Η ΑΕΚ βρίσκει αυτό που της έλειπε σε «Κλώνα» και Τρίστασον

Δεν θέλει και πολύ ψάξιμο για να καταλάβει κανείς μετά τα δύο πρώτα δείγματα, πως Τρίστασον και Κλωναρίδης αλλάζουν το επιθετικό στυλ παιχνιδιού της ΑΕΚ.

Έχουν και οι δύο στοιχεία που έλειπαν από την ομάδα. Στοιχεία που έπρεπε να προστεθούν στην Ένωση, τα συζητούσαμε σχεδόν όλη τη σεζόν πέρσι. Ειδικά στην ταχύτητα. Αλλά από την στιγμή που αυτό συνδυάζεται και με ποιότητα που βγάζει μάτια, η αλλαγή γίνεται ακόμη περισσότερο αισθητή.

Για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια, μετά τα πρώτα φιλικά, δεν έχω στο κεφάλι μου την συνηθισμένη τέτοιο καιρό σκέψη πως ναι μεν ανασταλτικά η ομάδα δείχνει δεμένη, αλλά επιθετικά έχει πρόβλημα. Και τα γνωστά σχόλια που λίγο πολύ όλοι έχουμε κάνει. Λείπει ταχύτητα, έκρηξη, γρήγορες κινήσεις στον χώρο κλπ.

Και το τελευταίο έχει πολύ μεγάλη σημασία επίσης. Η κίνηση χωρίς τη μπάλα, είναι πρόβλημα της ΑΕΚ χρόνιο, από την εποχή της επιστροφής, μετά την περιπέτεια. Ειδικά πέρσι με την δουλειά που – δεν – έγινε από τον Κετσπάγια, εξελίχθηκε σε ένα από τα πιο χαρακτηριστικά ελλειμματικά στοιχεία της ομάδας.

Η παρουσία παικτών με πιο γρήγορη κίνηση γενικά και στον χώρο ειδικότερα, σαφώς βοηθάει έτσι κι αλλιώς σε αυτό τον τομέα, αλλά σίγουρα η βελτίωση που αρχίζει να αχνοφαίνεται, είναι και θέμα δουλειάς του προπονητή στην τακτική. Έναν τομέα, που επίσης δυστυχώς αφέθηκε σχεδόν στην τύχη του πέρσι τέτοιο καιρό, αφού δεν είναι στοιχείο της προπονητικής ταυτότητας του περσινού τεχνικού, η ιδιαίτερη δουλειά σε αυτόν τον τομέα.

Για να είμαι βέβαια δίκαιος, για τον Κετσπάγια και για οποιονδήποτε προπονητή, η παρουσία παικτών με ταχυδυναμικά στοιχεία, έτσι κι αλλιώς θα βοηθούσε, ακόμη κι αν δεν ήταν σε θέση να τους αξιοποιήσει στο 100% μέσω της τακτικής. Άρα, η απουσία τέτοιων παικτών ήταν δείγμα και του προβληματικού σχεδιασμού. Και αντίστοιχα, δείχνει την στόχευση του φετινού.

Η ΑΕΚ που αν μη τι άλλο υπήρξε «σφιχτή» ομάδα την τελευταία διετία, μπορεί να πει κανείς πως σε αυτά τα δύο πρώτα φιλικά, έδειξε λίγο περισσότερο χαλαρή απ’ όσο την έχουμε συνηθίσει.

Για μένα αυτό δεν οφείλεται τόσο στους νέους παίκτες στην άμυνα, όσο κι αν στην αριστερή πλευρά είναι σαφές πως αυτή τη στιγμή δείχνουν να υπάρχουν ερωτηματικά. Περισσότερο πιστεύω έχει να κάνει με το γεγονός πως ο Χιμένεθ Σάββατο και Κυριακή, επέλεξε να μην παίξει καθόλου με το κλασικό δίδυμο Γιόχανσον και Σιμόες.

