Έσπασε η κατάρα, πίσω στα σπίτια μας υγιείς

Έσπασε η κατάρα, πίσω στα σπίτια μας υγιείς
Photo Credits: INTIME

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Έπρεπε να σπάσει αυτή η κατάρα, προσωπικά ήμουν σίγουρος πως θα έσπαγε τελικά με δραματικό τρόπο, όταν θα έσπαγε. Ευτυχώς έμεινε το 0-1, ευτυχώς γυρίσαμε υγιείς στα σπίτια μας.

Κοιτάξτε, στο ποδόσφαιρο πολλά πράγματα είναι τύχη, κάποια άλλα δεν είναι όμως. Το γεγονός πως η ΑΕΚ απέναντι σε έναν αντίπαλο που μέχρι το ακυρωθέν γκολ δεν της έχει κάνει φάση, μετά το 70’ δίνει τόσο γήπεδο και φτάνει να παίζει άμυνα στο ύψος της περιοχής της, σαφώς είναι και ζήτημα νοοτροπίας όπως έχει φανεί και στα άλλα εκτός έδρας, αλλά είναι ζήτημα και δυνάμεων, όπως και ζήτημα προσωπικότητας κάποιων παικτών που ο ρόλος τους σε τέτοιες φάσεις λόγω θέσης είναι καθοριστικός.

Ας πούμε κουράστηκε όπως είναι φυσικό στο τελευταίο 20λεπτο ο Αϊντάρεβιτς που ήταν ο καλύτερος παίκτης. Κουράστηκε και ο Γκάλο. Σαφώς «έσκασαν» και οι Σιμόες – λιγότερο- και Γιόχανσον – περισσότερο- που ήταν επίσης εξαιρετικοί στο μεγαλύτερο διάστημα του ματς.

Αλλά οι αντιδράσεις του Κολοβέτσιου με τις ψηλές μπαλιές από πίσω, που χάνει όλες τις κεφαλιές και σε κάποιες φάσεις δείχνει να μην ξέρει που πατάει και που βρίσκεται, λυπάμαι πολύ αλλά είναι ζήτημα προσωπικότητας, ποδοσφαιρικής εννοείται. Και αν δεν την έχεις χτίσει όντας τρίτο χρόνο στην ουσία βασικός στην ΑΕΚ, δεν έχεις δικαιολογία. Δεν ήταν η πρώτη φορά. Και γίνεται πιο ξεκάθαρο το πρόβλημα, όταν είσαι καλός για το μεγαλύτερο διάστημα του ματς και αρχίζεις να το χάνεις, όταν αυξάνεται η πίεση και αγωνιστικά καθαρά και ψυχολογικά.

Προβλήματα είχε και ο Λαμπρόπουλος σε αυτό το διάστημα. Κατά κανόνα οι ψηλές μπαλιές από πίσω, κερδήθηκαν σχεδόν όλες από παίκτες του Ατρομήτου στο ύψος της περιοχής της ΑΕΚ. Γενικά είναι θέμα που καθορίζει και σημαντικά την αγωνιστική ταυτότητα της ΑΕΚ, η προσωπικότητα των στόπερ της. Τουλάχιστον αυτών που πέρσι και φέτος για τον ένα ή τον άλλο λόγο, παίζουν περισσότερο. Σαφώς ο Λαμπρόπουλος είναι πολύ καλός φέτος, αλλά πάντα κρινόμενος με βάση τα γνωστά του χαρακτηριστικά. Άλλος ηγετική παρουσία στην άμυνα και γενικά αντίκτυπος στην ομάδα, άλλο ένα πολύ καλό στόπερ, όπως είναι φέτος ο Έλληνας ποδοσφαιριστής.

