Εδώ σε θέλω Ζοσέ

Θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε το παιχνίδι του ποιόν θα μπορούσε να πάρει, αντί αυτού που πήρε η ΑΕΚ για προπονητή. Θα μπορούσε, ας πούμε, να πάρει τον Καπαρός. Τρέμω όμως στην ιδέα, πως θα μπορούσε να μας βγει νέος Πογιέτ. Διότι όσοι αναπολούν τώρα τον Ουρουγουανό, ήταν οι ίδιοι που τον έκραζαν για αντιποδόσφαιρο, πολύ πριν τα κάνει θάλασσα στα αποδυτήρια και ακόμα και όταν έπαιρνε τα ντέρμπι. Θα μπορούσε, επίσης, να πάει στην λύση Χιμένεθ. Αλλά μόλις πριν από λίγες μέρες σας θύμιζα, πόσο σε κακό έχει βγει στην ΑΕΚ, αυτή η ανακύκλωση των δικών της παιδιών. Και ειδικά αυτών, που για να μην τρελαθούμε, δεν είχαν αφήσει και κανένα σπουδαίο έργο.

Γενικώς αυτό το παιχνίδι του ποιόν θα μπορούσε να πάρει, αντί του Μοράις, μπορεί να συνεχιστεί επ’ αόριστον. Δεν έχει νόημα. Όχι πια. Η ΑΕΚ έχει προπονητή και μένει να δούμε τι κάνει ο προπονητής που έχει. Όσο για τον τρόπο που επιλέγει προπονητές η ΑΕΚ, αυτός θα ξανακριθεί (και οφείλουμε να το κουβεντιάσουμε) στο τέλος της χρονιάς, αν χρειαστεί και πάλι ενόψει της νέας σεζόν, να ψάξει για κάτι άλλο. Διότι οι επιλογές του Οκτώβρη, δεν έχουν έτσι κι αλλιώς σχέση, μ’ αυτές του Ιούνη.

Πάμε λοιπόν στον Ζοσέ. Προφανώς για να εμπιστευόταν το μάτι του και την ανάλυση του για τους αντιπάλους ο Μουρίνιο, την μπάλα θα την ξέρει. Και μάλιστα όχι από την σκοπιά ενός σπουδαίου ποδοσφαιριστή, αλλά απ’ αυτή ενός επιστήμονα του ποδοσφαίρου. Για να καταλάβουμε το μέγεθος, βασισμένος στην ανάλυση του αντιπάλου που έκανε ο Μοράις, πήγε ο Μουρίνιο σε τελικούς Τσάμπιονς Λιγκ. Από την άλλη, αυτό δεν εξασφαλίζει πως ο Μοράις από άριστος συνεργάτης, μπορεί να γίνει καλός πρώτος προπονητής. Μπορεί δηλαδή σ’ εκείνους τους τελικούς, που ο ίδιος ο Μοράις είχε υπερ-αναλύσει, αν ο Μουρίνιο του ζητούσε και να επιλέξει τους έντεκα που θα παίξουν και να τους στήσει στο γήπεδο, να τον κοιτούσε σαν ροφός.

Ούτε φυσικά είναι κριτήριο για τις ικανότητες του Μοράις, τα πεπραγμένα με την Αντάλιασπορ. Πήρε πέρυσι τον Γενάρη μια ομάδα με πολύ ποιοτικότερο ρόστερ από το μέγεθος της και με το μίνιμουμ των απαιτήσεων. Όντως είναι εντυπωσιακό πως έριξε τεσσάρες σε Φενέρ και Γαλατά, μια ομάδα του μεγέθους της Κέρκυρας. Αλλά είχε και έναν Ετό. Και επί της ουσίας αυτό που του είχαν ζητήσει δεν ήταν οι τεσσάρες στους μεγάλους του τουρκικού ποδοσφαίρου, αλλά η σωτηρία.

