Αυτή είναι η μεγαλύτερη ευθύνη του Τιμούρ...

Καλές και χρυσές οι αναλύσεις όλων μας, μετά την πρώτη γκέλα της σεζόν. Το… κουράζουμε, βέβαια, πολύ, ψάχνοντας το τι έφταιξε. Κι εγώ θα το… κουράσω παρακάτω. Αλλά, τίποτα από όλα αυτά που γράφουμε και που λέμε, δεν θα είχε σημασία, αν η ΑΕΚ έμπαινε ως ΑΕΚ στο ματς με τον Ηρακλή. Αν η ΑΕΚ έμπαινε σαν να έπαιζε «τελικό Τσάμπιονς Λιγκ», όπως έχω επισημάνει πολλάκις αναφορικά με τη νοοτροπία που θα πρέπει να διακατέχει όλο τον «οργανισμό» της ΑΕΚ, πριν από καθέναν από τους 30 «τελικούς» πρωταθλήματος.

Ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι ανάμεσα σε δύο ομάδες που έχουν εμφανή διαφορά δυναμικότητας, μπορεί κάλλιστα να λήξει ισόπαλο, ακόμα και να χάσει ο ανώτερος. Αυτό συμβαίνει στο κανονικό ποδόσφαιρο, που θέλουμε να βλέπουμε στην Ελλάδα. Αυτό συμβαίνει στο κανονικό ποδόσφαιρο, που θέλει η ΑΕΚ και ο φίλαθλος κόσμος της, να παίζεται στην Ελλάδα.

Αλλά, μπες μέσα στο γήπεδο, παίξε σαν ΑΕΚ, κάνε το γήπεδο να γέρνει προς την περιοχή του Ηρακλή, χάσε ευκαιρίες, δωσ’ τα όλα και φύγε στο τέλος, έχοντας ήσυχη τη συνείδησή σου ότι έκανες όλα όσα έπρεπε να κάνεις. Κι ας μην κερδίσεις, επειδή η μπάλα είναι γνωστή πόρνη και δεν… έλεγε να μπει μέσα. Κι ας χάσεις, επειδή το έφαγες στη μία και μοναδική αντεπίθεση που σου έκαναν.

Η ΑΕΚ προχθές δεν ήταν ΑΕΚ, οι περισσότεροι παίκτες της, δεν μπήκαν με το μαχαίρι στα δόντια μέσα στο γήπεδο, η προσπάθεια που θα έπρεπε να καταβληθεί, δεν καταβλήθηκε, ειδικά στο άθλιο πρώτο ημίχρονο. Κι αυτό είναι το πιο στενάχωρο, το πιο πικρό. Κι εκεί έγκειται η μεγαλύτερη ευθύνη του Κετσπάγια και όχι στα όποια λάθη αφορούν σε τακτικές, συστήματα, αλλαγές κ.τ.λ.

Τιμούρ, πας την ομάδα για να πάρει το πρωτάθλημα. Κι όπως έχεις δηλώσει και ο ίδιος, έχεις το υλικό για να το πετύχεις. Πώς παρουσίασες, έτσι την ομάδα, σε εντός έδρας ματς με τον Ηρακλή; Γιατί δεν είχαν την ψυχολογία «θα μπούμε μέσα να τους… τσακίσουμε»; Τους εμπνέεις; Τους «φτιάχνεις»; Παίζουν και για πάρτη σου, όπως πρέπει να παίζει κάθε παίκτης και για τον προπονητή του; Τους μίλησες το μεσημέρι στο ξενοδοχείο, να τους πεις π.χ.: «Παικταράδες μου, είστε οι καλύτεροι και το βράδυ θα είστε μόνοι στην κορυφή. Πάμε να τους πατήσουμε.»;

Αυτά, είναι τα βασικά ερωτήματα. Για τα οποία δεν έχω απάντηση, για να εξηγούμαστε. Και δεν είναι και δίκαιο να κρίνει κανείς, αποκλειστικά από το ματς με τον Ηρακλή. Και δεν ζητάω καμία απάντηση και δεν θέλω και καμία απάντηση πριν από το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Γιατί, αν όλα τα άλλα παιχνίδια πρέπει να αντιμετωπίζονται ως «μάχες» για τον οργανισμό της ΑΕΚ, αυτό της ερχόμενης Κυριακής, πρέπει να αντιμετωπιστεί ως «πόλεμος». Και δεν χρειάζεται η παραμικρή επεξήγηση γι’ αυτό.