Πάντως, η κατάσταση δεν ήταν τόσο ακραία  και σε αυτό το πιο δύσκολο διάστημα του ματς, όσο σε προηγούμενα. Λύσεις κατά κανόνα βρίσκονταν και γι’ αυτό εκτός από την φάση με το ακυρωθέν γκολ και μια από ένα γέμισμα απελπισίας στην εκπνοή, η ΑΕΚ δεν δέχτηκε φάσεις από τον Ατρόμητο. Ωστόσο και πάλι, η υποχώρηση προς την περιοχή όταν ο οποιοσδήποτε αντίπαλος κάνει προσπάθεια να αντιδράσει και το ματς είναι ανοιχτό ακόμη, είναι ένα ανεπίτρεπτο φαινόμενο.

Η ΑΕΚ έχει τρεις φάσεις για γκολ στο πρώτο μέρος, η μία με το δοκάρι του Αραούχο και μια καθαρή φάση που καταλήγει σε γκολ και δίνεται ανύπαρκτο οφσάιντ. Ο απολογισμός των περιπτώσεων για γκολ, είναι ξεκάθαρα υπέρ της συνολικά.

Γενικά έχει τον έλεγχο στο πολύ μεγαλύτερο διάστημα και απέναντι της έναν αντίπαλο με πολύ μεγάλο βάρος στην άμυνα από το πρώτο λεπτό, που για μένα ήταν φανερό πως «κοιτούσε» βάσει πλάνου προς το δεύτερο ημίχρονο κυρίως, υπολογίζοντας στην γνωστή πτώση της ΑΕΚ. Και γι’ αυτό έμεινε πιθανότατα εκτός ο πολύ επικίνδυνος Τόνσο, αλλά και ο Νταουντά. Για να μπουν σε αυτό το κομμάτι του ματς.

Ωστόσο η ΑΕΚ μπόρεσε να βρει το γκολ, μπόρεσε να βρει απαντήσεις όπως είπαμε, έστω και μερικές φορές… στο όριο, στην επιθετικότητα που έβγαλαν στην τελική ευθεία οι γηπεδούχοι και πέτυχε μια νίκη που την άξιζε απόλυτα. Σύμφωνα με ότι είδαμε στο Περιστέρι, το ματς μπορούσε είτε να το πάρει η ΑΕΚ, είτε να έρθει ισοπαλία. Μόνο με πολύ τύχη, θα μπορούσε να είναι νικητής ο Ατρόμητος.

Ο Αϊντάρεβιτς αρχίζει και βρίσκει ρόλο σε αυτό το 4-3-3 και απέναντι στον Ατρόμητο, έδειξε μεγαλύτερες αντοχές απ’ ότι συνήθως και έδωσε βοήθεια και στην πίεση. Ήταν όπως και πριν ο παίκτης σημείο αναφοράς.

Όπως και ο Σιμόες πρώτιστα και μετά ο Γιόχανσον, όπως και ο Ντίντακ, που πρόβλημα είχε από την Παρασκευή, αλλά έβγαλε πάλι – όπως σε όλα τα τελευταία ματς- πολύ ψυχή και αυτή την φορά και ποιότητα σε κρίσιμα σημεία. Με κορυφαία την φάση του γκολ. Τον πάει το Περιστέρι. Θυμίζω πως πέρσι έβγαλε την ασίστ για τον Τζιμπούρ στον δεύτερο ημιτελικό.

Ο Μάνταλος έκανε δεύτερο συνεχόμενο πολύ καλό παιχνίδι, κάτι που του είχε λείψει φέτος και ειδικότερα έκανε πολύ καλό ματς μακριά από το ΟΑΚΑ, κάτι που του είχε λείψει και μας είχε λείψει, ακόμη περισσότερο… Χαρακτηριστικό και ότι στο συγκεκριμένο παιχνίδι σκόραρε και για πρώτη φορά εκτός ΟΑΚΑ, σε επίπεδο Super League με την ΑΕΚ.

Ο Σα Πίντο ήταν πολύ διαβασμένος στο μαρκάρισμα του Αραούχο. Ήταν από τα ματς που μάλλον θα χρειαζόταν έναν παίκτη πιο κοντά του ο Αργεντινός, αλλά και πάλι από ατυχία δεν σκόραρε.

