Ο Μελισσανίδης αποφασίζει με πόσο κόσμο θα παίζει η ΑΕΚ τη νέα σεζόν...

Το τι θα γίνει στο ματς της Κυριακής με τον ΠΑΟΚ και το αν η ΑΕΚ θα συνεχίσει να έχει μαθηματικές ελπίδες για την πρωτιά στα play offs και την τελευταία αγωνιστική είναι ένα ζητούμενο. Το δεδομένο όμως της υπόθεσης, που είναι και το πιο σημαντικό, είναι πως το ΟΑΚΑ το βράδυ της Κυριακής, θα είναι άδειο.

Για την ακρίβεια, θα είναι πιο άδειο από ποτέ για τελευταίο εντός έδρας ματς της σεζόν. Κι αυτό θα συμβεί γιατί ο φίλαθλος κόσμος της ΑΕΚ δεν έχει κουράγιο και όρεξη, ούτε για να αποχαιρετήσει την ομάδα για φέτος. Και πού να το βρει;

Μιλάμε για τον κόσμο που αποδέχτηκε καρτερικά το μαρτύριο του υποβιβασμού, βλέποντάς το ως μια κάθαρση για τα λάθη που έκανε η ίδια η ΑΕΚ. Και δεν το υπέμεινε, με το σκεπτικό… «δεν αντιδρώ, αλλά θα απέχω κι όταν με το καλό, επιστρέψει η ομάδα, θα επιστρέψω κι εγώ». Το υπέμεινε, ΣΤΗΡΙΖΟΝΤΑΣ! Το υπέμεινε με 35000 κόσμο σε φιλικό με την Ρόμα, μέσα Αυγούστου κι ενόψει του πρωταθλήματος της Γ’ Εθνικής.

Το υπέμεινε με 30000 κόσμο σε ματς με την Θύελλα Ραφήνας και με τουλάχιστον 15000 κόσμο σε όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια, που πήγαινες στο ΟΑΚΑ χωρίς να ξέρεις το όνομα του αντιπάλου. Το υπέμεινε, στηρίζοντας με την παρουσία του σε κάθε πιθανό και απίθανο χωριό και γήπεδο. Τα ίδια και την επόμενη σεζόν στην Β’ Εθνική. Με 70000 κόσμο και sold out μέσα σε τρία 24ωρα στο ματς Κυπέλλου με τον ΟΣΦΠ.

Ήταν εκεί, ήταν παντού, ήταν δίπλα στην ΑΕΚ. Και πήγαινε στο πιο παγωμένο γήπεδο του κόσμου, στο γήπεδο που μπαίνεις και ανατριχιάζεις από τις τραγικές αναμνήσεις, στο γήπεδο που δεν έχεις ούτε πάρκινγκ και δεν μπορείς να πιεις ούτε έναν καφέ, αν το θελήσεις… Και πήγαινε, γνωρίζοντας εκ των προτέρων, πως ούτε μπάλα της προκοπής θα δει, ούτε παικταράδες. Και πήγαινε και τραγούδαγε ακόμα και στο ημίχρονο, για να κάνει το χρόνο να περάσει πιο εύκολα και πιο ευχάριστα… Και το κατάφερε…

Και η ομάδα επέστρεψε στη φυσική της θέση. Και ο κόσμος σκέφτηκε πως για πρώτη χρονιά, ας μην υπάρξει επιτακτική απαίτηση για πρωτάθλημα, αλλά τουλάχιστον να παίξει η ομάδα καλή μπαλίτσα, να δούμε βήματα βελτίωσης και να πάρει το Κύπελλο. Κι αν και πέρασε και η περσινή σεζόν από διάφορα κύματα, το πρόσημο στο τέλος ήταν θετικό. Η ΑΕΚ χωρίς να είναι ποιοτική, κατάφερε και ήταν ομάδα, το κλίμα ήταν καλό, ο ΟΣΦΠ «γονάτισε» μόνο μπροστά της και μάλιστα δύο φορές και το Κύπελλο κατέληξε στη Νέα Φιλαδέλφεια και πανηγυρίστηκε δεόντως.

Κι ύστερα; «Κι ύστερα κι ύστερα, μα δεν υπάρχει ύστερα, κλείσαν ξανά τα σίδερα κι όλα τελειώνουν σήμερα», που τραγούδησε και η Μαρινέλλα!  Ύστερα, δηλαδή από το περασμένο καλοκαίρι, η ΑΕΚ έκανε ότι μπορούσε για να απογοητεύσει, για να πικράνει, για να διώξει τον κόσμο της από το γήπεδο. Για να τον φτάσει στο  σημείο να πει… «καλύτερα να αδιαφορήσω για λίγο, πρώτον για να μην εκφράσω την οργή μου και δεύτερον για να μην πάθει και τίποτα η υγεία μου».

