Για να μην ξεχνιόμαστε

Βλέπω τις μέρες να περνούν με εκνευριστική ηρεμία και μου προκαλείται εκνευρισμός. Πάει η ΑΕΚ σε ένα ντέρμπι με έναν εκ των προαιώνιων αγωνιστικών εχθρών της και δεν κινείται φύλλο. Καμία σχέση με την κατάσταση που υπήρχε πριν από το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Ως ένα βαθμό λογικό. Ο Ολυμπιακός εκφράζει το κατεστημένο, την χούντα, έχει τόσα πράγματα για να ασχολείσαι και να επιθυμείς να τον νικήσεις. Αλλά αυτό δεν σημαίνει, πως υπολείπεται σε κάτι ο Παναθηναϊκός. Αλλωστε, πρόκειται για αιώνια συνεταιράκια, που πάντα έβρισκαν τρόπο να τα βρίσκουν μεταξύ τους και να δημιουργούν ζητήματα για την ΑΕΚ.

Δεν έχω κρύψει, πως αυτή η συνεννόηση των τελευταίων μηνών, η «συμμαχία» όπως εξοργιστικά ονοματίζουν κάποιοι μεταξύ της ΑΕΚ, του Παναθηναϊκού και του ΠΑΟΚ, δεν μου αρέσει. Αντιλαμβάνομαι πως αποτελούσε μονόδρομο για να διαλυθεί το πιο σάπιο και οργανωμένο σύστημα που υπήρξε στον ελληνικό αθλητισμό. Αλλά από την άλλη, ακόμα και σε αυτό το διάστημα, η ομάδα που υπέστη τα μεγαλύτερα χτυπήματα, ήταν η ΑΕΚ. Οι άλλοι βολεύτηκαν και όλο και κάτι κέρδισαν σε αυτήν τη διαδικασία και ας φωνάζουν (με την επικοινωνιακή τους δύναμη) για το αντίθετο.

Όπως και να έχει, με το νέο στάτους που διαμορφώνεται στην  ΕΠΟ, στη Λίγκα και σε κάθε άλλο κομμάτι που αφορά το ελληνικό ποδόσφαιρο, αυτή η ιστορία δεν έχει και νόημα. Μόνο σεβασμός και τίποτε παραπάνω. Αγκαλίτσες, φιλάκια και χαριεντίσματα, δεν μπορούν να διέπουν ποτέ τη σχέση της ΑΕΚ με τον Παναθηναϊκό. Αυτό δεν άλλαξε, ούτε πρόκειται να αλλάξει ποτέ. Αυτό μπορεί να το διαπιστώσει εύκολα κάθε Ενωσίτης που θα ανακαλέσει στη μνήμη του στιγμές από κόντρες με τον Παναθηναϊκό, ανεξαρτήτως ηλικίας.

Μπορούμε να συζητήσουμε για τους μύθους της εποχής του Μαντζαβελάκη. Να πούμε για το χαμένο πρωτάθλημα του 1960, που οι ΑΕΚτζήδες που έχουν ζήσει ή ακούσει όσα συνέβησαν, δεν μπορούν να το ξεπεράσουν. Να πούμε για τον περίφημο Ασλανίδη, τον ΓΓΑ της χούντας που τα έκανε όλα με τέτοιο τρόπο, ώστε να ευνοείται η ομάδα που υποστήριζε και ήταν ο Παναθηναϊκός. Να μιλήσουμε για την υπόθεση του Γουέμπλεϊ και πως η ΑΕΚ κατάφερε να καταρρίψει τον μύθο που επιχειρούσαν να χτίσουν, κερδίζοντας το πρωτάθλημα.

Να πάμε στα χρόνια που έχω και εγώ μνήμες. Να συζητήσουμε για τον Βαρδινογιαννισμό, μια αρρωστημένη κατάσταση που επικράτησε για χρόνια και άφησε τη σφραγίδα της. Ένα σύστημα που εκμεταλλεύθηκε την αδυναμία της ΑΕΚ με την τραγική διοίκηση Ζαφειρόπουλου και της έκλεβε σταθερά, ότι καλύτερο διέθετε. Ετσι, με αδιαφανείς διαδικασίες χάθηκαν παίκτες όπως οι Βλάχος και Γεωργαμλής, που στα σημερινά στάνταρ ισούνται με τον Μάνταλο και τον Γαλανόπουλο.

