Δείξε κάτι και μετά λέγε ότι θες

Την συνειδητοποίηση του τι ακριβώς συμβαίνει αυτή την στιγμή με το μπάσκετ της ΑΕΚ και πόση σημασία έχει να προστατεύεται κάτι που δεν υπήρξε ποτέ και δεν είναι ούτε ακόμη και τώρα δεδομένο, πρέπει να την έχουν πρώτοι απ’ όλους, όσοι δουλεύουν για την ΑΕΚ.

Και η άποψη μου είναι πως με όλο τον σεβασμό στον κόουτς Ζντοβντς, το Σάββατο μετά το ματς, δεν έδειξε αυτή την συνειδητοποίηση. Στην πραγματικότητα έμεινα έκπληκτος, από τον – σχεδόν – επίμονο τρόπο με τον οποίο προσπάθησε να δημιουργήσει αρνητικό θέμα για την ομάδα. Με αφορμή τον Ουίλιαμς.

Το θέμα δεν είναι τόσο το τι ακριβώς ρωτήθηκε. Έχω και εγώ την εντύπωση πως ο άνθρωπος απάντησε για το αν ήταν δική του απόφαση να μην είναι το Σάββατο στην ομάδα διαθέσιμος ο Ουίλιαμς και απάντησε φυσικά πως δεν ήταν ζήτημα δικής του απόφασης. Το ξεκαθάρισε πολύ καλά και ο Γιώργος Χήνας άλλωστε, πως ο Ουίλιαμς είτε θα έφευγε άμεσα, είτε θα χάλαγε η μεταγραφή του στην Ρέτζιο Εμίλια.

Και κατά την γνώμη μου, επειδή μάλλον δεν γίνεται να πληρώνονται κανονικά όλοι είτε μένουν, είτε φεύγουν, το να μη χάλαγε η μεταγραφή ενός παίκτη για τον οποίο είχε παρθεί η απόφαση να αποχωρήσει και να γλιτώσει και καμιά αποζημίωση η ΚΑΕ, είναι αρκετά σημαντικό. Όποιος δεν μπορεί να το καταλάβει αυτό, λυπάμαι.

Αν για να κερδίσει τα Τρίκαλα σίγουρα ( δηλαδή αν επαιζε ο Ουίλιαμς που βλέπαμε τους τελευταίους δυο τρεις μήνες η νίκη θα ήταν άνετη…), έπρεπε να πληρώσει η ΑΕΚ κανά δυο μήνες ακόμη τον Αμερικανό, τότε εντάξει. Ήταν λάθος που ικανοποιήθηκε η απαίτηση της ιταλικής ομάδας.

Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι η απάντηση στην ερώτηση. Το ζήτημα είναι ο τρόπος με τον οποίο προσέγγισε το θέμα ο Ζντοβντς γενικά και οι αφορμές που έδωσε για να λέγονται διάφορα. Τελειώνει το ματς και το πρώτο του μέλημα στην κάμερα του συνδρομητικού καναλιού, ήταν να αφιερώσει την νίκη στον Ουίλιαμς! Εντάξει, σκέφτεσαι ήθελε να το πει, το είπε, μπράβο. Τέλος.

Αλλά είχε και συνέχεια στην συνέντευξη Τύπου. Με αφορμή την ερώτηση που του έγινε, έκανε τις εξής αναφορές: Πρώτα είπε «Έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός παίκτη, οπως τον θέλω. Έπαιζε δυνατά, έκανε τα φάουλ που έπρεπε, πάσαρε σωστά, έπαιζε για την ομάδα».

Κάθε λογικός ανθρωπος θα αναρωτηθεί: Μα τότε γιατί έφυγε; Αφού τα έκανε όλα καλά, γιατί φεύγει; Εδώ είναι η πρώτη αφορμή που δίνει ο Ζντοβντς για να σκεφτεί κάποιος πως κάτι θέλει να πει, αλλά δεν το λέει ευθέως.

