Ανοικτοί λογαριασμοί, μόνο με την κορυφή

Μπαίνω κατευθείαν στο θέμα χωρίς φιοριτούρες και προλόγους. Η ΑΕΚ δεν έριξε κανέναν Λεβαδειακό. Η ΑΕΚ τον κέρδισε τον Λεβαδειακό. Ως όφειλε απέναντι στο έμβλημα της, να πράξει.  Όπως την τελευταία αγωνιστική οφείλει να κερδίσει και τα Γιάννενα. Αν τώρα, αυτή η νίκη της ΑΕΚ, σημαίνει και υποβιβασμό του Λεβαδειακού, αυτό είναι μάλλον συμπτωματικό. Ή μπορεί και όχι, αν πιστέψει εκείνους που υποστηρίζουν πως υπάρχει θεός του ποδόσφαιρου, ο οποίος τα στραβά και άδικα τα βλέπει και κάποια στιγμή φροντίζει να τα τιμωρεί.

Επειδή με τους θεούς δεν τα πάω καλά, δεν θα μπλέξω σε μεταφυσικά. Πάντως θυμάμαι πολύ καλά τι είχε γίνει εκείνη την καταραμένη σεζόν. Και ακριβώς τι είχε κάνει ο Λεβαδειακός. Θυμάμαι τι είχαν κάνει και οι άλλοι. Εκείνοι που σ’ έναν μήνα μετατράπηκαν σε Μπαρτσέλονα, με τον γίγα Σούλη να παθαίνει Μουρίνιο. Βεβαίως κάπου εδώ πετάγονται πάλι εκείνοι που μιλούν για τον θεό του ποδόσφαιρου και υπογραμμίσουν πως και σ’ αυτό τιμωρία υπήρξε. Από δυο χρονιές την κάνει ο Άρης την Γ’ και την Β’ εθνική για να τις εμπεδώσει και να τις ευχαριστηθεί, σαν τον Ζήκο τον Μπακαλόγατο την πρώτη και την δευτέρα δημοτικού.

Για όσους όμως δεν έχουν ξεχάσει εκείνη την καταραμένη σεζόν, θα θυμόνται πως η ΑΕΚ αντί να μπει σ’ εκείνο το ματς στην Λιβαδειά με το μαχαίρι στα δόντια για να το κερδίσει, μπήκε στο χαλαρό και το προσεκτικό και το (και καλά) συγκαταβατικό, για να βολευτεί με τον βαθμουλάκο από το 0-0. Λες και θα της έφτανε για να γλιτώσει την καταστροφή. Που δεν της έφτασε τελικά. Ήδη δηλαδή, σ’ εκείνο το ματς στην Λιβαδειά, μπήκε μια ΑΕΚ όχι απλώς με αλλοιωμένο, αλλά με εντελώς παραμορφωμένο το dna της. Όπως άλλωστε συνέβαινε και σ’ ολόκληρη εκείνη τη σεζόν.

Προφανώς και θυμάμαι και τα πεπραγμένα του Λεβαδειακού και τις ασέβειες του απέναντι στην ΑΕΚ. Όμως αυτό δεν συνιστά ανοικτό λογαριασμό. Πολύ απλά, διότι η ΑΕΚ, η κανονικά ΑΕΚ, έχει τέτοιο μέγεθος, που δεν βλέπει ομάδες όπως ο Λεβαδειακός. Εξυπακούεται πως τις σέβεται. Μακριά από κάθε είδους ασέβεια στο ποδόσφαιρο, διότι είναι μήτρα κακών. Η ΑΕΚ, πάλι λόγω του μεγέθους της, οφείλει να σέβεται και τον Λεβαδειακό και την Τριγλία Ραφήνας και όλους όσους θα βρήκε, βρίσκει ή θα βρει απέναντι της στο γήπεδο.

Ανοικτούς λογαριασμούς όμως, η ΑΕΚ έχει μόνο με ομάδες οι οποίες διεκδικούν μαζί της την κορυφή του ελληνικού ποδοσφαίρου. Και μόνο μ’ αυτούς. Άλλωστε το μοναδικό διακύβευμα για την ΑΕΚ, είναι η κορυφή του ελληνικού ποδοσφαίρου. Η εποχή που η ΑΕΚ κοιτούσε, κοντραριζόταν και άνοιγε λογαριασμούς με Λεβαδειακούς, ήταν οι πιο σκοτεινές στην ιστορία της. Και έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Θα ήταν πραγματικό ανησυχητικό, αν ο οργανισμός ΑΕΚ, που έχει ξαναβρει τα ίσια του και το dna του, καιγόταν να κερδίσει τον Λεβαδειακό, προκειμένου να τον ρίξει κατηγορία. Η ΑΕΚ δεν του χαρίστηκε, όπως δεν χαρίζεται σε κανέναν και εως εκεί. Και η ΑΕΚ έδωσε μάχη μέχρι τέλους για να κερδίσει τον Λεβαδειακό και τον κέρδισε. Όπως οφείλει να κάνει με κάθε αντίπαλο.

