Αυτό το ματς θα το πάρει...

Για όσους έχουν την στοιχειώδη μυρωδιά από ποδόσφαιρο και μια επίσης στοιχειώδη αίσθηση της κατάστασης στην οποία βρίσκεται η ΑΕΚ, ορισμένα πράγματα δεν χρειάζονται καν εξήγηση. Ένα τέτοιο πράγμα, είναι η διαχείριση του παιχνιδιού στη Λάρισα. Φυσικά και ενοχλεί η ήττα. Αλίμονο. Φυσικά και η ήττα είναι απότοκο των επιλογών της ενδεκάδας. Αλλά είναι εως και γελοίο, να σκεφτεί οποιοσδήποτε, πως ο Χιμένεθ μπορούσε να πράξει διαφορετικά.

Τόσες και άλλες τόσες αλλαγές έπρεπε να κάνει. Ακόμα και ο Λάζαρος και ο Μπακασέτας έπρεπε να μην παίξουν καθόλου και ας έμπαιναν εξτρέμ ο Γιούσης με τον Αντωνίου. Βεβαίως τότε θα υπήρχε ρίσκο να προκύψει σκορ που ζόριζε την ρεβάνς. Και ίσως κάπως έτσι το σκέφτηκε ο Χιμένεθ και έβαλε φρένο στις αλλαγές. Όμως  ο Ισπανός έκανε ακριβώς την διαχείριση που έπρεπε, σε μια ομάδα που προέρχεται από δέκα ματς μόνο τον τελευταίο μήνα και που έχει να δώσει επτά τελικούς για το πρωτάθλημα μέχρι και το φινάλε.

Το ματς με τον Πανιώνιο είχε ο Χιμένεθ στο μυαλό του, όχι μόλις τελείωσε το ματς με την Λάρισα, αλλά ακόμα και πριν καν αρχίσει. Κάτι που, για να ξέρουμε και τι λέμε, ο Ισπανός το κάνει για πρώτη φορά. Αλλά αυτό επιβάλλουν οι συνθήκες. Διότι το παιχνίδι της Κυριακής με τον Πανιώνιο, δεν είναι απλώς ένας «τελικός». Αυτό πλέον στην ΑΕΚ το έχουν συνηθίσει. Είναι ένα ματς που έρχεται να κλείσει έναν κύκλο συνεχόμενων παιχνιδιών ανά τρεις μέρες, χωρίς ανάσα. Μ’ ότι αυτό συνεπάγεται. Ένα παιχνίδι που βρίσκει την ΑΕΚ με σωρευμένη την κούραση και με την ταλαιπωρία από ματς σε Κίεβο, σε Περιστέρι και σε Λάρισα, μέσα σε διάστημα μιας εβδομάδας. Ενδεχομένως και με απουσίες λόγω τραυματισμών. Δεν ξέρω αν θα είναι έτοιμος ο Σιμόες. Ακόμα όμως και αν είναι ιατρικά, ίσως θα ήταν φρόνιμο να προφυλαχθεί λόγω Τούμπας. Δεν ξέρω αν θα είναι έτοιμος ο Αραούχο. Δεν ξέρω αν ο Λόπες και ειδικά ο Κονέ, είναι έτοιμοι να επιστρέψουν, παρότι έχουν μπει ήδη ξανά σε κανονικούς ρυθμούς προπόνησης.

Η ουσία είναι πως η ΑΕΚ θα πάει σ’ αυτό το ματς με τον Πανιώνιο και κουρασμένη και ζορισμένη και με απουσίες. Και φυσικά απέναντι της θα βρει και έναν αντίπαλο που θα τρώει σίδερα. Όπως η Λάρισα, όπως ο Ατρόμητος, όπως όλες οι ομάδες απέναντι στην ΑΕΚ. Και μαγκιά τους. Άλλωστε η ΑΕΚ το γουστάρει αυτό. Ασχέτως αν δεν το βλέπει να γίνεται σ’ άλλα ματς και είναι κάτι που συνιστά διατάραξη των ίσων όρων μάχης για τον τίτλο. Αλλά αυτή είναι μια άλλη κουβέντα. Η ουσία είναι πως την Κυριακή η ΑΕΚ έχει το πιο κομβικό και ενδεχομένως το πιο ζόρικο παιχνίδι της. Και αυτό το ματς, θα πρέπει να το πάρει ο κόσμος.