Αυτό κάνει ο κόσμος της ΑΕΚ, φέτος, κι επιτρέψτε μου να θεωρώ ότι μπορώ να αφουγκραστώ τον παλμό του, όντας 16 χρόνια στην παραδοσιακή εφημερίδα που υποστηρίζει την «Ένωση» κι έχοντας καθημερινή επαφή με πολύ κόσμο.

Και στο ερώτημα για ποιο λόγο δεν εκφράζει την οργή του και δεν αντιδρά, η απάντηση είναι πολύ απλή, η απάντηση είναι μία λέξη. ΓΗΠΕΔΟ. Ο φίλαθλος κόσμος της ΑΕΚ βλέπει, εκτιμά και ξέρει να κρίνει. Βλέπει και εκτιμά ότι η σημερινή διοίκηση έχει κάνει όλα όσα περνούσαν από το χέρι της κι έχει φτάσει το μεγαλύτερο όνειρο των απανταχού «Ενωσιτών», μια ανάσα από το να αποκτήσει σάρκα και οστά.

Βλέπει και εκτιμά ότι το έχει κάνει με σοβαρότητα, με μεθοδικότητα, με κρυστάλλινο τρόπο. Και κρίνει – και πολύ σωστά κρίνει – ότι το γήπεδο είναι πάνω απ’ όλα, ότι το γήπεδο αποτελεί το μονόδρομο για την απογείωση της ΑΕΚ σε όλα τα επίπεδα. Και γι’ αυτό δεν αντιδρά σε ότι δεν γίνεται σωστά και αφορά στην ομάδα.

Αλλά δεν γίνεται και να τον κατηγορήσεις που δεν αντέχει άλλο να βλέπει αυτό το θέαμα. Κι όχι κι ότι και φέτος, δεν έδωσε ευκαιρίες. Σε μια σεζόν, που ξεκίνησε με «προπονητή» τον Κετσπάγια και την ομάδα φανερά καμένη από την αρχή. Με την ΑΕΚ να είναι η μοναδική ομάδα, που αποκλείστηκε από την Ευρώπη, την ώρα που οι ΟΣΦΠ, ΠΑΟΚ και ΠΑΟ μπήκαν στους ομίλους του Europa League.

«Δεν βαριέσαι, θα ξανάρθει και η Ευρώπη, σκοπός είναι το πρωτάθλημα», είπε ο κόσμος. Και η ΑΕΚ έμεινε εκτός πρωταθλήματος από τον Οκτώβρη… Και πάρε «Χ» με τον Ηρακλή στο ΟΑΚΑ και πάρε ήττα με κάτω τα χέρια από τον ΟΣΦΠ στο Φάληρο και πάρε «Χ» με τον Πανιώνιο στο ΟΑΚΑ και πάρε ήττα στην Τούμπα και πάρε ισοπαλία με τον Ατρόμητο στο ΟΑΚΑ.

Και ισοπαλία με τον ΠΑΟ και ισοπαλία στην Κέρκυρα και ισοπαλία με τον ΠΑΣ στα Γιάννινα και ήττα με ανατροπή από τον Παναιτωλικό στο Αγρίνιο και ισοπαλία με τον Παναιτωλικό στο ΟΑΚΑ και ήττα με ανατροπή από την Τρίπολη. Και κάπου ενδιάμεσα, πάρε και ισοπαλία στην Καρδίτσα, πάρε και ισοπαλία στη Λαμία για το Κύπελλο. Μιλάμε για μια κατάσταση τραγική μέχρι τα μέσα Γενάρη, που αδυνατούσες να την πιστέψεις, όχι να την παρακολουθήσεις. Έπαιζε η ΑΕΚ εκτός έδρας και έλεγες… «σιγά να μην κερδίσουμε», όποιος κι αν ήταν ο αντίπαλος. Κι έπαιζε εντός και πάλι δεν της είχες καμία εμπιστοσύνη, επίσης όποιος κι αν ήταν ο αντίπαλος.

Και αποδέχτηκε και παραδέχτηκε, για να μην το ξεχνάμε, πρώτος τότε τα λάθη που έγιναν ο Μελισσανίδης. Κι έκανε κάποιες μεταγραφικές κινήσεις κι έφερε και τον Χιμένεθ και η κατάσταση συμμαζεύτηκε πολύ. Και τουλάχιστον, εκείνο το «έκτρωμα» που σίγουρα δεν ήταν ΑΕΚ, άρχισε να γίνεται ομάδα και μάλιστα έγινε μια ομάδα που αρνούταν να χάσει. Και δεν έχανε. Και είπε ο κόσμος… «πάμε πάλι, μπας και τώρα με τον Μανόλο, κάνουμε κάτι». Και πήγαν κοντά στις 50.000 κόσμου στη ρεβάνς με τον ΟΣΦΠ και καμιά 25αριά χιλιάδες στα εντός έδρας ντέρμπι για το πρωτάθλημα.