Πάμε τώρα και στις αναλύσεις. Αν και τις ανησυχίες μου, τις είχα εκφράσει στο blog που ακολούθησε τον τραυματισμό του Μάνταλου. Από εκεί και πέρα, όσοι πίστευαν, έλεγαν και έγραφαν (και δυστυχώς το έλεγαν πολλοί χθες, μεταξύ των οποίων και συνάδελφοι), ότι η ΑΕΚ θα έριχνε για πλάκα, τέσσερα γκολάκια στον Ηρακλή, αφενός θα πρέπει να επαναπροσδιορίσουν τη σχέση τους με την μπάλα και αφετέρου να ξεκαβαλήσουν το καλάμι, γιατί το μόνο που είχε πετύχει η ΑΕΚ μέχρι χθες ήταν το αυτονόητο για μια ομάδα που θέλει να πάρει πρωτάθλημα, να κερδίσει δηλαδή την Ξάνθη και την Βέροια. Και χθες, όφειλε να κάνει το «3 στα 3», νικώντας με… μισό-μηδέν!

Ναι, με… μισό-μηδέν! Ας το εμπεδώσουν επιτέλους, όλοι! Ή μήπως τώρα που είμαστε όλοι «πεθαμένοι» από τη χθεσινή γκέλα, υπάρχει κάποιος που θα του έδιναν νίκη με… μισό-μηδέν και θα τον… χάλαγε;

Το ποδόσφαιρο είναι απλό, αρκεί να το παίζουν αυτοί που το γνωρίζουν, γιατί πολύ απλά, εκείνοι το κάνουν απλό. Η ΑΕΚ πίσω από τον Αλμέιδα, που είναι ο βασικός της φορ, έχει τον… Πέκχαρτ. Δεν κάνω χαρακτηρισμούς για παίκτες που φοράνε τη φανέλα της ΑΕΚ. Δεν χρειάζεται άλλωστε να σχολιάσεις κάτι, όταν έχεις δει αυτό που είδες στο α’ ημίχρονο από τον Τσέχο. Απλά, αναρωτιέσαι…

Η ΑΕΚ πίσω από τον Μάνταλο, έχει καλούς και ποιοτικούς παίκτες, εκ των οποίων όμως κανένας δεν μπορεί να κάνει όλες τις δουλειές που κάνει αυτός, που κατ’ εμέ είναι το καλύτερο και το πιο ολοκληρωμένο «δεκάρι» στην Ελλάδα.

Ε, δεν ήθελε και πολλά. Χωρίς Μάνταλο, επί της ουσίας χωρίς φορ και με τέτοια light εμφάνιση από τους περισσότερους παίκτες, αρκούσε ο ηρωικός προπονητής του Ηρακλή, Νίκος Παπαδόπουλος, να στήσει όχι ένα, αλλά δύο… πουλμανάκια στην περιοχή της ομάδας του και να φύγει με την ισοπαλία από το ΟΑΚΑ. Και με σχετική άνεση μάλιστα.

Προφανώς και δεν επήλθε η καταστροφή. Αλλά, ήταν μια μεγάλη γκέλα. Τελεία και παύλα. Και η ΑΕΚ οφείλει να την ξεπεράσει άμεσα. Επίσης, τελεία και παύλα. Με τον Μάνταλο «δεκάρι», έστω και αν θα φοράει τη μάσκα του… Χάνιμπαλ Λέκτερ, με τον Αλμέιδα (εύχομαι και θέλω να ελπίζω) στην κορυφή της επίθεσης, με τον «δαίμονα» Ροντρίγκες να είναι στο ένα άκρο για να κάνει αυτό που ξέρει όσο κανείς άλλος και με τον Χριστοδουλόπουλο στο άλλο, σε αυτή την άμυνα που έχουμε δει από τον Ολυμπιακό, η ΑΕΚ μπορεί να προκαλέσει τεράστια τρικυμία στο λιμάνι, το βράδυ της ερχόμενης Κυριακής.

Το έχω γράψει πολλές φορές. Η ΑΕΚ έχει πολύ καλή ομάδα. Αρκεί να παίζουν αυτοί που πρέπει, δηλαδή οι καλύτεροι. Χθες, κάτι τέτοιο, προφανώς και δεν ήταν δυνατόν, μετά τη μεγάλη ατυχία με τους Μάνταλο και Αλμέιδα. Θα μπορούσε να κάνει βέβαια, κάτι καλύτερο ο Κετσπάγια, όσον αφορά στη διαχείριση του αγώνα, αφού ήξερε εδώ και μέρες, ότι θα απουσίαζαν οι δύο συγκεκριμένοι παίκτες. Αλλά, όπως προανέφερα, το μείζον δεν είναι αυτό για τον Κετσπάγια.

Το «βάθος ρόστερ» υφίσταται, αλλά μέχρις ενός σημείου. Υπάρχουν θέσεις, που δεν έχουν «μπακ απ», όπως του Γιόχανσον και του Αλμέιδα, υπάρχουν και θέσεις που ναι μεν υπάρχουν αξιόλογα «μπακ απ», αλλά όχι και ισάξια του βασικού όπως του Μάνταλου. Να τα συνειδητοποιήσουμε αυτά, για να ξέρουμε και που βαδίζουμε.