Θα μπορούσα να σας αναφέρω πολλά ματς που χάθηκαν με απίστευτο τρόπο. Με πέναλτι εφευρέσεις, με την ΑΕΚ να παίζει με αριθμητικό μειονέκτημα. Γι’ αυτό άλλωστε και αποτέλεσε οιωνό τίτλου το διπλό του ’88 με το φάουλ του Οκο. Να θυμηθούμε τους Ζουμπογιώργους και την ΕΠΟ; Τα παγωμένα μπαλάκια που έβγαζαν τον Παναθηναϊκό αντίπαλο με ομάδες της πλάκας; Τα παραρτήματα ΟΦΗ, Απόλλωνα, Πανιώνιο, Δόξα Δράμας, που έβγαζαν τα συκώτια στην ΑΕΚ και άνοιγαν τα πόδια στον αντίπαλο; Για το σκάνδαλο Κιάππε, απόδειξη της διάβρωσης που υπήρχε στην ΕΠΟ;

Το κλασικό παραμύθι της εξίσωσης των πάντων είναι πως τότε η ΑΕΚ πήρε τίτλους. Αλίμονο και εάν δεν έπαιρνε τότε. Αλλά να θυμηθούμε πως χάθηκε το πρωτάθλημα του ’96 με απίστευτες καταστάσεις που δεν επέτρεψαν στην υπερομάδα του Μπάγεβιτς να κυριαρχήσει; Να θυμηθούμε τους χαμένους τελικούς με κορυφαίο εκείνον του ανεκδιήγητου Μπάκα και του βουτηχτή Βαζέχα; Να θυμηθούμε πως όταν ο Παναθηναϊκός έβρισκε την ΑΕΚ με προβλήματα, δεν σεβόταν ποτέ τίποτα και κανέναν; Πραγματικότητα είναι όλα αυτά.

Αλλωστε, ο Παναθηναϊκός (και ο ΠΑΟΚ) ήταν από εκείνους που χάρηκαν περισσότερο από την πτώση της ΑΕΚ για να πάρουν το μερίδιο της. Θυμηθείτε και οργιστείτε, τα υποτιμητικά σχόλια που υπήρχαν σε πράσινα πρωτοσέλιδα. Αυτή η βλακεία για Κούλα που ξεκίνησε από εκεί και μετά έγινε κόκκινη πατέντα. Αναλογιστείτε, πως στον τελευταίο πράσινο τίτλο, όπου στήθηκαν και τα σημαιάκια από τον αδελφικό φίλο του Βαγγέλη, η ΑΕΚ χρησιμοποιήθηκε. Με την κωμική διοίκηση της εποχής, με αδιαφανείς διαδικασίες για την παραχώρηση του Κατσουράνη, με ένα ματς γεμάτο σκιές στα πλέι οφ για να βγουν εκείνοι στο Τσάμπιονς Λιγκ την επόμενη χρονιά.

Θέλετε να μιλήσουμε για το μπάσκετ; Να θυμηθούμε τις αλητείες του Ράτζα και του Φάνη κατά της ΑΕΚ και του Ιωαννίδη σε εκείνον τον τελικό του αίσχους; Να αναφέρουμε για την ομάδα που συνέβαλε στη διάλυση της υπερομάδας προκειμένου να χτίσει τη δική της αυτοκρατορία; Αλλωστε, εκείνον νίκησε κατά κράτος η ΑΕΚ στα δύο κύπελλα. Θυμηθείτε, πως ακόμα και πριν από λίγες ημέρες, οι ανορθόγραφοι και ανιστόρητοι ειρωνεύονταν πρωτοσέλιδα τους Ενωσίτες και έγραφαν βλακείες για σερβάιβορ και ποιοι έτρεχαν να το δουν.

Όλα αυτά και πολλά, μα πολλά ακόμα που έχουν βασανίσει κομμάτια της ζωής κάθε Ενωσίτη, είναι καλό να βρίσκονται στην άκρη του μυαλού. Να μη λησμονεί κανείς, να μη στηρίζεται σε λυκοφιλίες και ψευτοσυμμαχίες. Οσο ψευδές και αλήτικο είναι να διατηρείται η ψευδής προπαγάνδα για τη σύμπραξη ΑΕΚτζήδων – Ολυμπιακών και το γάβροι αδέρφια μαζί θα το σηκώσουμε στα Νέα Φιλαδέλφεια, άλλο τόσο ψευδές και προκλητικό είναι να πιστεύει κάποιος πως μπορεί να τα βρει με αυτούς. Εδώ είναι η ομάδα που πήγε να διαρρήξει τις σχέσεις της με την ΑΕΚ, για τον Κουτρουμπή. Εδώ τελειώνει η ιστορία.

Υ.Γ.: Δεν θα μπορούσα παρά να αντιμετωπίζω με ικανοποίηση και ενθουσιασμό τις διαφαινόμενες συμφωνίες της ΑΕΚ με τους Λαμπρόπουλο και Μπακάκη για ανανέωση της συνεργασίας τους. Όπως και το ρεπορτάζ που σας έδωσε το enwsi.gr, που φανερώνει πως υπάρχουν επαφές και με τους Βάργκας, Κολοβέτσιο και Πέκχαρτ. Διότι η ΑΕΚ πρέπει να συνειδητοποιήσει και να μη διαλύσει ένα εξαιρετικό ρόστερ, που σύμφωνα με κοινή παραδοχή μπορεί με 2-3 ποιοτικές προσθήκες να πάρει για πλάκα το πρωτάθλημα τη νέα χρονιά.

• ΑΕΚ
• Παναθηναικός