Οι πιο μεγάλες κοτσάνες

Οι πιο μεγάλες κοτσάνες
Photo Credits: INTIME

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Έβλεπα το ματς του Ολυμπιακού με την Μπεσικτάς. Δεν μπορώ να πω ότι μαύρισε το βράδυ μου επειδή δεν κράτησε το γκολ του Καμπιάσο και ας λέμε για τους βαθμούς της Ελλάδας και το ράνκινγκ της ΟΥΕΦΑ. Από την άλλη μεριά, πρέπει να ομολογήσω πως ζήλεψα. Αυτή είναι η αλήθεια. Την ζήλεψα την ευρωπαϊκή βραδιά μήνα Μάρτη, όπως και όλες τις προηγούμενες. Και του Ολυμπιακού και του ΠΑΟΚ.

Πάντα υποστήριζα πως η πραγματική δουλειά για την ΑΕΚ, είναι το πρωτάθλημα και η κατάκτηση του (ή έστω το κύπελλο) και πως η Ευρώπη είναι απλώς ένα πανηγυράκι για να το διασκεδάζουμε. Και μάλιστα θεωρούσα αδιανόητο να επηρέαζε ένα ευρωπαϊκό παιχνίδι, την μάχη για την κούπα εδώ στην Ελλάδα. Μεγάλη κοτσάνα. Κάτι που προφανώς συνειδητοποιώ τώρα που η ΑΕΚ απουσιάζει απ’ αυτό το… πανηγυράκι.

Σκέφτομαι πόσο περήφανους κάνει όλους στην ΑΕΚ, 40 χρόνια μετά,  εκείνη η μυθική ανατροπή με την ΚΠΡ. Ακόμα και όσους δεν την έζησαν. Συλλογίζομαι πόσο ασήκωτο βάρος σε κύρος έχει η νίκη με την Ρεάλ στο ΟΑΚΑ και ας σκούζουν όσο θέλουν για την λακκούβα. Θυμάμαι την τρέλα εκείνου του Αυγούστου, που όταν οι άλλοι ήταν στα μπάνια του λαού, η ΑΕΚ έγραφε ιστορία στέλνοντας σπίτι τους νεόπλουτους Ρέιντζερς. Δεν πρόκειται ποτέ μα ποτέ να ξεχάσω εκείνο το 2-2 που είδα με τα μάτια μου στο Μπερναμπέου. Ούτε ποτέ χορταίνω να φτιάχνω αφιερώματα για εκείνο το βράδυ που ο Σεζαράκος ξέρανε την Μίλαν. Και πόσες και πόσες άλλες βραδιές, που ούτε με παίρνει, ούτε θέλω να αραδιάσω, γιατί εκτός από περηφάνια φέρνουν και μελαγχολία.

Ακόμα μεγαλύτερη κοτσάνα πάντως, είναι αυτό που είχα γράψει το περασμένο καλοκαίρι, όταν η ΑΕΚ αποκλείστηκε από την Σεντ Ετιέν. «Μπορεί να της κάνει και καλό» ήταν ο τίτλος και ακολουθούσε ανάλυση περί της διεκδίκησης του πρωταθλήματος, στην οποία η ΑΕΚ ίσως θα ήταν καλύτερα να πάει αναπόσπαστη και χωρίς δυο καρπούζια στην ίδια μασχάλη. Μπούρδα ολκής. Όχι καλό δεν της έκανε ο αποκλεισμός, καλάμια και παλούκια ήταν. Είναι καθαρό πλέον στα μάτια μου, πως μια μεγάλη ομάδα, για να διατηρεί την λάμψη της, χρειάζεται την Ευρώπη. Κακά τα ψέματα. Και αυτό δεν το συνειδητοποιώ μόνο ζηλεύοντας τα ευρωπαϊκά βράδια των άλλων, αλλά αναλογιζόμενος την τεράστια ζημιά που θα προκαλέσει ένα ενδεχόμενο αποτυχίας εισόδου στα πλέι οφ. Που έτσι μούσκεμα που τα έκαναν οι Τιμούρ και οι Μοράις, είναι δυστυχώς ορατό.

