Αραούχοι, Μεληκιώτηδες και Γιακουμάκηδες

Θα ξεκινήσω με κάτι που μου αρέσει πολύ. Θα ευλογήσω τα γένια μου. Ψοφάω γι αυτά τα «είχα γράψει» και «είχα πει». Όπως λοιπόν είχα γράψει από την αρχή που είχε έρθει ο Χιμένεθ, πέραν της ψυχολογίας που θα φτιάξει και της αυτοπεποίθησης που θα ξαναφέρει (κάτι που έκανε), ο Μανόλο θα έχει καταλυτική παρέμβαση και στα μεταγραφικά. Θα προσπαθήσει να φέρει μια νέα περίπτωση Μίτσελ. Παίκτη που έστω και ως δανεικός, θα μπορέσει να κάνει διαφορά στην αγωνιστική εικόνα και κυρίως να προσφέρει καθοριστική αγωνιστική βοήθεια. Και τον έφερε.

Για να ξέρουμε και τι λέμε, ο Αραούχο είναι πολύ πιο βαρύ όνομα απ’ ότι ήταν ο Μίτσελ τον Γενάρη του 2011. Και γι αυτό και οι απαιτήσεις που θα έχει πρώτα ο ίδιος ο Μανόλο από τον αργεντινό, θα είναι πολύ περισσότερες. Ο Αραούχο είναι παίκτης που θα πάρει την μπάλα και θα την βάλει γκολ. Δεν θα περιμένει να τον ταίσουν οι συμπαίκτες του. Και αυτό είναι ένα μεγάλο πλεονέκτημα σε σχέση με οποιονδήποτε άλλον φορ που θα ερχόταν και το έψαχνε μια προσαρμογή στο παιχνίδι της ομάδας, για να πάρει μπάλες. Για να μην παρεξηγηθώ, δεν υποστηρίζω πως ο Αραούχο είναι κράμα Μαραντόνα και Μέσι, που θα παίρνει την μπάλα από την μεσαία γραμμή, θα τους περνάει όλους και θα το καρφώνει. Απλώς σε σχέση μ’ ένα κλασικό φορ περιοχής, έχει μια σχετικά μεγαλύτερη αυτονομία δράσης, σε σχέση με την τροφοδοσία από συμπαίκτες. Αφήστε που μια ματιά που έριξε στα (πολλά) γκολ του, τα μισά τα έχει βάλει με το δεξί πόδι και τα άλλα μισά με το αριστερό. Εύκολο;

Όπως να έχει, ο Αραούχο είναι μια μεταγραφή που κάνει την διαφορά. Και πολύ περισσότερο θα μας απασχολήσει το όνομα του από τον Απρίλη και μετά, όταν θα έχει βάλει τα γκολάκια του και θα έχει ξεκινήσει το σίριαλ του «μένει, δεν μένει» και για την επόμενη σεζόν. Μακάρι να έχει κλειδώσει η ΑΕΚ αυτή την περιβόητη οψιόν ανανέωσης του δανεισμού για ακόμα έναν χρόνο. Δεν είναι ο Αραούχο, τουλάχιστον όπως φαίνεται βάσει βιογραφικού, ένας παίκτης που μπορεί να τον κρατήσει η ΑΕΚ για πολλά χρόνια. Τουλάχιστον όμως να πάρει απ’ αυτόν την βοήθεια που χρειάζεται για να κατακτήσει όσους φετινούς στόχους απέμειναν αλλά και τους στόχους που θα βάλει για του χρόνου. Αυτά περί Αραούχο και πάμε παρακάτω.

Η ΑΕΚ στην τρέχουσα μεταγραφική περίοδο, πήρε τον Αραούχο που μπορεί να της κάνει την διαφορά για φέτος και πιθανότατα και για του χρόνου. Ωραία. Πήρε όμως και παίκτες, που μπορούν να της αποτελέσουν την μαγιά μιας πολύ δυνατής αγωνιστικής βάσης και για πολλά χρόνια. Και θα μου επιτρέψετε, όπως το έχω στο μυαλό μου το ποδόσφαιρο και την ΑΕΚ, να θεωρώ πως αυτό είναι ίσως το ακόμα πιο σημαντικό. Πριν δω τον Μεληκιώτη στην Λιβαδειά, είχα ήδη στήσει αφτί για να ακούσω τι λένε οι υπόλοιποι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ για όσα έδειχνε ο μικρός (που δεν είναι και τόσο μικρός) στα Σπάτα και στις προπονήσεις. Και στο γήπεδο με τον Λεβαδειακό, είδα όσα είχα ακούσει.