Μετά, έκλεισε τις αναφορές του στον Ουίλιαμς, με το πιο χαρακτηριστικό απ’ όλα. Ότι δεν μπορούσε να μιλησει πιο συγκεκριμένα για τους λόγους που έφυγε. Δεν γινόταν να μας πει! Δεν ήθελε να μας πει! ΟΚ, το καταλάβαμε.

Ο Ζντοβντς λοιπόν «πάτησε» πάνω στις ερωτήσεις που του έγιναν για να εκφράσει την δυσφορία του για το ότι έφυγε ο Ουίλιαμς. Ένας παίκτης που ήρθε με πολύ συγκεκριμένες προσδοκίες και απαιτήσεις και τελικά ο ίδιος ο άνθρωπος που τον στήριξε και τον ήθελε, έκανε περιγραφή των θετικών του στοιχείων που αρμόζει σε «ρολίστα» και όχι στο βασικό σου «4άρι», που πιάνει θέση ξένου.

Το πρόβλημα είναι πως τον προπονητή της ομάδας στην συγκεκριμένη περίπτωση, τον ενδιέφερε περισσότερο η προάσπιση της επιλογής του Ουίλιαμς, παρά η προς τα έξω εικόνα της ομάδας, με αποτέλεσμα να δώσει αφορμή για να λέγεται πως η αλλαγή του Ουίλιαμς του επιβλήθηκε. Αυτό έκανε, μη κοροϊδευόμαστε.

Οπότε το ερώτημα που μένει είναι: Γιατί κόουτς μένεις στην θέση σου λοιπόν; Αν αφήνεις τέτοια υπονοούμενα, τόσο σοβαρά, τι πιο απλό από το να πάρεις το καπελάκι σου και να φύγεις; Ποιος σοβαρός προπονητής θα δεχόταν να του διώξουν έναν παίκτη που ήθελε; Αν λοιπόν δεν φεύγεις, τότε δεν μιλάς καθόλου, δεν αναφέρεσαι ποτέ στον Ουίλιαμς και αφήνεις τις σκέψεις σου για τον εαυτό σου. Γιατί εδώ μιλάμε για την ΑΕΚ. Όχι για σένα προσωπικά κόουτς και την σχέση σου με οποιοδήποτε παίκτη.

Το λέω ξανά, είναι ζήτημα συνείδησης και αισθήματος ευθύνης όλων, απέναντι σε αυτή την προσπάθεια που γίνεται. Όταν υπάρχουν σημάδια προσωπικών πολιτικών και έλλειψης σεβασμού στις απαιτήσεις αυτής της προσπάθειας απ’ όλους, ίσως ακόμη και στο μέγεθος του συλλόγου, πρέπει να μιλάμε και να αντιδράμε. Ο Ζντοβντς πρέπει να καταλάβει πως έκανε λαθος. Αν δεν το καταλάβει, θα κάνει και άλλα χειρότερα στην συνέχεια. Έχει δείξει πως είναι ικανός άλλωστε.

Προτιμώ κάποιος να μιλάει με τα έργα του. Ειδικά ο προπονητής της ΑΕΚ. Ο Γιούρι Ζντοβντς ως τώρα περισσότερο μας απασχολεί για δηλώσεις και για την εικόνα του στον πάγκο, παρά για το έργο του. Ποιος αλήθεια μπορεί να μιλήσει για ατην αγωνιστική ταυτότητα της ομάδας του Ζντοβντς, εδώ και κάμποσους μήνες;

Και το λέω αυτό, γιατί μιλάει με πολύ άνεση για το «σύστημα του», την «φιλοσοφία του» και πόσο δύσκολο είναι να χωρέσει ένας παίκτης σε αυτό, αλλά η πραγματικότητα είναι πως εδώ και πολύ καιρό δεν είναι εύκολο να περιγράψει κάποιος το σύστημα «του» και την φιλοσοφία «του».

