Καμικάζι αγάπες μου

Θα μπω κατευθείαν στο θέμα. Δεν νομίζω πως υπάρχει ομάδα στην Ευρώπη, που να έχει συμπληρωμένο το ρόστερ της αυτή την εποχή. Αντιθέτως υπάρχουν ομάδες που δεν έχουν ξεκινήσει καν τις μεταγραφές τους. Νομίζω επίσης πως δεν υπάρχει προπονητής στον ποδοσφαιρικό πλανήτη, που να μην συμπεριλαμβάνει στις βραδινές του προσευχές, την προσδοκία κάποια στιγμή να κάνει βασικό στάδιο της προετοιμασίας, μ’ όλους τους παίκτες που θα έχει μέσα στη σεζόν. Ειδικά προπονητές της ΑΕΚ, τα τελευταία 20 χρόνια.

Όμως αντί για βασικό στάδιο προετοιμασίας μ’ όλους τους παίκτες του ρόστερ, έκαναν την προσευχή τους μπας και κλείσει κανένα κενό. Και τις περισσότερες φορές δεν έπιανε κιόλας. Για να μην πάμε μακριά, πέρυσι τέτοια εποχή στο Κίελτσε, περιμέναμε τον φορ, περιμέναμε τον χαφ, περιμέναμε τον εξτρέμ, περιμέναμε και τον αριστερό μπακ. Τελικά μέχρι να φύγουμε για την Ελλάδα, ήρθε μόνο το αριστερό μπακ, που ισορροπούσε ανάμεσα στην αμπαλοσύνη και την κατάθλιψη.

Φέτος τα πράγματα δεν είναι έτσι και ο Χιμένεθ ξέρει καλά πως ίσως αυτή την στιγμή να είναι από τους πιο προνομιούχους προπονητές στην Ευρώπη. Πιθανότατα το ξέρει, γι αυτό και είναι σε μεγάλα κέφια. Κάτι που μάλιστα μεταδίδει και στους ποδοσφαιριστές. Βεβαίως μην περιμένετε να γράψω σήμερα κάτι περισσότερο απ’ ότι στο προηγούμενο μπλογκ, για τη δουλειά που κάνει εδώ ο Μανόλο. Από το φουλ της τακτικής δηλαδή. Πολύ απλά, διότι το κτίσιμο τώρα ξεκινά. Κάτι που είναι απολύτως λογικό.

Σκεφτείτε πως από το Σάββατο μέχρι και τώρα, έχουν έρθει συνολικά επτά ποδοσφαιριστές. Τέσσερις διεθνείς και τρεις μεταγραφές. Και ακολουθεί και Τσόσιτς. Οκτώ παίκτες, που και οι οκτώ, είναι εν δυνάμει βασικοί. Επομένως είναι προφανές πως δεν θα μπορούσε να κάνει νωρίτερα ουσιαστική δουλειά ο Χιμένεθ πάνω σε σχήματα και συστήματα. Την έκανε όμως την δουλίτσα σε κομμάτια της τακτικής, που και αυτά είναι απαραίτητα. Ωστόσο το πραγματικό κτίσιμο, τώρα αρχίζει. Άλλωστε ούτε στα μισά του βασικού σταδίου της προετοιμασίας δεν έχουμε φτάσει ακόμα. Πάμε παρακάτω.

Κατέφτασε ο Λιβάγια. Έπιασε τις πρώτες κουβέντες για τα καθέκαστα στην ομάδα με τον Λόπες τον οποίο ξέρει από τις Λας Πάλμας και μετά πήγε «καρφί» στον Βράνιες. Μέχρι τώρα ήταν ο Βράνιες ο μοναδικός μέσα σ’ όλη την ομάδα που φορούσε άσπρες κάλτσες. Πλέον υπάρχει και δεύτερος. Ο Λιβάγια. Ακόμα και σ’ αυτό έδεσαν. Απ’ όσα έχουμε δει από τον Βράνιες και απ’ οσα έχουμε ακούσει για τον Λιβάγια, πρέπει να μιλάμε για έναν συνδυασμό τύπου σπίρτο και μπαρούτι.