Και μπαίνει η σεζόν στην τελική της ευθεία, εκεί όπου κρίνονται τα πάντα και πάλι κατώτερη των περιστάσεων η ΑΕΚ, αν εξαιρέσεις το ματς στην Τούμπα για τα play offs. Γιατί, ας μην γελιόμαστε, κατώτερη της περίστασης ήταν η ομάδα και στη ρεβάνς με τον ΟΣΦΠ κι ας προκρίθηκε, κατώτερη της περίστασης ήταν και στον τελικό με τον ΠΑΟΚ κι ας αδικήθηκε κατάφωρα, κατώτερη της περίστασης ήταν και στο ματς με τον Πανιώνιο λίγες μέρες μετά το «2» στην Τούμπα, κατώτερη της περίστασης ήταν και προχθές, που θα έπρεπε να δώσουν όλοι, όλη τους την καρδιά κι όλη τους την ψυχή για να κερδίσουν έναν ΠΑΟ με χίλια προβλήματα. Και τελικά, όλη τους την καρδιά κι όλη τους την ψυχή, την έδωσαν οι παίκτες του Ουζουνίδη.

Ε, πόσο να αντέξει ο κόσμος; Κακά τα ψέματα. Όσο κι αν προσπάθησε κι όσο κι αν ομολογουμένως κατάφερε ο Μανόλο να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα, η αποτυχία της ΑΕΚ τη φετινή σεζόν είναι συγκλονιστική.

Και την καθιστά συγκλονιστική, το γεγονός ότι απέτυχε παταγωδώς σε όλους τους στόχους ενός πρωταθλήματος της πλάκας. Αυτή είναι η αλήθεια. Πρωτάθλημα της πλάκας, με ομάδες της πλάκας απέναντί της. Όλες μα όλες οι ομάδες που είχε να ανταγωνιστεί η ΑΕΚ, τη φετινή σεζόν, ήταν της πλάκας. Άντε να εξαιρέσω τον Πανιώνιο, που ομολογουμένως απέδωσε όμορφο και στρωτό ποδόσφαιρο και ήταν μια ομάδα με πλάνο, με σταθερότητα και με σοβαρότητα σε ένα εντελώς ασόβαρο πρωτάθλημα. Αλλά και πάλι, μιλάμε για τον Πανιώνιο.

Από όποια, λοιπόν, σκοπιά και να το δει κανείς, η ομάδα είναι αυτή που ξενέρωσε, απογοήτευσε, πίκρανε κι έδιωξε το μεγαλύτερο στήριγμά της από το γήπεδο. Κι αυτό δεν αλλάζει, ακόμα κι αν συμβεί το… θαύμα και η ΑΕΚ κερδίσει τα δύο παιχνίδια που απομένουν και σε συνδυασμό με «γκέλα» του ΠΑΟΚ στην Τούμπα στο ματς με τον ΠΑΟ, βγει τελικά πρώτη, κάτι που ρεαλιστικά συγκεντρώνει ελάχιστες πιθανότητες.

Ειδικά, για το ότι η ΑΕΚ δεν καταφέρνει να βγει πρώτη ούτε σε αυτά τα play offs, όπως εξελίχτηκαν, από τη στιγμή που κέρδισε στην Τούμπα κι έγινε ότι έγινε στο ΠΑΟ-ΠΑΟΚ, ειλικρινά δεν σηκώνει… σχόλιο. Μέσα στα χέρια της, της δόθηκε το «δώρο» και για διπλή ευκαιρία για την ευρωπαϊκή προοπτική, αλλά και για να περάσει ένα καλοκαίρι με καλό κλίμα στις τάξεις του κόσμου. Και η ΑΕΚ, το πέταξε καθώς εμφανίστηκε εντελώς ανέτοιμη, ψυχολογικά και αγωνιστικά σε εντός έδρας ματς με τον Πανιώνιο και κόντρα στον «μισό» αγωνιστικά και καταρρακωμένο ψυχολογικά, ΠΑΟ.

Η θλιβερή εικόνα για το τι μπορεί, αλλά κυρίως το τι δεν μπορεί να κάνει αυτή η ομάδα, αποτυπώνεται μετά το γκολ του ΠΑΟ προχθές (του συγκεκριμένου μάλιστα ΠΑΟ), όπου για μισή ώρα, η ΑΕΚ δεν μπορεί να απειλήσει καθόλου, εκτός από τη φάση του Αραούχο στις καθυστερήσεις. Κι αυτό είναι ένα… έργο που το έχουμε δει πάμπολλες φορές φέτος, με ελάχιστες εξαιρέσεις, που απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Θεωρώ πως ότι συμπεράσματα ήταν να εξαχθούν από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο παίκτη της ΑΕΚ, όσον αφορά στις δυνατότητές τους, έχουν εξαχθεί. Η ΑΕΚ έχει αρκετούς καλούς και ποιοτικούς παίκτες, αλλά έχει και κάποιους μέτριους.

