Δώσε τους κούραση και πάρε τους την ψυχή

Το Κίεβο έχει θερμοκρασίες τις οποίες στην Αθήνα δεν βλέπουμε, ακόμα και για τις μέρες που μετεωρολόγοι και κανάλια, όχι απαραίτητα μ’ αυτή την σειρά, προαναγγέλουν την «χειρότερη κακοκαιρία των τελευταίων δεκαετιών». Και πάνω που πήγα να γκρινιάξω για το κρύο, ο Βογιατζάκης με επανέφερε εις την τάξη. Στο Κίεβο για τους 32 του Γιουρόπα Λιγκ, είμαστε. Πριν από όχι πολλά χρόνια, τον Φλεβάρη του 2013, περίπου τέτοιες μέρες, ήμασταν πάλι με τον Βογιατζάκη και τρέχαμε να προλάβουμε την πτήση από τα Χανιά στην Αθήνα. Ήταν μετά από ήττα 2-1 από τον Πλατανιά και το χειρότερο απ’ όλα ήταν πως τότε, για πρώτη φορά ίσως, είχε αρχίσει να μπαίνει στο μυαλό όλων μας, πως η μεγάλη καταστροφή ήταν μπροστά μας και ερχόταν.

Μιας και έπιασα το κοντινό παρελθόν, θυμήθηκα και κάτι ακόμα. Στις 22 Φλεβάρη του 2014, δηλαδή ακριβώς την ημερομηνία του αγώνα με τη Ντιναμό, αλλά προ τεσσάρων ετών, η ΑΕΚ όχι μόνο έπαιζε με  αντίπαλο την Θύελλα Ραφήνας, αλλά έχανε κιόλας. Και κάπως έτσι εκτίμησα τόσο πολύ και το Κίεβο και την παγωνιά του και τα όλα του. Είναι 32 του Γιουρόπα Λιγκ, με πρόκληση την πρόκριση στους 16. Κάπως έτσι επίσης, φαντάζομαι πως αντιλαμβάνονται όλοι, την διαδρομή που έχει διανύσει η ομάδα, που βρισκόταν και κυρίως που βρίσκεται τώρα. Διότι στους καιρούς που ζούμε, έχει και αυτό την σημασία του. Και πάμε παρακάτω.

Η ΑΕΚ δίνει στο Κίεβο, το ένατο συνεχόμενο παιχνίδι της, μέσα σ’ έναν μήνα. Χοντρικά βγαίνει ένα ματς, ανά τρεις μέρες. Και δεν μιλάμε για ματς της πλάκας. Τρια ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, ένα παιχνίδι ήδη με τη Ντιναμό στο ΟΑΚΑ και μόνο «τελικούς» για το πρωτάθλημα. Επομένως είναι προφανές πως το πρώτο που έχουν να αντιμετωπίσουν οι παίκτες της ΑΕΚ, πριν καν δουν τον αντίπαλο, είναι τα δικά τους βαριά πόδια και την δική του επιβαρημένη ψυχολογία. Αλλά πιστέψτε με, δεν υπάρχει κανείς ποδοσφαιριστής της ομάδας, που να τα έχει όλα αυτά στο μυαλό του. Τα βιώνει, προσπαθεί να τα διαχειριστεί, αλλά δεν τα σκέφτεται καθόλου. Όλοι όσοι θα μπουν στο τερέν του Ολιμπίνσκι, αλλά και εκείνοι που θα μείνουν κουκουλωμένοι με τις κουβέρτες στον πάγκο, το μόνο που θα έχουν στο μυαλό τους, είναι πως θα δώσουν και την ψυχή τους για την πρόκριση. Όπως έχουν κάνει και σ’ όλα τα προηγούμενα ματς, όπως θα κάνουν και σ’ όλα τα επόμενα, όσα και αν είναι αυτά.

