Ας μιλήσουμε για το "δέντρο"

Είχα γράψει πως για να μπορέσει ο Αλμέιδα να ξαναγίνει ο Αλμέιδα, χρειάζονται δυο πράγματα. Το πρώτο είναι να παίρνει μπάλα όπως την θέλει, όπου την θέλει. Όπως δηλαδή του την έδωσε ο Πατίτο στο πρώτο γκολ με την Ξάνθη. Και όσοι νομίζουν πως δεν χρειάζεται ικανότητες εκτελεστή για να μπει αυτό το γκολ, επειδή ήταν εξ επαφής, πιθανότατα έχουν βεβαιότητα πως η μπάλα έχει μέσα πούπουλα χήνας. Η πλειοψηφία των φορ της Σουπερλίγκα, από την θέση που σκόραρε ο Αλμέιδα, είτε θα έστελνε την μπάλα στην Κηφισίας, είτε δεν θα την έβρισκε καν.

Όσο για το δεύτερο που χρειαζόταν ο Αλμέιδα, είναι να αισθανθεί και πάλι πως βρίσκεται σ’ ένα ασφαλές περιβάλλον. Και ως προς την μεταφορική αλλά και ως προς την κυριολεκτική έννοια του όρου. Ρίξτε μια ματιά στη συνέντευξη που έδωσε στην Πορτογαλία για όσα πέρασε τα δυο τελευταία χρόνια και θα καταλάβετε τι εννοώ. Από την στιγμή λοιπόν που ο Αλμέιδα αισθάνεται ξανά ασφαλής και ευτυχής και έχει Πατίτο και Μάνταλο να τον ταϊζουν, ξέρει τι πρέπει να κάνει. Και θα το κάνει. Έγραφα πως με την κλάση του, θα έχει 15 γκολ στη Σουπερλίγκα, ακόμα και αν κάθεται ακίνητος σαν τσολιάς στον Άγνωστο Στρατιώτη. Βάλτε με το νου σας λοιπόν πόσα μπορεί να “γράψει”, έτσι όπως τον είδατε με Ξάνθη. Που μόνο ακίνητο δεν τον λές.

Αυτά περί του ατομικού και πάμε στο ομαδικό. Στο ματς με την Ξάνθη, εκτός όλων των άλλων, φάνηκε πως ο Κετσπάγια έχει στο μυαλό του και άλλα σχήματα εκτός από το 4-2-3-1. Αυτό το 4-2-3-1 το κράτησε από πέρυσι, αυτό οι παίκτες ξέρουν καλά και αυτό έχει δουλέψει περισσότερο απ’ όλα. Όμως από την έναρξη της προετοιμασίας μέχρι τώρα, το ρόστερ, ειδικά από την μέση και μπροστά έχει αλλάξει. Και είναι προφανές πως ο Τιμούρ κάνει και δεύτερες και τρίτες σκέψεις στο μυαλό του, περί συστήματος.

Κάποια στιγμή στο δεύτερο ημίχρονο με την Ξάνθη, δοκίμασε το «δέντρο». Δηλαδή ένα 4-3-2-1. Δεν είναι η πρώτη φορά. Το είχε ξαναδοκιμάσει ο Κετσπάγια αυτό το σχήμα, στο φιλικό με τον Ηρακλή στο ΟΑΚΑ στα μέσα Αυγούστου. Τότε, σ’ εκείνο το φιλικό, είχε εφαρμόσει μια πολύ επιθετική εκδοχή του «δέντρου». Με μόνο έναν κόφτη, με τον Μάνταλο και τον Μπακασέτα ως εσωτερικούς χαφ και τον Βάργκας με τον Μπαρμπόσα πίσω από τον σέντερ φορ. Αυτή η φουλ επιθετική εκδοχή, έβγαλε μια τεράστια αμυντική τρύπα στη μεσαία γραμμή και μέχρι και ο προβληματικός Ηρακλής έβγαλε φάσεις από τον άξονα.

Στο δεύτερο ημίχρονου του παιχνιδιού με την Ξάνθη, ο Κετσπάγια δοκίμασε μια πολύ αμυντικογενή εκδοχή του «δέντρου». Μ’ έναν κόφτη και με εσωτερικούς μέσους τον Γιόχανσον και τον Σιμόες. Δηλαδή δυο αμυντικούς μέσους. Και έστω και αν η δυάδα με Μάνταλο και Ροντρίγκες ήταν φουλ δημιουργική, η ομάδα είχε ζητήματα και στη δημιουργικότητα και στην αποτελεσματικότητα με το σχήμα αυτό.