Όσο αγγελικό και παιδικό είναι το πρόσωπο του Μεληκιώτη, τόσο φονιάς είναι μέσα στο γήπεδο. «Έχει εξαιρετικές κινήσεις και με την μπάλα και χωρίς την μπάλα» είχα ακούσει και τόσο η ασίστ που δίνει στον Μπακασέτα, όσο και ο τρόπος που εκτελεί στο σουτ που μπλοκάρει ο τερματοφύλακας, το αποδεικνύουν. Στην Λιβαδειά ο Μεληκιώτης έπαιξε στην κορυφή της επίθεσης. Στα Σπάτα και στα διπλά έχει παίξει περισσότερο στα άκρα της επίθεσης και έχει δείξει κυρίως εκεί όσα (εξαιρετικά) έχει δείξει. Παρεμπιπτόντως είναι ένα παιδί που από την πρώτη μέρα που έχει πατήσει στα Σπάτα, έχει επίσης δείξει, πως ξέρει καλά σε ποια ομάδα έχει έρθει. Τον έχει βοηθήσει σ’ αυτό και η (ΑΕΚο)οικογένεια από την οποία προέρχεται. Αλλά αυτό τον βοηθάει και στον βηματισμό του στην ΑΕΚ και στην ισορροπία ανάμεσα στο ποδοσφαιρικό θράσος και τους χαμηλούς τόνους. Που και τα δυο χρειάζονται για να παίξει ένας νεαρός στην ΑΕΚ.

Προφανώς ακόμα ο Μεληκιώτης θέλει δουλειά. Πολλή δουλειά. Θέλει και παιχνίδια στα πόδια του. Πολλά παιχνίδια. Θέλει όμως και ευκαιρίες. Στην κατάσταση που βρίσκεται ΑΕΚ και παίζει την ζωή της σε κάθε ματς, είναι δύσκολο κάτι τέτοιο. Αλλά θα πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος, η ΑΕΚ να αρχίσει να μπαίνει στην διαδικασία να βάλει στο αγωνιστικό της γρανάζι έναν παίκτη σαν τον Μεληκιώτη, για να μπορέσει και να τον ετοιμάσει για την επόμενη σεζόν. Έστω και αν αυτό σημαίνει πως δεν θα πάρει τώρα άλλον εξτρέμ ή θα μείνει περισσότερο εκτός αποστολής ένας παίκτης σαν τον Βάργκας.

Θα επιμείνω πως για φτιαχτεί μια ομάδα πρωταθληματική, δίπλα σε παίκτες του βεληνεκούς και της κλάσης του Αραούχο, χρειάζονται Μεληκιώτηδες ώριμοι και έτοιμοι να βοηθήσουν. Χρειάζονται και Γιακουμάκηδες. Με ευκαιρίες και ρόλο στην ομάδα. Παρεμπιπτόντως, η μεταγραφή του Γιακουμάκη είναι επιτυχία ανάλογη μ’ εκείνη του Αραούχο. Μην σας πω και μεγαλύτερη. Μέσα σε διάστημα περίπου δυο εβδομάδων, ο Γιακουμάκης έχει χορέψει την άμυνα του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού και έχει βάλει γκολ και στους δυο. Δεν βρίσκεις εύκολα παίκτη που να κάνει κάτι τέτοιο. Ειδικά ελληνόπουλο και μόλις στα 22 του χρόνια.

Η ΑΕΚ προφανώς και θέλει Αραούχους για να πάρει πρωτάθλημα και όχι Πέκχαρτ (παρότι ο τίμιος Τσέχος την δουλίτσα του μια χαρά την κάνει και με το παραπάνω). Αλλά επιμένω πως χρειάζεται και τους Μεληκιώτηδες και τους Γιακουμάκης, με στήριξη και με ευκαιρίες. Υποθέτω άλλωστε γι αυτό τους πήρε και είμαι βέβαιος πως πρόλαβε την κίνηση και των τριών άλλων (ΟΣΦΠ, ΠΑΟ, ΠΑΟΚ). Και αν πρέπει κάτι να αρχίσει ήδη να ψάχνει για το καλοκαίρι η «μηχανή» μεταγραφικής αναζήτησης της ΑΕΚ, είναι και άλλους Μεληκιώτηδες και Γιακουμάκηδες.