Πάμε και στην διαιτησία. Σε κανένα σημείο του ματς δεν έδειξε διάθεση η διαιτητική τριάδα να ευνοήσει κάποια από τις δύο ομάδες. Ωστόσο έχουμε την απίστευτη υπόδειξη οφσάιντ στον Μάνταλο από τον Τάτση, που θα μπορούσε να είχε τινάξει το ματς στον αέρα, αν δεν ακολουθούσε το γκολ μετά από λίγα λεπτά.

Η φάση του γκολ του Ατρομήτου, είναι μια φάση καθαρά του βοηθού Μπετσόγλου. Ήμουν από εκείνη την πλευρά και ασυναίσθητα κοίταξα προς τον βοηθό με το που είδα την φάση να πηγαίνει για γκολ. Είχα δηλαδή μια πρώτη εντύπωση πως μπορεί να ήταν οφσάιντ. Σε καμιά περίπτωση δεν ήταν τόσο καθαρή φάση, όσο του Μάνταλου.

Αυτό που προκάλεσε την φασαρία ήταν η αναποφασιστικότητα του Θάνου. Ωστόσο ο Μπετσόγλου από το σημείο που σήκωσε την σημαία και μετά, επέμεινε στην απόφαση του και αυτό έπαιξε μεγάλο ρόλο.

Ήταν  τελικά μια λάθος απόφαση, αλλά σε ένα πρωτάθλημα που έχω χάσει δυο βαθμούς από τα Γιάννινα μέσα στο ΟΑΚΑ στο τελευταίο δευτερόλεπτο από γκολ οφσάιντ, που έχω χάσει βαθμό στη Τούμπα με ανύπαρκτο κόρνερ πάλι στην εκπνοή και υπάρχουν και άλλες αποφάσεις … στην αμφιβολία που πήγαν κατά κανόνα σε βάρος μου, δεν θα κάνω θέμα μια λάθος υπόδειξη υπέρ μου. Πόσο μάλλον σε ματς που έχω φάει και ο ίδιος «πιστολιά». Μη τρελαθούμε δηλαδή τώρα.

Αν και μένουν πράγματα που μπορούν και πρέπει να αλλάξουν και το είδαμε και στο Περιστέρι μετά το 0-1, είναι εμφανές πλέον πως ο Χιμένεθ έχει κάνει το σκορποχώρι των Κετσπάγια και Μοράις μια κανονική ομάδα. Καμιά αμφιβολία δεν χωράει πια γι’ αυτό.

ΥΓ1: Παρά το γεγονός πως ο Αϊντάρεβιτς ήταν καλός, τα χαρακτηριστικά του σαν παίκτης εξακολουθούν να βάζουν δύσκολα στον προπονητή που θέλει να τον έχει στο βασικό του σχήμα και πιστεύω πως χρειάζεται και άλλο ψάξιμο, για την καλύτερη αξιοποίηση του.

Επιπλέον, μπορεί με το συγκεκριμένο σύστημα η ΑΕΚ κατά κανόνα να κερδίζει τελευταία, αλλά δεν είμαι σίγουρος πως όταν ο αντίπαλος παίζει όπως στήθηκε απόψε ο Ατρόμητος, είναι το πιο κατάλληλο.

Ας πούμε στο πρώτο ημίχρονο, υπήρχε μεγάλο κενό ανάμεσα στα χαφ και τον Αραούχο και πολυπληθής παρουσία του αντιπάλου, στον οποίο πιστεύω πως ίσως δημιουργούσε η ΑΕΚ περισσότερα προβλήματα με ένα 4-2-3-1 και τον Μάνταλο ελεύθερο επιθετικό χαφ, πιο κοντά στον Αργεντινό. Ο Αϊντάρεβιτς κατά κανόνα πάει πολύ πίσω και παίρνει μπάλα και ο Γιόχανσον που έχει εντολές να ψάχνει περισσότερο την προώθηση, δεν μπορεί να παίξει πολύ με αυτήν. Γνώμες λέμε, για να περνάει η ώρα…

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X