Με λίγα λόγια και στις δυο φορές που ο Κετσπάγια πήγε να δοκιμάσει αυτό το σχήμα «δέντρου», την αγωνιστική εικόνα της ομάδας, δεν την λες και καλή. Από την άλλη όμως, κανείς δεν ξέρει πως θα λειτουργήσει το σύστημα αυτό, σε μια πιο ορθολογική εκδοχή του. Και ίσως κάποια στιγμή ο Τιμούρ θα πρέπει να το δει και πιο επισταμένα. Ούτε δηλαδή φουλ επιθετικό, όπως στο φιλικό με τον Ηρακλή, ούτε φουλ αμυντικογενές, όπως με την Ξάνθη. Και όταν λέω πιο ορθολογικό, ενώ με μοιρασμένες τις δυο θέσεις του εσωτερικού χαφ, ανάμεσα σ’ έναν αμυντικό μέσο και έναν δημιουργικό μέσο.  Με τον Γιόχανσον και τον Μάνταλο.

Αν βέβαια συμβεί αυτό θα πρέπει να (ξανά) ανοίξει για τα καλά, η κουβέντα για το αν μπορεί ο Μάνταλος να παίξει σε διαφορετική θέση, εκτός αυτής του επιτελικού μέσου στο 4-2-3-1. Μια κουβέντα που άνοιξε την προηγούμενη εβδομάδα ο Ντέμης. Και η οποία είχε ξανανοίξει πέρυσι επί Πογιέτ. Ο Ουρουγουανός είχε δοκιμάσει τον Μάνταλο και ως δεύτερο αμυντικό μέσο στο 4-2-3-1 αλλά και ως εσωτερικό χαφ στο 4-3-3. Ειδικά το δεύτερο, κάποια στιγμή το είχε μονιμοποιήσει ο Πογιέτ. Και μάλιστα στο νικηφόρο σερί της ΑΕΚ εκεί στον Γενάρη. Όμως αν θυμηθείτε καλύτερα τα παιχνίδια εκείνα, θα διαπιστώσετε πως περισσότερα έχανε η ομάδα, παρά κέρδιζε από την μετάθεση του Μάνταλου. Και θυμηθείτε επίσης, τι έκανε και τι έδωσε στην ομάδα ο αρχηγός, όταν με τον Μανωλά επέστρεψε στην θέση του επιτελικού πίσω από τον φορ.

Από την άλλη μεριά, ο ρόλος που θα έχει ο Μάνταλος, αν ο Κετσπάγια τον δοκιμάσει ως εσωτερικό χαφ στο σχήμα του «δέντρου», δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτόν που είχε στο 4-3-3. Θα έχει βέβαια αυξημένες αρμοδιότητες ως προς ανασταλτικό κομμάτι (τις οποίες, μεταξύ μας, ο Μάνταλος ποτέ δεν έχει αρνηθεί να υπηρετήσει), αλλά δίνει και ελευθερία για δημιουργικότητα αλλά ακόμα και για «εκτέλεση». Θυμηθείτε την φάση στο ματς με την Ξάνθη, που ο Σιμόες πάτησε περιοχή και ο Ροντρίγκες τον έβγαλε τετ α τετ.

Στην εκδοχή του «δέντρου» που ο Μάνταλος θα πάει ως εσωτερικός χαφ, στην δυάδα πίσω από τον φορ, θα μπορεί ο Κετσπάγια να τοποθετήσει δυο εκ των Ροντρίγκες, Μπακασέτα, Λάζαρο και Βάργκας. Τέσσερις παίκτες δηλαδή, που το έχουν το να παίζουν ελεύθεροι στον άξονα και να πατάνε ακόμα και περιοχή ως δεύτεροι φορ. Θα μου πείτε πως σ’ αυτή την περίπτωση, δυο εκ των τεσσάρων, θα πρέπει να μείνουν στον πάγκο. Αυτό ισχύει έτσι κι αλλιώς, ακόμα και στο 4-2-3-1. Αλλά έτσι κι αλλιώς στην φετινή ΑΕΚ είναι δεδομένο πως ενδεκαδάτοι παίκτες όπως και ο Μπακασέτας και ο Αραβίδης και ο Ντίας και ο Κολοβέτσιος και ο Βάργκας και ο Μπακάκης, θα χρειαστεί να μένουν στον πάγκο. Και παρεμπιπτόντως, αυτό ισχύει για όλους ανεξαιρέτως τους παίκτες του ρόστερ. Επομένως και ο Γκάλο θα πρέπει να καθίσει στον πάγκο, αν επαναλάβει εμφάνιση σαν αυτή του παιχνιδιού με την Ξάνθη.