Για όλους στην ΑΕΚ και αυτό φαίνεται, οι απανωτές προκλήσεις που βρίσκουν μπροστά τους, είναι αυτές που τους κρατούν στην τσίτα. Που τους κάνουν όχι να μην θέλουν να ξεκουραστούν, διότι αυτό είναι ανθρώπινο, αλλά να μην θέλουν να χάσουν αυτά τα συνεχόμενα παιχνίδια. Όσο κουρασμένα και αν είναι τα πόδια τους, άλλο τόσο «φτιαγμένη» να τα διεκδικήσει όλα, είναι η ψυχή τους. Και αυτό είναι που ξεκάθαρα υπερισχύει. Άκουσα πολλούς να λένε, πως αν η ΑΕΚ προκριθεί από τη Ντιναμό, θα έχει ευρωπαϊκό παιχνίδι τέσσερις μέρες πριν από το ματς με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, το οποίο πιθανότατα θα κρίνει το πρωτάθλημα. Δεν το έλεγαν… ενημερωτικά, αλλά σκωπτικά. Αφήνοντας να εννοηθεί το μήπως η ΑΕΚ πρέπει να διαλέξει.

Άντε πες το στον Λάζαρο, στον Λιβάγια, στον Γαλανόπουλο, στον Μπακάκη, στον Μπακασέτα, στον 34άρη Μασούντ, σ’ οποιοδήποτε από τα παιδιά μέσα στην ομάδα. Μπορεί και να σε κοπανήσουν. Όχι μόνο διότι γουστάρουν να φτάσουν στους 16 ή στους 8 ή όσο πάει στην Ευρώπη, όσο γουστάρουν να πάρουν και το πρωτάθλημα. Και έτσι πρέπει να είναι όσοι παίζουν σε μεγάλες ομάδες, που πάντα πρέπει να τα θέλουν όλα. Αλλά μπορεί να είναι και καλύτερα γι αυτούς να έχουν ματς ευρωπαϊκό την Πέμπτη και ματς με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα Κυριακή. Τσίτα στην τσίτα και με αγωνιστικό ρυθμό για ανταπόκριση σε μεγάλα παιχνίδια.

Άλλωστε για να ξέρουμε και τι λέμε, αυτή η καραμέλα περί του μικρού ρόστερ που δεν θα αντέξει, έχει λιώσει για τα καλά. Έξι αλλαγές έκανε στη βασική ενδεκάδα ο Χιμένεθ στο ματς με την Ξάνθη, σε σχέση μ’ αυτό με τη Ντιναμό την προηγούμενη Πέμπτη. Και έριξε τέσσερα στο ημίχρονο, ενώ θα μπορούσε να είχε φτάσει και τα έξι ή τα επτά. Με επτά απουσίες ταξίδεψε τώρα στο Κίεβο και θα δώσει την μάχη της πρόκρισης. Αλλά την Δευτέρα στο Περιστέρι θα έχει φρέσκους και τον Λιβάγια και τον Βράνιες και τον Χουλτ και τον Μοράν. Και από τον Πανιώνιο θα έχει πάλι και τον Λόπες, ενώ για τον ΠΑΟΚ θα έχει και πάλι τον Κονέ.

Δεν ξέρω τι θα γίνει σ’ αυτή την ρεβάνς με τη Ντιναμό. Ούτε πως θα πάει το πράγμα με τα αποτελέσματα μέχρι τέλους. Ένα ξέρω. Πως αυτοί οι παίκτες της ΑΕΚ, όσο επίπονο είναι για ποδάρια τους και τον οργανισμό του, δείχνουν πως γουστάρουν να έχουν συνεχόμενα ματς, διότι αυτό τους πάει όλο και πιο μακριά στην διαδρομή τους και όλο πιο κοντά στους στόχους τους. Γι αυτό έδωσαν ψυχή για να προκριθούν από τον Ολυμπιακό και να πάνε στους τέσσερις του κυπέλλου. Και το ίδιο θα κάνουν και στα ημιτελικά, για να φτάσουν μέχρι το τέλος του δρόμου. Γι αυτό και θα δώσουν την ψυχή τους και κάτι παραπάνω, για να προκριθούν από τη Ντιναμό και να συνεχίσουν στην Ευρώπη. Χωρίς να έχουν καν ως ιδέα στο μυαλό τους, πως αυτό μπορεί να επηρεάσει την κατάθεση ψυχής και κάτι παραπάνω που θα κάνουν, για να πάρουν αυτό το πρωτάθλημα.