Και είναι πολύ σημαντικό πως ακριβώς μ’ αυτή τη νοοτροπία, διαχειρίστηκε το ματς στην Λιβαδειά και ο Χιμένεθ. Όταν έβλεπε πως κολλάει στο 0-0, σήκωσε και έριξε στο γήπεδο και τον Λάζαρο και τον Αραούχο. Δυο παίκτες που ήθελε να τους προφυλάξει ενόψει Ολυμπιακού και τους οποίους την Τετάρτη τους θέλει σούπερ φρέσκους. Θα μπορούσε να τους κρατήσει στον πάγκο και να βολευτεί με το 0-0. Άλλωστε η ΑΕΚ το κρατούσε εύκολα, ενώ και μ’ αυτό το αποτέλεσμα, την δουλίτσα της την έκανε. Ο ένας βαθμός ήταν αρκετός για να «κλειδώσει» τα πλέι οφ.

Όμως ο Χιμένεθ έκανε ότι χρειαζόταν, για να φύγει η ΑΕΚ με τη νίκη από την Λιβαδειά. Διότι πρώτος ο Μανόλο, ξέρει πόσο σημαντικό είναι να κερδίζει η ΑΕΚ παντού και πάντα. Στα παλαιότερα των υποδημάτων του Χιμένεθ, τι είχε συμβεί παλαιότερα με τον Λεβαδειακό και τι είχε πει ο Κομπότης. Εκείνο που έβλεπε ο Ισπανός, ήταν κόσμο της ΑΕΚ να έχει ταξιδέψει στην Λιβαδειά και αφού δεν μπορούσε να μπει στο γήπεδο, σκαρφάλωσε στα γύρω μπαλκόνια για να φωνάξει για την ομάδα. Και αυτόν τον κόσμο, έπρεπε να τον σεβαστεί, κυνηγώντας τη νίκη. Την ΑΕΚ έπρεπε να σεβαστεί, κυνηγώντας τη νίκη.

Για να καταλάβουμε και λίγο πόσο σημαντικό είναι να λειτουργεί και να σκέφτεται έτσι ο προπονητής που κάθεται στον πάγκο της ΑΕΚ, ας θυμηθούμε τι έκανε πέρυσι ο πολύς κύριος Πογέτ, στο ίδιο γήπεδο. Πήγε και έχασε με κάτω τα χέρια και έφυγε με τρια γκολ στο κεφάλι. Επειδή δήθεν ήταν βαθμολογικά αδιάφορο ματς και ακολουθούσε ο ημιτελικός με Ατρόμητο. Και σ’ εκείνο το ματς είχε κουβαληθεί κόσμος στη Λιβαδειά και είχε ταλαιπωρηθεί με τις απαγορεύσεις και με τα τερτίπια με τα εισιτήρια και είχε καταλήξει στα πέριξ μπαλκόνια για να φωνάξει «ΑΕΚ». Όμως η ΑΕΚ του Πογέτ όχι απλώς δεν κέρδισε, αλλά είχε φάει και τρια γκολ. Και μετά χαλάστηκε κιόλας, διότι υπήρχαν αποδοκιμασίες από τον κόσμο στην επιστροφή της ομάδας. Πάλι καλά που μας τελείωσε νωρίς ο Γκάς και πλέον είναι στην Κίνα και τρέχει να μαζέψει τον Τέβες από τη Ντίσνεϊλαντ παραμονές των αγώνων.

Εδώ είναι ο Χιμένεθ, που έκανε στην Λιβαδειά αυτό που έπρεπε. Κάποιος μπορεί να βιαστεί να πει πως, αφού ήθελε τόσο πολύ ο Μανόλο να κερδίσει το ματς με τον Λεβαδειακό, γιατί έκανε τόσες πολλές αλλαγές στην βασική ενδεκάδα. Η απάντηση είναι απλή και προκύπτει από τον τρόπο διαχείρισης του Χιμένεθ στο υλικό της ομάδας, από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε. Δεν υπάρχει ουδείς που να έχει αισθανθεί αναπληρωματικός. Ούτε καν τερματοφύλακας. Το μόνο περίεργο στην Λιβαδειά, ήταν η παρουσία του Γκάλο και όχι του Μπακάκη στο δεξί άκρο της άμυνας. Ίσως αυτό να σημαίνει πως ετοιμάζει ο Χιμένεθ αλλαγή, στο ματς με τον Ολυμπιακό. Άλλωστε ο Γκάλο εξακολουθεί να είναι κάτω του μετρίου.

Κατά τα άλλα ο Χιμένεθ έβαλε στην Λιβαδειά, εκείνους που έριξαν πεντάρα στην Κέρκυρα πριν από δυο εβδομάδες. Και που κανέναν εξ αυτών, δεν θεωρεί παγκίτη ή αναπληρωματικό. Κάτι που είναι επίσης σημαντικό, καθώς ακολουθούν και τα πλέι οφ. Δεν έκαναν την δουλειά οι αρχικοί έντεκα που επέλεξε και έσπευσε να διορθώσει την κατάσταση από τον πάγκο. Ούτε με ημίμετρα, ούτε με το μυαλό στον Ολυμπιακό. Με το μυαλό μόνο στη νίκη στη Λιβαδειά. Και τι έγινε; Ασίστ η μια αλλαγή, λέγε με Λάζαρο, γκολ η άλλη αλλαγή, λέγε με Αραούχο και φύγαμε για Ολυμπιακό. Απλούστατο.