Έφτασε η στιγμή που θα πρέπει να γίνει και αυτό. Όπως έχει γίνει πολλές φορές κατά το παρελθόν. Κυρίως στη Φιλαδέλφεια, αλλά ακόμα και στο ΟΑΚΑ. Και μην μπούμε στην διαδικασία της σαχλής δικαιολογίας για το ΟΑΚΑ που δεν γίνεται έδρα. Σ’ ένα τέτοιο ματς, που η ΑΕΚ έχει τόσο ανάγκη την παρουσία και την επίδραση του κόσμου, ας πάνε 40χιλιάδες και να δείτε πως γίνεται έδρα. Και τώρα πραγματικά η ομάδα το χρειάζεται. Ο κόσμος έχει την δύναμη και να κάνει αμέσως ελαφριά τα βαριά από την κούραση πόδια και να διαλύσει την πίεση και το ζόρισμα. Φτερά μπορεί να δώσει στους παίκτες της ΑΕΚ. Και μήνυμα φυσικά στον αντίπαλο, πως από το ΟΑΚΑ δεν θα περάσει.

Τώρα την Κυριακή, πρέπει να παίξει μπάλα και ο κόσμος της ΑΕΚ. Όχι μόνο επειδή αυτή η ομάδα, με την προσπάθεια που έχει κάνει φέτος, αξίζει στήριξη. Αυτό είναι δεδομένο, αλλά δεν είναι καν το ζητούμενο από τους οπαδούς της Ένωσης για το παιχνίδι της Κυριακής. Τώρα η ΑΕΚ αυτό που έχει ανάγκη, είναι να καλύψει ο κόσμος το (όποιο) έλλειμμα δυνάμεων. Αυτό που χρειάζεται, είναι παρουσία και σπρώξιμο τέτοιο, ώστε το πρώτο γκολ να έρθει από την κερκίδα. Προφανώς και σε κανέναν δεν πρόκειται να υποδείξω τι να κάνει και τι να μην κάνει. Ούτε θα κουνήσω το δάκτυλο σε κανέναν. Όπως όμως από το ρόστερ της ομάδας πλέον στην μάχη δεν περισσεύει κανείς, έτσι είναι από την εξέδρα. Εδώ που έχει φτάσει το πράγμα, σ’ ένα παιχνίδι όπως αυτό της Κυριακής, ο κόσμος πρέπει να παίξει μπάλα. Και τότε τα λέμε για το που θα πάει η κούραση και αν θα φανούν οι απουσίες.

Και κάτι τελευταίο, παρόλο που επιμένω πως δεν είναι καιρός για καμία γκρίνια. Κάποιος επειγόντως πρέπει να πει στον Μοράν, πως αν δεν μπορεί να βοηθήσει την ομάδα, τουλάχιστον μην της βάζει μπελάδες πάνω στο κεφάλι της. Βεβαίως είναι απορίας άξιο πως ένας ποδοσφαιριστής που δεν βγάζει ψυχή και πάθος σε κανένα μαρκάρισμα, του την καρφώνει και χώνει αγκωνιές από δω και από εκει. Ίσως να είναι πιεσμένος, ίσως να του τα είπαν αλλιώς για το ελληνικό πρωτάθλημα. Όπως και να έχει, μακάρι ο Ισπανός να το πάρει αλλιώς διότι είπαμε, δεν περισσεύει κανείς στην μάχη.