Αν ωστόσο ο Χιμένεθ βρει τα κουμπιά τους, μπορεί αυτό το δίδυμο να δώσει στην ΑΕΚ κάτι που έχει ανάγκη κάθε ομάδα, που μπαίνει σε κάθε ματς στο γήπεδο, παίζοντας την ζωή της. Τσαμπουκά και χαρακτήρα πολεμιστή. Είναι και οι δυο παιδιά που μπαίνουν στο ματς και το μάτι τους γυαλίζει. Δεν χρειάζεται να τους φτιάξει ψυχολογικά κανένας προπονητής και κανένας αντίπαλος. Έτσι είναι ο χαρακτήρας τους. Στο dna τους. Και σκεφτείτε. Ποιος κρίσιμο ματς μπορεί να το κερδίσει η ΑΕΚ, αν το μάτι των παικτών δεν γυαλίζει; Μήπως αυτή δεν είναι η κουβέντα που κάνουμε πάντα πριν από τα ντέρμπι; Και αυτά τα δυο παιχνίδι την έχουν την γυαλάδα και στα… φιλικά.

Δεν είναι καθόλου εύκολο να βρεις παίκτη με τη νοοτροπία νικητή, που να έχει και ποιότητα και κλάση. Διότι και ο Βρανιες και ίσως πολύ περισσότερο ο Λιβάγια, είναι τοπ κλας ποδοσφαιριστές. Και δεν χρειάζεται να το αναλύσω ιδιαιτέρως αυτό, όταν ο ένας παίζει σ’ αυτή την εθνική Βοσνίας βασικός και ο άλλος στα 24 χρόνια του έχει παίξει στα δυο από τα πέντε κορυφαία πρωταθλήματα του πλανήτη. Θεωρώ δεδομένο πως ο Χιμένεθ στο βαθμό που περιμένει από τον Λιβάγια πολλά γκολ και από τον Βράνιες πολλά  αποτελεσματικά  μαρκαρίσματα, προσδοκά και να «ποτίσουν» την ομάδα με τη νοοτροπία του πολεμιστή.

Προφανώς και ο Μανόλο ξέρει πως όλο αυτό χρειάζεται και προσοχή και ισορροπία. Παίκτης άλλωστε που το μάτι του γυαλίζει, μπορεί εύκολα να ξεφύγει και να πρέπει να τον μαζέψεις πάνω από τα κάγκελα. Εξάλλου θυμάστε πέρυσι, πως ο Βράνιες τον είχε χάσει τον (αυτό) έλεγχο σε κάποια ματς. Όμως ο Χιμένεθ είχε τρόπο να βρει τα κουμπιά του Βόσνιου. Και θυμάστε πως στο τελικό του κυπέλλου και τα play off, ο Βόσνιος ήταν τζέντλεμαν. Νομίζω πως όλα αυτά τα ματς, τα έβγαλε μόνο με μια κίτρινη.

Ξέρει να βρίσκει κουμπιά τέτοιων παικτών ο Χιμένεθ. Ίσως διότι η ιδιοσυγκρασία και του ίδιου του Μανόλο είναι εκρηκτική. Και δεν απέχει πολύ. Από την άλλη βέβαια είναι ένας προπονητής που δεν ανέχεται τερτίπια. Αλλά αν ξεφύγει το πράγμα, ένας άλλος προπονητής που θα ήταν λαιτ, θα έχανε τα αβγά και τα πασχάλια. Αν μπορέσει πάντως ο Μανόλο και βρει και το κουμπί του Λιβάγια (όπως με τον Βράνιες), τότε το κέρδος για την ΑΕΚ θα είναι διπλό. Όχι μόνο θα έχει έναν παίκτη που, όταν είναι καλά ψυχολογικά, ξέρει να κάνει πλάκα στις αντίπαλες άμυνες. Αλλά και έναν πολεμιστή που τρομάζει τον αντίπαλο και μόνο με την καμικάζι αύρα που εκπέμπει μέσα στο γήπεδο. Εδώ που ήρθες θα σε κερδίσω. Δεν θα περάσεις. Τέλος. Όπως το έκανε πολλές φορές πέρυσι ο Βράνιες. Και πολλές φορές και πολλοί είχαν πει, «αν είχαμε άλλους τρεις Βράνιες, θα παίρναμε πρωτάθλημα». Μ’ άλλον έναν και καλό;