αμυντικός του Πλατανιά θεωρούσε πως είχε χρόνο και χώρο να προστατέψει την μπάλα και από το πουθενά εμφανίστηκε ο Αραούχο και εκτέλεσε. Ο Αργεντινός είναι παίκτης που κινείται συνεχώς και που τραβάει πάνω του την άμυνα. Και ως εκ τούτου ανοίγει χώρους σ’ αυτόν που έχει δίπλα του στην επίθεση. Με τον Λεβαδειακό το έκανε με τον Μπακασέτα, με την Βέροια με τον Πέκχαρτ.

Πραγματικά θα είχε ενδιαφέρον ένα δίδυμο Αλμέιδα και Αραούχο στην γραμμή κρούσης της ΑΕΚ. Και μάλιστα σ’ ένα σχήμα, όπως περίπου το σκέφτηκε ο Χιμένεθ στο ματς με την Βέροια. Απλώς με τον Πορτογάλο αντί του Πέκχαρτ. Και με τον Μάνταλο σ’ έναν ρόλο, όπως αυτόν που είχε σ’ εκείνο το ματς με την Βέροια. Που ήταν και η πρώτη φορά, που φάνηκε να λειτουργεί καλά στο γήπεδο, ακόμα και όταν δεν παίζει στον άξονα. Κάπως έτσι φαίνεται πως έχει το ιδανικό σχήμα για την ΑΕΚ ο Μανόλο.

Από την αρχή έχει πάει σ’ αυτό το 4-4-1-1, που μοιάζει περισσότερο μ’ ένα 4-4-2. Γι αυτό άλλωστε και προτιμά να βάζει δίπλα στον φορ έναν άλλο φορ ή επιθετικογενή παίκτη και όχι ένα κλασικό δεκάρι. Και αν ένα επιθετικό σχήμα με τον Αραούχο και τον Μπακασέτα ή τον Πέκχαρτ, ήδη έδειξε πως έκανε όμορφα πράγματα, φανταστείτε τι μπορεί να κάνει με τον Αργεντινό και τον Αλμέιδα. Αρκεί ο Πορτογάλος να το εκμεταλλευτεί. Να εκμεταλλευτεί αυτή την τελευταία ευκαιρία που ενδεχομένως θα πάρει και την βοήθεια που θα του δώσει η παρουσία δίπλα του ενός επιθετικού της ποιότητας, της κλάσης και του τρόπου παιχνιδιού του Αραούχο. Αν τώρα πάλι, του προκύψει απόσταση από τον χώρο δράσης ή πόνος στη μέση ή πυρετός, τότε πλέον θα είναι δεδομένο πως η ΑΕΚ δεν θα έχει τίποτα να περιμένει απ’ αυτόν. Ενδεχομένως ούτε ο ίδιος από τον εαυτό του.