Οι μέτριοι πρέπει να φύγουν για τον απλούστατο λόγο ότι για πρωτάθλημα, που θα είναι, όχι απλά ο βασικός, αλλά ο επιτακτικός στόχος της επόμενης σεζόν, δεν μπορείς να πας με μετριότητες. Από εκεί και πέρα, θα πρέπει να γίνει κι ένας διαχωρισμός των καλών παικτών που διαθέτει η ομάδα.

Τι εννοώ; Ότι κατά την ταπεινή μου άποψη, η ΑΕΚ διαθέτει κάποιους ποδοσφαιριστές που είναι καλοί και ποιοτικοί αλλά για «χ» λόγους, δεν προσφέρουν τα αναμενόμενα. Είτε λόγω ηλικίας, είτε επειδή έφτασαν στο μάξιμουμ αυτών που είχαν να προσφέρουν παίζοντας στην ΑΕΚ αλλά δεν φαίνεται να έχουν κίνητρο ώστε να μπορείς να περιμένεις περισσότερα από αυτούς, είτε επειδή την έχουν… δει αλλιώς και νομίζουν ότι είναι ηγέτες, είτε, είτε, είτε… Θα μιλήσουμε και με ονόματα, λίαν συντόμως.

Το ρόστερ της ΑΕΚ, το έχω ξαναγράψει, κι επιμένω να το πιστεύω, δεν είναι για διάλυση. Θα πρέπει όμως να γίνει άμεσα ξεσκαρτάρισμα, να φύγουν οι μέτριοι, αλλά και όσοι καλοί, είτε δεν μπορούν άλλο, είτε δεν θέλουν.

Κι από εκεί και πέρα, να έρθουν 4-5 παικταράδες αξίας, παίκτες κλάσης, παίκτες που θα μπορούν να πάρουν την ομάδα στις πλάτες τους στα δύσκολα, κάτι που αυτή τη στιγμή, φαίνεται ότι στην ΑΕΚ δεν μπορεί να το κάνει κανένας. ΚΑΝΕΝΑΣ! Μόνο ο Αραούχο φαινόταν και πιστέψαμε ότι μπορεί να το κάνει, αλλά… πάει κι αυτός! Ούτε πάσες δεν παίρνει εδώ και τόσο καιρό και φαίνεται κιόλας μέσα στο γήπεδο πως δεν έχει τη διάθεση που είχε.

Εν κατακλείδι και για να μπούμε στην ουσία, το «μαχαίρι» και το «καρπούζι», το κρατάει στα χέρια του, ο Δημήτρης Μελισσανίδης. Αυτός είναι ο ηγέτης της ΑΕΚ. Αυτός γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα, αυτός γνωρίζει πλέον, τους πάντες και τα πάντα.

Μα κυρίως, γνωρίζει το πόσο κομβική και πόσο κρίσιμη είναι η επόμενη σεζόν για την ΑΕΚ. Και για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, το κλίμα που προσωπικά λαμβάνω από τον φίλαθλο κόσμο της ομάδας είναι πως ύστερα από τα πλείστα όσα έχει περάσει, την υπομονή που έκανε και τη στήριξη που παρείχε, η δημιουργία πραγματικά δυνατής ομάδας και η κατάκτηση του πρωταθλήματος για την επόμενη χρονιά είναι αδιαπραγμάτευτη.

Το γήπεδο, ναι, ήταν και παραμένει το «Α» και το «Ω». Και σωστά, τέθηκε μέχρι στιγμής ως προτεραιότητα. Πρώτα ο Θεός, πολύ σύντομα θα εκδοθεί η άδεια και θα ξεκινήσουν τα έργα. Και δεν χρειάζεται να πω εγώ, τι θα σημάνει αυτό για την ψυχολογία των απανταχού «Ενωσιτών». Αλλά, αυτό δεν σημαίνει ότι όσον αφορά στην ομάδα, υπάρχουν άλλα αποθέματα και αντοχές.

Η ΑΕΚ άλλωστε και τη νέα σεζόν θα έχει ως έδρα το ΟΑΚΑ. Το αν θα παίζει μόνη της, με 2000, με 10000, με 20000, είτε με 30000 κόσμο στο πλευρό της, είναι καθαρά στο χέρι του ηγέτη της. Αυτός θα το αποφασίσει, αυτό το καλοκαίρι…

• ΑΕΚ
• Δημήτρης Μελισσανίδης
• Σέρχιο Αραούχο
• Χιμένεθ