Ισοπέδωσε την... ομάδα – «πρότυπο»

Νομίζω το πιο σημαντικό στοιχείο που προκύπτει από τον θρίαμβο της ΑΕΚ επί του ΠΑΟΚ, είναι η εικόνα της ομάδας, απέναντι ίσως στο πιο… πολυδιαφημισμένο συγκρότημα στο πρωτάθλημα μέχρι τώρα.

Με εξαίρεση το τελευταίο πεντάλεπτο στο πρώτο ημίχρονο και ένα διάστημα μετά την αποβολή του Μαλεζά, που η ΑΕΚ έδειξε πάλι στοιχεία ψυχολογικής κυρίως πιστεύω αστάθειας, η εικόνα της υπεροχής της ήταν σχεδόν συντριπτική. Ήταν καλύτερη σε όλα και αυτό αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία, γιατί ο αντίπαλος είναι όντως καλή ομάδα, απλά όχι τόσο καλή όσο την έχουν εμφανίσει. Και σίγουρα όχι καλύτερη από την ΑΕΚ.

Θα μπορούσε να πει κανείς πως με ένα καλό ματς και ένα ευρύ σκορ, αρχίσαμε τα μεγάλα λόγια. Όχι. Στο ματς του ΟΑΚΑ, φάνηκε καθαρά πως όταν τα όπλα που έχει η ΑΕΚ, δώσουν αυτά που μπορούν, τότε είναι σε θέση να καθαρίσει εύκολα μια ομάδα σαν τον ΠΑΟΚ.

Όπου «όπλα», εκτός από τον Αραούχο για τον οποίο λόγια δεν υπάρχουν, βάλτε Σιμόες με Γιόχανσον που θύμισαν τις περσινές μεγάλες τους στιγμές,  τον Μάνταλο που υπήρχαν στιγμές που έκανε ότι ήθελε τους αντιπάλους, αλλά έδειξε πως όταν θέλει μπορεί να είναι πολύ ουσιαστικός και στην πίεση, τον Βάργκας που στο πρώτο ημίχρονο που ήταν πολύ σοβαρός, δεν …έβλεπε τους αμυντικούς, τον Λάζαρο που όταν τον αντικατέστησε… μοίραζε σακούλες.

Στην άμυνα είδαμε τον γνωστό… βιονικό Βράνιες, έναν Λαμπρόπουλο στα επίπεδα που μας έχει συνηθίσει φέτος και τον Ντίντακ στο μακράν καλύτερο του παιχνίδι φέτος και από τα κορυφαία του όσο είναι στην ΑΕΚ. Όμως, μεγάλη διαφορά έκανε και η παρουσία του Γκάλο. Το είδαν όλοι.

Για περίπου 70’ από τα 90’, η ΑΕΚ έπαιρνε αυτά που μπορούν να δώσουν οι παίκτες σημεία – αναφοράς της και αυτό ήταν αρκετό για να μπορεί να φτάσει σε αστρονομικό σκορ, απέναντι στην ομάδα του Ίβιτς. Που δίκιο είχε για τα λάθη, αλλά δεν μας είπε πως προκλήθηκαν τα λάθη. Όχι από μόνα τους. Οι παίκτες της ΑΕΚ με την ικανότητα που έχουν όταν πιέσουν οργανωμένα, τα προκάλεσαν.

Κρίμα που μια ομάδα που μπορεί να είναι τόσο κυριαρχική απέναντι στον αντίπαλο που λίγο θέλουν να μας πουν πως πρέπει να τον έχει και πρότυπο, είναι σε αυτή την βαθμολογική θέση. Αλλά εδώ που έχει φτάσει η ΑΕΚ, το να κοιτάει πίσω δεν ωφελεί.

Αποδεικνύει πως έχει τις δυνατότητες να πετύχει όλους τους σημαντικούς στόχους που της έχουν μείνει και συνεχίζει να δίνει και δείγματα της δυναμικής της, με τις συνεχείς νίκες στα ντέρμπι στο ΟΑΚΑ. Φτάσαμε στις πέντε συνεχόμενες εντός, επίδοση που πραγματικά δεν θυμάμαι προσωπικά όσο πίσω και να κοιτάξω.

Όλοι βέβαια έχουμε το ίδιο ερώτημα στο μυαλό μας. Πάλι ένα εξαιρετικό παιχνίδι στο ΟΑΚΑ, από τότε που ήρθε ο Χιμένεθ και μάλιστα και υψηλών απαιτήσεων. Στο Περιστέρι τι θα γίνει; Θα δούμε και εκτός έδρας την ΑΕΚ που βλέπουμε στην έδρα της το τελευταίο δίμηνο, με αποκορύφωμα το ματς με τον ΠΑΟΚ;

Είναι το ερωτηματικό που δεν έχει ακόμη απάντηση. Το ζήτημα δεν είναι αγωνιστικό, φαίνεται ξεκάθαρα. Μια ομάδα που μπορεί να ισοπεδώσει τον ΠΑΟΚ και να νικήσει χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα τον Ολυμπιακό, δεν έχει αγωνιστικό θέμα για να επιβληθεί στις ομάδες από τις οποίες χάνει βαθμούς εκτός φέτος. Το ερωτηματικό πρέπει να βρει απάντηση άμεσα, για… να δέσει το γλυκό.