Aυτό, ειδικά στο ματς με την Καρπάτι που ο Αϊντάρεβιτς πήγε καλά ( γιατί με την Κορόνα μας θύμισε τις περσινές… χρυσές στιγμές για να πω την αλήθεια ), βοήθησε μεν στην παραγωγή του επιθετικού παιχνιδιού, αλλά προς το παρόν δημιουργεί φυσιολογικά ίσως σχετική ανισορροπία στον ανασταλτικό τομέα. Ειδικά ο Σιμόες και το έχω καταλάβει από πέρσι, όταν έχει δίπλα τον Αϊντάρεβιτς, είναι τελείως έξω από τα νερά του.

Αυτό δεν είναι τόσο θέμα για τον προκριματικό, αφού πιστεύω πως εκεί θα πάμε λογικά στην πεπατημένη με το βάρος να πέφτει στο «σφίξιμο» της ομάδας, όσο για τη συνέχεια. Να βρει δηλαδή τα ιδανικά «δίδυμα» ο Χιμένεθ, που θα του επιτρέψουν να παίζει πιο παραγωγικό επιθετικό ποδόσφαιρο στα ματς του μέσου όρου στην Σούπερ Λίγκα, χωρίς να ρισκάρει πίσω. Είναι κάτι που θα απαντηθεί μέσα από την προετοιμασία αυτό κι επειδή λέω ξανά πως πιστεύω πως αφορά κυρίως το πρωτάθλημα, έχουμε ακόμη πολύ καιρό μπροστά μας.

Φυσικά τα «σύννεφα» έρχονται με τους τραυματισμούς. Ο Βράνιες το παράκανε στην διεκδίκηση της μπάλας που του στοίχισε τον τραυματισμό, ο Σιμόες ήταν άτυχος. Από την άλλη έτσι όπως έπαιζαν οι Πολωνοί πάλι καλά που δεν είχαμε κι άλλα.

Πριν λίγες μέρες έγραφα στο blog, πως τα «φρένα» στις μεταγραφές είναι σχετικά και τα πάντα έχουν να κάνουν με τις καθημερινές εξελίξεις εντός ομάδας. Σε σχέση με τους τραυματισμούς που υπάρχουν ήδη, θα πρέπει να περιμένουμε τις οριστικές διαγνώσεις για την σοβαρότητα τους, για να δούμε αν ειδικά στην περίπτωση του Βράνιες, μπορεί να σημαίνει και τίποτε για τον σχεδιασμό.

Αν το διάστημα δεν είναι μεγάλο, δεν ανησυχώ ιδιαίτερα για κανέναν από τους δύο ενόψει προκριματικού. Κι αυτό γιατί και οι δύο, είναι ποδοσφαιριστές τέτοιου τύπου, που δεν κρίνονται και πάρα πολλά για την κατάσταση τους, από το διάστημα που έχουν χάσει στην προετοιμασία.

Αντίθετα, για την περίπτωση του Πατίτο, αυτόν τον τραυματισμό των θεωρώ πολύ κακή εξέλιξη. Έχω αναφερθεί πολλές φορές εδώ, στο πόσο πόνταρα στο να κάνει το βασικό στάδιο της προετοιμασίας φέτος ο Αργεντινός. Και μετά από το αρνητικό feeling, που έβγαλε η «μουρμούρα» του πριν λίγες μέρες, έρχεται κι αυτό σαν δεύτερο σοβαρό στοιχείο προβληματισμού. Θα δούμε.

Τέλος, κάτι για τον Λιβάγια. Τον παρακολουθώ πολύ προσεκτικά στα δύο παιχνίδια χθες και σήμερα. Μόνο «τυφλός» δεν βλέπει την ποιότητα που διαθέτει και τον τρόπο που κινείται. Μόλις «λυθεί», είναι 100% σίγουρο πως θα δώσει στην ΑΕΚ αυτά που περιμένει από αυτή την πολύ σημαντική κίνηση.

Από την άλλη, αυτό δίνει την ευκαιρία να καταλάβουν οι πάντες, αυτό για το οποίο ήμουν σίγουρος από τη στιγμή που ολοκληρώθηκε η μεταγραφή του Γιακουμάκη. Πως ο Έλληνας επιθετικός δεν έρχεται για να συμπληρώνει την 18άδα στην ΑΕΚ. Είναι περίπτωση από τις λίγες που έχουν βγει τα τελευταία χρόνια στην εγχώρια αγορά.