Οι 14 μέρες που φάνηκαν 14 χρόνια και η ΑΕΚ που πρέπει να δούμε στη Μόσχα...

Καλό μήνα και καλώς σας βρήκα! Ήταν η πρώτη φορά που έλειψα 14 μέρες για θερινή άδεια και επιστρέφοντας στη δουλειά, αισθάνομαι ότι έλειπα 14 χρόνια!

Αν και από την πρώτη στιγμή που βγήκε ο Μελισσανίδης μπροστά, με βασικό του στόχο, το γήπεδο της ΑΕΚ στα πάτρια εδάφη της, δεν έπαψα ποτέ να πιστεύω και να το γράφω ότι το γήπεδο θα γίνει, εντούτοις όπως και να το κάνουμε, τα όσα έχουμε περάσει πάνω σε αυτό το θέμα, μας είχαν «ποτίσει» ενδόμυχα με το να σκεφτόμαστε πως όταν κάποια στιγμή, βγει η άδεια, δεν θα το πιστεύουμε…

Κι επειδή, τα έφερε έτσι η κατάσταση, που η έκδοση της άδειας και ο αγιασμός συνέπεσαν πάνω στη θερινή μου άδεια και με «πέτυχαν» εκτός Αθηνών, ομολογώ ότι με δυσκόλεψε ακόμα περισσότερο να συνειδητοποιήσω ότι επιτέλους, το όνειρο άρχισε να αποκτά σάρκα και οστά.

Καλού κακού βέβαια, επέστρεψα στην Αθήνα το περασμένο Σάββατο και Κυριακή πέρασα, οικογενειακώς, από τη Νέα Φιλαδέλφεια, για να το δω και με τα ματάκια μου!

Να σας πω την αλήθεια, όλο το διάστημα της αμφισβήτησης πριν από την έκδοση της άδειας, σκεφτόμουν ότι με το που θα γίνει, θα βγάλω τα εσώψυχά μου πάνω στο χαρτί και στον υπολογιστή, για όλους εκείνους που για να το πω όσο πιο διακριτικά μπορώ, μας είχαν πρήξει τα… συκώτια, για το «σανό» που τους «σερβίραμε», για το ότι κορόιδευε ο Μελισσανίδης τον κόσμο της ΑΕΚ, για το ότι η άδεια δεν θα έβγαινε ποτέ, για το ότι εκείνοι δεν ήταν… πρόβατα και δεν «μάσαγαν» εκείνα τα «παραμύθια» και όλα αυτά τα… χαριτωμένα.

Ίσως αν αρθρογραφούσα ανήμερα της έκδοσης της άδειας, να το έκανα (αυτό είναι και το πιθανότερο για να είμαι ειλικρινής), αλλά σήμερα δεν έχω διάθεση, ούτε για… απαντήσεις, ούτε για τίποτα. Και να σας πω και την αλήθεια, δεν έχει και καμία σημασία.

Προσοχή, για να μην παρεξηγηθώ. Δεν αναφέρομαι στον κόσμο που αμφισβητούσε από αγωνία και δεν του έφτανε πλέον καμία εξέλιξη για να χαρεί πέρα από την έκδοση της άδειας. Αυτό ήταν απόλυτα λογικό και κατανοητό ύστερα από τα όσα πέρασε ο κάθε «Ενωσίτης».

Κι εγώ στη θέση του, ακριβώς το ίδιο θα ένιωθα, εάν δεν είχα λόγω επαγγέλματος μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για το τι συνέβαινε, αλλά κυρίως για τη δίψα και την αποφασιστικότητα από πλευράς ΑΕΚ για να γίνει το όνειρο πραγματικότητα.

Μιλάω για εκείνους που στο πλαίσιο της εμπάθειάς τους για πρόσωπα και καταστάσεις, είχαν φτάσει στο σημείο να χαίρονται πραγματικά σε κάθε εμπόδιο που εμφανιζόταν και που καθυστερούσε την άδεια. Ναι, δυστυχώς, υπήρξαν κι αυτοί… Και υπάρχουν ακόμα, απλά έχουν λουφάξει, τουμπεκιαστεί, όπως θέλετε, πείτε το.

Αυτοί που έστελναν και σε μένα, προσωπικά μηνύματα για ότι έγραφα στην «ΩΡΑ», σχολίαζαν κάτω από αυτό το φιλόξενο και απόλυτα δημοκρατικό blog του «enwsi.gr», ακόμα και σε στάτους στο facebook, με ειρωνείες, χλευασμό, προσβολές και ύβρεις, χωρίς καν να με γνωρίζουν, όπως φαντάζομαι θα συνέβαινε και με αρκετούς ακόμα συναδέλφους, που… τολμούσαμε να πιστεύουμε ότι ο Μελισσανίδης θα το κάνει το γήπεδο γιατί είναι ο μόνος που μπορεί.