Αν δεχτούμε πως είναι αυτό που είδαμε στις αρχές της σεζόν, πραγματικά ήταν κάτι που μου άρεσε στο μάτι, αλλά δεν μπόρεσε να το κρατήσει και παλεύει να βρει ξανά τον δρόμο. Οπότε δεν αναφέρεσαι σε κάτι που δεν έχεις πετύχει, σαν να είναι δεδομένο.

Ο Ζντοβντς μιλάει λες και έχει πετύχει κάτι στον πάγκο, αλλά στην πραγματικότητα δεν έχει πετύχει τίποτα. Εννοείται στην ΑΕΚ, αλλά και γενικά τα τελευταία χρόνια. Φέτος, στο μοναδικό «do or die» ματς της σεζόν ως τώρα, στον ημιτελικό του κυπέλλου, η ομάδα έχασε από έναν υποδεέστερο αντίπαλο με δικές του σαφείς ευθύνες. Σε άλλα ματς έχει δώσει θετικό στίγμα. Αλλά όποιος πει πως αυτή η ομάδα, έχει σφραγίδα του προπονητή, όπως παίζει εδώ και μήνες, θα λέει ψέματα. Μεγάλα ψέματα.

Πρώτα λοιπόν δικαίωσε την πίστη και την στήριξη που σου δείχνει η διοίκηση κόουτς και μετά βγες σε δηλώσεις και άφησε όσα υπονοούμενα θέλεις για τον κάθε Ουίλιαμς, αν στενοχωρέθηκες τόσο πολύ. Για εμφανίσεις όπως αυτή το Σάββατο στις δηλώσεις του, ο κοουτς Ζντοβντς χρειάζεται πολύ ψωμί από πλευράς επιτυχιών.

Υπάρχουν στο ίδιο πρωτάθλημα με εκείνον, προπονητές που έχουν να επιδείξουν πολύ πιο ουσιαστικό έργο προς το παρόν, κάποιοι με πολύ χειρότερες προϋποθέσεις και μας απασχολούν πολύ λιγότερο με τις δηλώσεις τους. Μάλλον του δείχνουν έναν δρόμο που πρέπει να τον δει.

Ο Ζντοβντς πρέπει να πετύχει, προφανώς και έχει δυνατότητες που κατά καιρούς έχουν φανεί και στο διάστημα που βρίσκεται στην ΑΕΚ. Αλλά ο δρόμος προς την επιτυχία μέσα από εμμονές, εγωισμούς και ενίοτε εκρήξεις αλαζονείας, γίνεται πολύ δύσβατος συνήθως. Εκτός αν είσαι ο Μουρίνιο, στο ποδόσφαιρο ή ο Ομπράντοβιτς στο μπάσκετ. Μόνο που έκαναν πάρα πολλά πριν κατακτήσουν το δικαίωμα να λένε και να κάνουν ότι θέλουν και να τους ακούμε. Επαναλαμβάνω, μιλάμε για τους προπονητές. Σαν παίκτης ο Ζντοβντς ήταν τεράστια μορφή και πέτυχε πολλά.

O Σλοβένος τεχνικός από εδώ και πέρα καλείται να μας κάνει να ασχοληθούμε ξανά μαζι του, οχι για κριτική, αλλά για να του αποδώσουμε τα εύσημα για όσα θα έχει καταφέρει.

Θα τον βοηθήσει πολύ σε αυτό, αν καταλάβει πως ο σύλλογος είναι πολύ μεγαλύτερο μέγεθος από οποιονδήποτε τον εκπροσωπεί.

Όπως και το ότι αν και οι αφορμές για κριτική και κράξιμο είναι πάρα πολλές για θέματα τα οποία αλλα φαίνονται και άλλα δεν φαίνονται, αυτό σε μεγάλο βαθμό δεν γινεται γιατί οι περισσότεροι κατανοούν πόσο ανάγκη είναι να στηριχθεί αυτή η προσπάθεια που γίνεται απο την διοίκηση. Αυτό μάλλον θα ήταν καλύτερο να το αξιοποιήσει και όχι να το εκμεταλλεύεται, με την αρνητική έννοια του όρου.