«3 στα 3» με «50-50», αυτοκριτική και... ΨΥΧΙΑΤΡΟΣ!

Από τις τρεις σερί νίκες της ΑΕΚ επί του Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ (τις δύο περσινές και τη μια φετινή) και τον απλό τρόπο με τον οποίο έγιναν αυτές, αποδεικνύεται περίτρανα για ποιο λόγο οι «απέναντι» άλλαξαν την ιστορία και την έφεραν εντελώς υπέρ τους, από εκείνο το βράδυ της 15^ης Νοέμβρη του 1999 ή αλλιώς τη «βραδιά του Δημητρόπουλου».

Μέχρι τότε, η ΑΕΚ ήταν η μοναδική ομάδα που είχε το πάνω χέρι στις αναμετρήσεις της με τον Ολυμπιακό. Ήταν δηλαδή η μοναδική ομάδα που υπερτερούσε στις συνολικές νίκες επί της ομάδας του Πειραιά. Και μιλάμε για όλα μα όλα τα επίσημα παιχνίδια ανάμεσα στις δύο ομάδες, για κάθε διοργάνωση και σε κάθε γήπεδο. Η «παράγκα» βέβαια είχε ξεκινήσει τρία χρόνια νωρίτερα, αλλά παρόλο αυτά, η ΑΕΚ άντεξε τα δύο πρώτα της χρόνια κι εξακολουθούσε να «πονάει» τον Ολυμπιακό και να τον έχει από… κάτω.

Το τι έγινε στη συνέχεια, το τι έχει συμβεί γενικώς την τελευταία 20ετία στο ελληνικό ποδόσφαιρο, δεν χρειάζεται να το υπενθυμίσεις σε κανέναν που σήμερα είναι άνω των 30 ετών και που προφανώς θα έχει δυνατή μνήμη, τουλάχιστον από τα 10 του χρόνια και μετά. Για να τα υπενθυμίσεις άλλωστε, δεν φτάνει ούτε ένα βιβλίο. Ένα βιβλίο που μέσα στα επόμενα χρόνια, κάποιος… χριστιανός με καλό αρχείο, θα μπει στον κόπο να το γράψει, αφήνοντάς το ως παρακαταθήκη για να μην ξεχνάνε στο μέλλον οι παλαιοί και για να τα μάθουν οι νεότεροι.

Στις τρεις τελευταίες επισκέψεις του Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ, η ΑΕΚ κέρδισε για τον απλούστατο λόγο ότι της το επέτρεψαν οι διαιτησίες «50-50» που βρήκε μπροστά της. Κάτι που όπως αποδείχτηκε και απόψε, δεν αντέχεται με τίποτα από τους «απέναντι». Ομολογουμένως βέβαια, δεν είναι και απλό να το συνηθίσουν από τη μια μέρα στην άλλη. Είκοσι χρόνια είναι αυτά. Ή μάλλον «ήταν», οπότε σιγά σιγά θα πρέπει να αρχίσουν να το παίρνουν απόφαση. Όπως δίκαια κέρδισαν στο ματς του α’ γύρου στο Φάληρο, έτσι δίκαια και ηττήθηκαν σήμερα.

Με τη διαφορά ότι η ΑΕΚ σήμερα δεν εκμεταλλεύτηκε την εμφανή ανωτερότητά της και τις κλασικές ευκαιρίες που της παρουσιάστηκαν, για να φτάσει το δείκτη του σκορ στο 3-0. Αυτή είναι η μια όψη του νομίσματος του αποψινού ντέρμπι. Η ΑΕΚ ήταν ανώτερη και κέρδισε απλά, εύκολα και δίκαια έναν αντίπαλο που δεν έκανε ούτε μία ευκαιρία! Μα, ούτε μία!

Η άλλη όψη του νομίσματος είναι η αυτοκριτική που θα πρέπει να καθίσουν και να κάνουν οι παίκτες της ΑΕΚ (αλλά όχι μόνο οι παίκτες) με τη βοήθεια του Χιμένεθ. Να καθίσουν, να συζητήσουν πολύ σοβαρά και να αναλύσουν τα αίτια για το πώς είναι δυνατόν να εμφανίζονται με τέτοιο πάθος και να κερδίζουν χωρίς να κινδυνέψουν ούτε μία φορά, τον Ολυμπιακό και αντίθετα, να δείχνουν ανήμποροι να κερδίζουν, τόσο εντός, όσο και εκτός έδρας, ομάδες που είναι δέκα σκάλες πιο υποδεέστερες, με αποτέλεσμα να έχουν μια άθλια βαθμολογική συγκομιδή.

Κι επειδή στην παρένθεση έγραψα «αλλά όχι μόνο οι παίκτες», να κάνουν την αυτοκριτική τους και να δουν και τις δικές τους ευθύνες και όσοι οφείλουν να προετοιμάζουν τους ποδοσφαιριστές πριν από κάθε ματς. Γιατί, είναι αδιανόητο να εμφανίζονται ως… «ταλιμπάν» σε τρία συνεχόμενα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και να κάνουν εμφανίσεις σαν αυτή πριν από μία εβδομάδα, με τον Ηρακλή στο «Καυτανζόγλειο».

Δεν θέλω να σταθώ ιδιαίτερα σε κάτι άλλο από το αποψινό ντέρμπι. Προφανώς, ο Χιμένεθ κέρδισε κατά κράτος τον Μπέντο, «ευνουχίζοντάς» του κάθε επιθετική σκέψη, με την εξαιρετική τακτική της μεσοαμυντικής του γραμμής.

Αλλά, ειλικρινά, θεωρώ ότι το μείζον είναι αυτή η τρίτη σερί εντός έδρας νίκη της ΑΕΚ επί της ομάδας που είναι πρώτη και με τόσο μεγάλη διαφορά στο πρωτάθλημα, να μην πανηγυριστεί καθόλου, αλλά να αναλυθεί, ειδικά όσον αφορά στον ψυχολογικό τομέα.

Γιατί, χωρίς πλάκα, ακόμα κι εμείς οι ίδιοι, έχουμε φτάσει στο σημείο να νιώθουμε πιο αισιόδοξοι και πιο σίγουροι όταν είναι να φιλοξενήσει η ΑΕΚ τον Ολυμπιακό, παρά σε οποιοδήποτε άλλο παιχνίδι. Ωραίο το συναίσθημα να τους στέλνεις κάθε φορά στον… ψυχίατρο, αλλά το ζήτημα είναι να σταματήσουμε να τον επισκεπτόμαστε κι εμείς, όλη την υπόλοιπη σεζόν.

• ΑΕΚ
• ολυμπιακός