Κάποιοι, λίγοι, μάλιστα, το πιστεύαμε ακράδαντα και το γράφαμε, πολλά χρόνια πριν φτάσει η κατάσταση στο σημείο που έφτασε πριν από τέσσερα χρόνια και ξαναμπεί στη ζωή της ΑΕΚ ο Μελισσανίδης, για να της δώσει το «φιλί της ζωής», να την αναστήσει και να την αναγεννήσει…

Τέλος πάντων. Το σταματώ εδώ. Για την ΑΕΚ μετράει εξάλλου η ουσία. Και η ουσία είναι ότι η άδεια βγήκε και ότι τα έργα ξεκίνησαν. Τα συναισθήματα άλλωστε που διακατέχουν όποιον περνά αυτές τις μέρες από τη Νέα Φιλαδέλφεια, αφενός δεν αποτυπώνονται σε κανένα blog και σε κανένα χαρτί και αφετέρου, αρκούν και περισσεύουν για να προκαλούν ηδονή σε όσους ήθελαν όσο τίποτα άλλο το γήπεδο και πόνο σε όσους δεν το ήθελαν.

Το μόνο που έχει σημασία είναι να δουλεύουν στο φουλ οι μηχανές στα ιερά χώματα και να απολαμβάνουμε κάθε στιγμή και κάθε λιθαράκι που θα μπαίνει, μέχρι να βιώσουμε αυτό που δεν μπορούμε ούτε να το φανταστούμε. Να περάσουμε τις πύλες της «Αγια-Σοφιάς» για να δούμε να παίζει η ΑΕΚάρα στα Φιλαδέλφεια. Να μας έχει ο Θεός καλά, να το ζήσουμε.

Από εκεί και πέρα, υπάρχει φυσικά και το αγωνιστικό σκέλος. Ήταν βέβαια τέτοιο το μέγεθος της είδησης και των συναισθημάτων που γέννησαν, οι εξελίξεις για το γήπεδο, που πέρασε σε δεύτερη μοίρα, ακόμα και η ευρωπαϊκή επιστροφή της ΑΕΚ στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, έστω και σε επίπεδο προκριματικών.

Το ξενέρωμα ωστόσο υπήρξε, όχι για την ήττα, αλλά για τον τρόπο που αντιμετώπισε η ομάδα το πρώτο ματς με την ΤΣΣΚΑ. Γράφτηκαν και αναλύθηκαν τα πάντα και σίγουρα μια μέρα πριν από τη ρεβάνς, είναι εντελώς τόπου και χρόνου πια να προσθέσω εγώ κάτι. Αυτό που θα ήθελα να δω αύριο στη Μόσχα είναι μια κανονική ΑΕΚ, που δεν θα φοβάται και θα κάνει το παιχνίδι της.

Για να μην θεωρηθεί ότι το αποφεύγω, θεωρώ ότι μακράν το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για την αποτυχία στο πρώτο ματς την είχε ο Μανόλο και κανένας Ανέστης ή Τσιγκρίνσκι ή Λάζαρος ή δεν ξέρω ‘γω ποιος άλλος παίκτης.

Όχι ότι δεν έγιναν ατομικά λάθη που στοίχισαν, αλλά το πρώτιστο ήταν πως άλλα δουλεύτηκαν στην προετοιμασία και άλλα είδαμε, τόσο σε συστήματα, όσο και σε πρόσωπα, μα κυρίως στη νοοτροπία προσέγγισης του αγώνα.

Αύριο έχουμε τη ρεβάνς. Κι αυτό που ξέρω εγώ είναι ότι η ΤΣΣΚΑ ναι μεν είναι μια πολύ καλή και δουλεμένη ομάδα, με παίκτες πολύ πιο έμπειρους σε επίπεδο Τσάμπιονς Λιγκ από αυτούς της ΑΕΚ, αλλά δεν είναι ούτε η Μπάγερν Μονάχου, ούτε η Ρεάλ, ούτε η Μπαρτσελόνα. Κι εννοώ ότι οφείλεις να την σέβεσαι, αλλά δεν νοείται να την τρέμεις. Επίσης, σε κανένα ποδοσφαιρικό ματς δεν είσαι τελειωμένος πριν το παίξεις.

Μπορεί η ΑΕΚ να μπει μέσα στο γήπεδο, να πετύχει ένα γκολ, να αιφνιδιάσει και να αγχώσει τους Ρώσους. Αυτό μπορεί να συμβεί νωρίς, μπορεί να συμβεί και πιο μετά, στο δεύτερο ημίχρονο. Θα μου πείτε, αυτό μπορεί να γίνει, το να μην δεχτεί γκολ η ΑΕΚ, μπορεί να γίνει;

Η ΑΕΚ των φιλικών και του πρώτου ματς, προφανώς και δεν μπορεί να το κάνει. Αλλά, ούτως ή άλλως, για να επιτευχθεί το θαύμα, θα πρέπει να δούμε αύριο μια ΑΕΚ από το μακρινό παρελθόν, σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Ας δούμε το ματσάκι, λοιπόν, αύριο και μετά τα ξαναλέμε. Και για την ομάδα, αλλά και για τις μεταγραφικές κινήσεις που θα πρέπει να γίνουν μέσα στον Αύγουστο, για την επίτευξη του μεγάλου και βασικού στόχου της νέας σεζόν.

• ΑΕΚ
• Δημήτρης Μελισσανίδης
• Χιμένεθ