Για να μην το πλατιάζουμε. Το πραγματικό και το πρώτο μεγάλο κρας τεστ του Μοράις, ως πρώτος προπονητής, είναι αυτή η δουλειά που ανέλαβε τώρα. Ξέρει καλά από πρωταθλητισμό, αυτό είναι σίγουρο. Αλλά έχει μάθει να βοηθά προπονητές για να πάρουν τίτλους. Τώρα θα πρέπει να είναι αυτός που θα πάρει τίτλο. Και υπενθυμίζω, για να μην ξεχνιόμαστε, πως η απαίτηση από τον Μοράις είναι να πάρει τίτλο. Όχι να φτιάξει ομάδα για το μέλλον. Συμβόλαιο μέχρι το καλοκαίρι έχει επί της ουσίας. Όπερ σημαίνει πως η ΑΕΚ δεν περιμένει κτισίματα, αλλά αποτελέσματα. Εξάλλου και ο ίδιος, κάπου πήρε το μάτι μου, πως έχει στόχο να δουλέψει στην Πρέμιερ Λιγκ. Πάρ’το λοιπόν το πρωτάθλημα με την ΑΕΚ και πήγαινε μ’ αυτό το να διεκδικήσει θέση στον πάγκο της Σουόνσι. Απλό είναι.

Προφανώς έχει ζόρικη δουλειά να κάνει ο Μοράις. Και επειδή είναι άνθρωπος του ποδοσφαίρου, φαντάζομαι πως το ξέρει ήδη, πριν πάει καν στα Σπάτα. Δυο φετινά παιχνίδια της ΑΕΚ σε βίντεο να έχει δει, αρκούν για να το έχει καταλάβει. Ειδικά αν έχει δει αυτό που ο Λαμπρόπουλος και ο Μάνταλος πήγαιναν στον πάγκο και ρωτούσαν τι πρέπει να κάνουν μέσα στο γήπεδο. Ή εκείνο που ο Αλμέιδα πήγαινε στον πάγκο και ρωτούσε πως θα πρέπει να κινείται στην επίθεση. Ή εκείνο που ο Τσιγκρίνσκι είχε την μπάλα και σήκωνε τα χέρια, καθώς δεν τι να την κάνει καθώς ούτε αυτός είχε πάρει σχετική οδηγία, ούτε η υπόλοιπη ομάδα για το πώς θα κινείται.

Ένα θετικό στοιχείο είναι πως στη Αντάλιασπορ πέρυσι τον Γενάρη, ο Μοράις παρέλαβε ένα πολύ καλό υλικό, που όμως μέχρι τότε έπαιζε περίπου τουρλουμπούκι. Αν ας θυμίζει κάτι. Και το συμμάζεψε λίγο το πράγμα, του έβαλε πολύ τακτική και η ομάδα προχώρησε. Ξαναγράφω, για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις. Άλλο η Αντάλιασπορ, άλλο η ΑΕΚ. Ωστόσο η ΑΕΚ το πρώτο που χρειάζεται, είναι ένα συμμάζεμα στο κομμάτι της τακτικής. Να δουλέψουν οι παίκτες σ’ ένα κομμάτι που είναι εντελώς αδούλευτοι και που οι ίδιοι το έχουν παράπονο, να αποκτήσουν ευδιάκριτους ρόλους μέσα στο γήπεδο και να βρει και η ομάδα μια αγωνιστική πυξίδα.

Δεν είναι εύκολο το εγχείρημα με Μοράις. Δεν θέλει πολύ να αποδειχθεί… Δώνης. Δηλαδή με πολλή τακτική και… μέλι και από τηγανίτα τίποτα. Και μην ξεχνάτε πως εκτός από τακτική, πρέπει να βρει και κώδικες επικοινωνίας με τους. Αυτό που είχε χάσει ή δεν είχε βρει και ποτέ ο Κετσπάγια. Αυτό που έλεγε πάντα ο Μουρίνιο πως πρέπει να υπάρχει, για να πετύχει μια ομάδα. Αλλά βέβαια και αυτός ήταν δάσκαλε, που δίδασκες, διότι απ’ όσες ομάδες έφυγε, ήταν επειδή είχε χάσει αυτό τον κώδικα και μαζί και τα αποδυτήρια. Μακάρι αυτό να είναι άλλο ένα μάθημα που έχει πάρει ο Μοράις από τον Μουρίνιο.