Από τον Λορένσο στον Μανόλο

Να μαστε λοιπόν. Η ΑΕΚ για τρίτη συνεχόμενη φορά επιλέγει την Πολωνία για το βασικό στάδιο της προετοιμασίας. Και για δεύτερη συνεχόμενη το Κίελτσε. Μόνο στο Ζέεφελντ κατά το παρελθόν, είχε δείξει η ΑΕΚ τέτοιου είδους πίστη και εμπιστοσύνη. Και στα Χάνια του Πηλίου, αλλά αυτό δεν μετράει, διότι οι συνθήκες τότε ήταν έκτακτες.

Η Πολωνία, ως τόπος καλοκαιρινής προετοιμασίας, έχει φέρει γούρι στην ΑΕΚ. Την πρώτη σεζόν οδήγησε στην κατάκτηση του κυπέλλου. Και στην δεύτερη στην πρωτιά στα play off και στο εισιτήριο για τα προκριματικά του Champions League. Προληπτικός δεν είμαι, αλλά απλώς επισημαίνω  πως αυτό που μένει, είναι να τριτώσει το καλό. Και αφού κύπελλο και δεύτερη θέση, έχουν ήδη έρθει, αυτό που μένει είναι το πρωτάθλημα.

Αντιθέτως η Πολωνία δεν πήγε καθόλου γούρι στους προπονητές της ΑΕΚ. Κανένας εκ των δυο που έκαναν καλοκαιρινή προετοιμασία στην Πολωνία, δεν έβγαλε τη σεζόν. Και ειδικά για τον Κετσπάγια, το γεγονός πως δεν πρόλαβε καν την παρέλαση, οφείλεται εν πολλοίς σ’ όσα έκανε πέρυσι εδώ στο Κίελτσε. Κυρίως, σ’ όσα δεν έκανε. Διότι το δίτερμα με 12 παίκτες, μπορεί να έμοιαζε περίεργο ως πρακτική, μπορεί σε καμία από τις προηγούμενες εννέα προετοιμασίες να μην το είχα ξαναδεί, αλλά ζημιά δεν προκάλεσε.

Αντιθέτως αποδείχθηκε καταστροφικό το γεγονός πως σε καμία από τις 16 μέρες που έμειναν πέρυσι οι παίκτες της ΑΕΚ στην Πολωνία, δεν δούλεψαν τακτική. Για να προλάβω απορία του τύπου, «καλά εσείς εκεί ήσασταν, δεν το βλέπατε», θυμίζω πως και το βλέπαμε και τον ρωτήσαμε σχετικά τον κόουτς Τιμούρ. Θυμίζω την απάντηση.  «Δείχνω στον πίνακα την τακτική και οι παίκτες είναι επαγγελματίες και ξέρουν τι πρέπει να κάνουν μέσα στο γήπεδο. Δεν χρειάζεται να κάνω πράγματα μόνο για να φαίνεται πως γίνονται».

Για μένα είναι νόμος πως ο προπονητής ξέρει καλύτερα. Απλώς στην πράξη, όταν δηλαδή ξεκίνησε η σεζόν, αποδείχθηκε πως ορισμένα πράγματα, όπως η τακτική πρέπει να γίνονται. Όχι για να φαίνονται, αλλά για να δουλεύονται. Ίσως αν η ΑΕΚ πέρυσι είχε δουλέψει τακτική στην προετοιμασία εδώ στο Κίελτσε, ούτε οι παίκτες θα έτρεχαν στον πάγκο στη μέση του αγώνα (και μάλιστα σε ντέρμπι) για να ρωτάνε που παίζουν, ούτε θα κουτούλαγαν μεταξύ τους. Και κυρίως η ομάδα μέσα στη σεζόν θα βασιζόταν στην… ομάδα και όχι στις εμπνεύσεις και στην καλή μέρα κάποιων ποδοσφαιριστών της.

Όπως και να έχει, τώρα εδώ στο Κίελτσε, Κετσπάγια δεν υπάρχει. Υπάρχει Χιμένεθ. Υπάρχουν και προκριματικά Champions League ενόψει. Συμπτωματικά την αμέσως προηγούμενη φορά, πριν από ακριβώς δέκα χρόνια, που η ΑΕΚ βρισκόταν και πάλι μπροστά σε μια τέτοια πρόκληση, είχε ξανά Ισπανό προπονητή. Αυτό μπορεί να έχει και τη σημασία του, ως προς τον τρόπο δουλειάς της ομάδας, σ’ αυτό το βασικό στάδιο της προετοιμασίας. Διότι αυστηρά στο κομμάτι του προγράμματος της προπόνησης, ο Χιμένεθ μπορεί να μην διαφέρει και πολύ και από τον Σέρα Φερέρ. Η φιλοσοφία άλλωστε των Ισπανών πάνω στην μπάλα, είναι μια και συγκεκριμένη.