Για μια ομάδα του μεγέθους της ΑΕΚ, μια χρονιά χωρίς τίτλο είναι χαμένη, αλλά χωρίς ευρωπαϊκό εισιτήριο είναι καταστροφική. Για περισσότερους από έναν λόγους, που έχουν να κάνουν και με τα δεδομένα του σύγχρονου ποδοσφαίρου και όχι μόνο. Μέσα από την ισχυρή και σταθερή παρουσία στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις δεν γίνεσαι πλέον μόνο λαμπερός όπως παλαιότερα (που έχει και αυτό την σημασία του), αλλά και πολύ πιο δυνατός. Η ΑΕΚ την έχει ανάγκη την Ευρώπη, ακόμα και για να μπορέσει να ισχυροποιηθεί σε βαθμό τέτοιο, ώστε να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Βάλτε με το νου σας τα έσοδα. Βάλτε ακόμα και τις περιπτώσεις μεγάλων ονομάτων ποδοσφαιριστών. Το κίνητρο ενός παίκτη της κλάσης και του μεγέθους του Αραούχο για να φοράει την φανέλα της ΑΕΚ δεν (μπορεί να) είναι μόνο να σκοράρει απέναντι στον Πλατανιά και τον Λεβαδειακό. Δείτε πως πανηγύρισε το γκολ που πέτυχε ο Καμπιάσο απέναντι στην Μπεσικτάς. Ασχέτως τι έχει συμβεί πριν. Υπάρχει έστω και ένας που πιστεύει πως θα φτιαχνόταν τόσο, αν το πετύχαινε απέναντι στον Παναιτωλικό;

Δεν μπορώ ούτε να σκεφτώ πως η ΑΕΚ δεν θα καταφέρει να πάρει το ευρωπαϊκό εισιτήριο μέσω των πλέι οφ ή του κυπέλλου. Το ίδιο καταλαβαίνω πως αισθάνονται και ο Χιμένεθ και οι ποδοσφαιριστές. Ευτυχώς. Όλοι τους ξέρουν τι σημαίνει Ευρώπη. Και επειδή κάποιοι θα σκεφτούν πως ένας από τους λόγους που ο Μανόλο είχε φύγει την πρώτη φορά από την ΑΕΚ, ήταν πως τα είχε κάνει μούσκεμα στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ, θυμίζω δυο πράγματα. Πρώτον, ότι με τα οικονομικά δεδομένα που είχε φτιαχτεί εκείνη η ομάδα, το περίεργο δεν ήταν που έγινε μπάχαλο η Ευρώπη, αλλά που είχε ξεκινήσει με νίκες το πρωτάθλημα. Δεύτερον, πως τουλάχιστον είχε καταφέρει να μπει στους ομίλους.

Για να είμαστε ρεαλιστές και να μην είμαστε καβαλημένοι σε συννεφάκια, η τωρινή ΑΕΚ έχει ένα βουνό μπροστά της, μέχρι να καταφέρει να αποκαταστήσει το όνομα της ομάδας στην Ευρώπη. Και αυτό διότι πληρώνει και τα σπασμένα της μεγάλης καταστροφής, αλλά ακόμα και της περιφρόνησης που είχαν δείξει πρώην προπονητές σε ευρωπαϊκά παιχνίδια. Όμως η ΑΕΚ οφείλει όχι απλώς να μην εγκαταλείψει την προσπάθεια της Ευρώπης, αλλά και να επενδύσει πάνω σ’ αυτή. Προφανώς και πέρυσι το καλοκαίρι δεν ήταν διόλου εύκολο να αποκλείσει την Σεντ Ετιέν. Και ακόμα και αν το πετύχαινε, με δεδομένο πως θα ήταν πάλι στους ανίσχυρους της κλήρωσης, θα έβρισκε μπροστά της ακόμα πιο δύσκολο αντίπαλο. Ωστόσο αν είχε κάνει καλύτερο προγραμματισμό και είχε, για παράδειγμα, αποκτήσει νωρίτερα σέντερ φορ, ένα γκολ στη Γαλλία θα το είχε πετύχει, μ’ ότι αυτό θα μπορούσε να δώσει στην υπόθεση πρόκριση.

Όσο η ΑΕΚ βρίσκεται στους ανίσχυρους στις κληρώσεις των καλοκαιρινών προκριματικών, τόσο θα είναι (εξαιρετικά) δύσκολο να φτάσει μέχρι και τους ομίλους. Από την άλλη μεριά όμως, όσο δεν θα φτάνει στους ομίλους, τόσο θα υποχωρεί ακόμα περισσότερο και στην βαθμολογία της ΟΥΕΦΑ, αλλά και στη συνολική ανταγωνιστική της αξία. Και γι αυτό τελικά θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί ως αποτυχία, ο περσινός αποκλεισμός από την Σεντ Ετιέν. Πρώτα από την αφεντομουτσουνάρα μου.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X