Η ΑΕΚ έχει μπροστά της, το πρώτο ντέρμπι της χρονιάς. Με διαιτησία 50-50, με την καλύτερη ενδεκάδα να ξεκινά και χωρίς τον παραμικρό φόβο αφού δεν συντρέχει κανένας μα κανένας λόγος για να φοβηθεί κάτι, αυτή η ΑΕΚ από αυτόν τον Ολυμπιακό, η νίκη θα έρθει. Το γράφω από τώρα. Αν αυτή η ΑΕΚ πάει και παίξει φοβισμένα την Κυριακή στο Φάληρο, θα είναι περισσότερο ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΗ και ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ, όσο ποτέ άλλοτε, τα τελευταία χρόνια.

Υ.Γ.: Ήταν ένα τριήμερο που ζήσαμε την πραγματική ομορφιά του ποδοσφαίρου και στη χώρα μας. Γιατί, ομορφιά του ποδοσφαίρου δεν είναι μόνο οι μεγάλοι παίκτες και τα μαγικά τους, αλλά και το να έχει δικαίωμα στην επιτυχία, ο πιο μικρός και ο πιο αδύναμος απέναντι στον πιο μεγάλο και στον πιο ισχυρό. Δεν παίζεις μπάλα, Παναθηναϊκέ, ΠΑΟΚ, Ολυμπιακέ, ΑΕΚ (σ.σ. τις αναφέρω κατά σειρά που έπαιξαν); Θα υποστείς και τις συνέπειες και θα χάσεις βαθμούς από τον Παναιτωλικό, την Ξάνθη, την Λάρισα, τον Ηρακλή. Έτσι είναι. Κι έτσι πρέπει να είναι…

Υ.Γ.2.: Οι τέσσερις «μεγάλοι» γκέλαραν  την 3^η αγωνιστική και έστειλαν για… βρούβες, όλους εκείνους που έκαναν τις βαθυσπούδαστες αναλύσεις μετά τα αποτέλεσματα των δύο πρώτων αγωνιστικών και που εξέφραζαν τη σιγουριά ότι το πρωτάθλημα θα κριθεί στα ντέρμπι. Οι τέσσερις «μεγάλοι» όμως, δεν έπαιζαν μόνοι τους για να γκελάρουν. Ο Ολυμπιακός ηττήθηκε και οι ΑΕΚ, ΠΑΟ, ΠΑΟΚ έχασαν από δύο βαθμούς έκαστος, επειδή οι παίκτες της Λάρισας, του Ηρακλή, του Παναιτωλικού και της Ξάνθης, έτρωγαν… σίδερα. Και είναι άσχετος όποιος λησμονεί τι ιστορία έχει η Λάρισα, τι δυναμική κόσμου και τι έδρα διαθέτει (παλιότερα στο ιστορικό «Αλκαζάρ» και πλέον στο «AEL FC ARENA»). Είναι άσχετος όποιος λησμονεί τι ιστορία έχει ο Ηρακλής και πόσες τέτοιες «κηδείες» έχει κάνει στους «μεγάλους». Είναι άσχετος όποιος έχει ήδη ξεχάσει πόσους βαθμούς έχει κόψει ο Παναιτωλικός στην έδρα του, από τους «μεγάλους» τα τελευταία χρόνια, από τότε δηλαδή που ανέβηκε στην Α’ Εθνική. Είναι άσχετος όποιος παραγνωρίζει το γεγονός ότι η Ξάνθη είναι η πιο συνεπής επαρχιακή ομάδα της χώρας, με παρουσία 25 συνεχόμενων ετών στην κορυφαία κατηγορία. Μα πάνω απ’ όλα, είναι και άσχετος και επικίνδυνος, όποιος πιστεύει ότι τα παιχνίδια, τα κερδίζουν οι φανέλες μόνες τους. Και ειδικά στην ΑΕΚ, με αυτά που πέρασε, δεν δικαιολογείται να υπάρχει άνθρωπος που να πιστεύει κάτι τέτοιο.

Υ.Γ.3.! Δεν γνωρίζω και φυσικά δεν ζω, τις πολύ δύσκολες καταστάσεις που βιώνει ο Ηρακλής. Απλά, διαβάζω όπως όλοι σας, τα όσα συμβαίνουν στο ιστορικό σωματείο της Θεσσαλονίκης. Κι επειδή είμαι σε θέση να τα κατανοήσω, για τον απλούστατο λόγο ότι τα έχουμε περάσει στην ΑΕΚ, αισθάνομαι την ανάγκη να πω ένα πολύ μεγάλο μπράβο στον Παπαδόπουλο και τους παίκτες του. Μπράβο και καλό κουράγιο!

• ΑΕΚ
• κετσπάγια
• Μάνταλος
• ολυμπιακός