Βεβαίως ο Μανόλο δεν έχει και πολύ σχέση με τον Δον Λορένσο. Κυρίως διότι ως προς την σχέση τους με την ΑΕΚ και τον τρόπο προσέγγισης του ρόλου τους, ο ένας είναι ο Μανόλο και ο άλλος ήταν ο Δον Λορένσο. Τι εννοώ; Ο Σέρα Φερέρ είχε πάντα στο μυαλό του πως ήταν μέγεθος μεγαλύτερο από την ΑΕΚ. Πως έπρεπε να καθοδηγεί και όχι να συμμετέχει. Ακριβώς έτσι λειτουργούσε και στην προετοιμασία. Έκανε την καθημερινή δουλειά μέσα στο γήπεδο, στο Ντούρβερτ της Ολλανδίας τότε, σαν να βρίσκεται καθισμένος πάνω σ’ ένα βάθρο. Και από εκεί να δίνει οδηγίες. Αυτό δημιουργούσε μια απόσταση και από τους παίκτες και από την ίδια την ομάδα, που μέσα στη σεζόν αποδείχθηκε καταστροφική.

Αντιθέτως ο Μανόλο λειτουργεί ως Μανόλο. Η ΑΕΚ είναι γι αυτόν «η ομάδα που μ’ έχει σημαδέψει», όπως είπε μόλις πριν δυο μέρες. Οι παίκτες του, είναι δεν από κάτω του, είναι από δίπλα του. Στην πρώτη προπόνηση στα Σπάτα, για παράδειγμα, έτρεχε μαζί τους σ’ όλη την προθέρμανση. Κάτι που έκανε και ο Δέλλας. Για τον Χιμένεθ είναι ξεκάθαρο πως ισχύει το «όλοι μαζί για την ΑΕΚ». Για τον Φερέρ το «εσείς (οι παίκτες) για μένα και μετά για την ΑΕΚ». Διαφορετικό και σημαντικό. Και είναι δεδομένο πως και στην περίπτωση του Χιμένεθ τώρα, αλλά και τότε του Φερέρ, οι παίκτες όλο αυτό το εισπράττουν.

Η αλήθεια είναι πως δεν έχω παρακολουθήσει καλοκαιρινή προετοιμασία του Μανόλο. Εκείνη του 2011 είναι η μοναδική από το 2007 μέχρι τώρα, που έχω χάσει. Όμως έτσι κι αλλιώς οι συνθήκες τότε ήταν πολύ διαφορετικές σε σχέση με τώρα. Τότε στην Σλοβενία η αποστολή της ΑΕΚ χρειαζόταν να κάνει σχεδόν μια ώρα διαδρομή από το ξενοδοχείο μέχρι το γήπεδο για να κάνει προπόνηση. Και αυτό επί τέσσερα, κάθε μέρα. Επίσης τότε ο Χιμένεθ περίμενε έναν φορ περιοχής για να βγει το αγωνιστικό πλάνο που είχε στο μυαλό του και του προέκυψε Γκούντγιονσεν για να βγει το πλάνο των εντυπώσεων.

Τώρα ο Μανόλο μπορεί να δουλέψει μ’ άλλες συνθήκες. Και αν τελικά έρθει μέσα στις επόμενες μέρες και ο Λιβάγια και κλείσει και ένας στόπερ, τότε πριν επιστρέψει η ΑΕΚ από την Πολωνία, θα είναι συμπληρωμένες, όλες οι βασικές ανάγκες. Κάτι εξαιρετικά σπάνιο. Όχι μόνο για την ΑΕΚ, αλλά για όλες τις ομάδες. Βεβαίως όλα θα φανούν στο γήπεδο. Προς το παρόν είμαστε μόλις στη day one, αυτής της καλοκαιρινής προετοιμασίας. Και υπάρχουν μπροστά μας ακόμα 16. Πάντως αν υπάρχει ένα μάθημα που πρέπει να πήραν όλοι στην ΑΕΚ από τα περσινά πεπραγμένα του Κίελτσε, είναι πως ότι δεν γίνεται σωστά το καλοκαίρι, δεν μπορεί να διορθωθεί το χειμώνα.