Σ’ αυτή τη θέση δεν παίζεις

Επειδή έχουν γίνει ήδη πέντε μεταγραφές και επειδή επιμένω πως το περσινό ρόστερ δεν πρέπει να το απαξιώνει κανείς διότι μπορεί να αποτελέσει κορμό της νέας ΑΕΚ και επειδή ακόμα δεν έχουμε δει το βασικό στάδιο της προετοιμασίας, θαρρώ πως οι εναπομείνασες μεταγραφικές κινήσεις είναι μετρημένες στα δάκτυλα. Του ενός χεριού. Απ’ αυτές, πιο πολύ και πιο προσεκτικό ψάξιμο, θέλει η απόκτηση στόπερ. Ενδεχομένως και να είναι αυτή που σηκώνει περισσότερο απ’ όλες (τις εναπομείνασες κινήσεις) μια υπέρβαση.

Ο κεντρικός αμυντικός είναι μια περίεργη θέση. Σχεδόν όσο περίεργη και του τερματοφύλακα, αλλά με πολύ περισσότερες αρμοδιότητες μέσα στο γήπεδο. Ειδικά στο σύγχρονο ποδόσφαιρο και ειδικά στο μοντέλο παιχνιδιού που έχει στο μυαλό του ο Τραϊανός Δέλλας. Είναι ένας παίκτης που πρέπει να μαρκάρει, να κλείνει χώρους, να καθοδηγεί, να κάνει παιχνίδι, να έχει καθαρό μυαλό και παράλληλα πάθος και ενίοτε και να σκοράρει.

Προφανώς και δεν βρίσκεις εύκολα στόπερ να τα κάνει (με επιτυχία) όλα αυτά. Αλλά όταν τον βρεις, έχεις βάλει βασικό συστατικό επιτυχίας. Και γι αυτό αξίζει και τον κόπο να βάλεις και λίγη περισσότερη υπομονή και λίγη περισσότερη προσοχή και λίγα περισσότερα λεφτά στο ψάξιμο ενός τέτοιου στόπερ.

Θυμηθείτε πόσο καταλυτική ήταν επίδραση στο παιχνίδι της ΑΕΚ, σπουδαίων κεντρικών αμυντικών. Πάνω στον Μανωλά κτίστηκαν συνολικά τέσσερις πρωταθληματικές ομάδες. Ο Γκαμάρα είχε βάλει το πόδι του πάνω στην μπάλα στο κέντρο του γηπέδου, για να κάνουν γρήγορα σέντρα οι παίκτες του ΠΑΟ, την στιγμή που όλοι οι υπόλοιποι κιτρινόμαυροι είχαν γίνει κουβάρι πανηγυρίζοντας το γκολ. Ο Δέλλας ήταν το στήριγμα στην ΑΕΚ που πήρε πρωτιά μέσα στο γήπεδο το 2008. Ενώ ακόμα και το 2011, στα 35 του και τσακισμένος από τους τραυματισμούς, έδωσε πρόκριση στην ΑΕΚ μέσα στη Τούμπα και ένα κύπελλο. Ακόμα και ο Μπρούνο Άλβες μέσα στα νιάτα του και την τρέλα του, ήταν καταλύτης ώστε η ΑΕΚ να διεκδικήσει τον τίτλο μέχρι το φινάλε στη σεζόν του «δεν πάμε για πρωτάθλημα».

Αντίθετα όσες φορές η ΑΕΚ πειραματίστηκε με τον βασικό της στόπερ, έκλαψε με μαύρο δάκρυ. Πήρε τον Ζεράλντο Άλβες επειδή ήταν αδελφός του Μπρούνο αλλά χωρίς να υπολογίζει πως ήταν ξάδελφος της μπάλας και μάλιστα μακρινός. Έκλαψε. Πίστεψε στον Μπουγαϊδη για νέο Παπασταθόπουλο και έκλαψε ακόμα πιο πικρά. Και δεν θα επεκταθώ περισσότερο με δάκρυα που έτσι κι αλλιώς έχουν στεγνώσει, αλλά που κάτι πρέπει να μας λένε. Αν όχι αυτά τα παλιά τα δικά μας, ας δούμε τα πρόσφατα των άλλων. Στον ΟΣΦΠ ξόδεψαν ένα τσουβάλι εκατομμύρια για την άμυνα τους αλλά σε κάθε ματς γινόταν το πανηγύρι της γκάφας. Ο ΠΑΟΚ στην απελπισία του προσπάθησε να κάνει στόπερ τον Τζαβέλλα, μετά τον Σκόνδρα και αν ο Σαλπιγγίδης δεν ήταν στρουμφάκι με παραπανήσια κιλά, θα τον δοκίμαζαν κι αυτόν. Για να μην πάμε καν στον ΠΑΟ, που έπαιζε με στόπερ έναν εκ των μελών της αλήστου μνήμης άμυνας στη σεζόν της καταστροφής της ΑΕΚ.

Με λίγα λόγια θεωρώ πως η ΑΕΚ για την θέση του κεντρικού αμυντικού θα πρέπει να το ψάξει λίγο παραπάνω. Και ίσως και να το πληρώσει λίγο παραπάνω. Παρόλο που από τότε που είδα τον Σαντάνα, έχασα την εμπιστοσύνη μου στους στόπερ με δυνατό βιογραφικό.

Οφείλω να ομολογήσω πως δυσκολεύομαι να καταλάβω τον λόγο που ο Βαγγέλης Μόρας δεν είναι ανάμεσα στις επιλογές. Διεθνής, με γεμάτες οκτώ χρονιές στο καμπιονάτο και με αντιπάλους Τέβεζ, Τότι και μια μακριά λίστα επιθετικών παγκόσμιας κλάσης. Και με δέσιμο με την ΑΕΚ το οποίο δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς. Ίσως να έπαιξε τον ρόλο του, αυτή η αστεία συζήτηση περί ξαναζεσταμένου φαγητού. Ίσως και το ότι υπήρχαν κάποιοι που έφυγαν από την ΑΕΚ με τον πιο άδικο τρόπο και παρόλο που έκαναν καριέρα, δεν πήραν ποτέ την θέση που τους αξίζει στη συνείδηση του κόσμου της ομάδας.

Όπως και να έχει επιμένω πως η ΑΕΚ θέλει έναν Μόρα ή έναν τύπου Μόρα. Δηλαδή έμπειρο, με εικόνες από μεγάλο πρωτάθλημα και πληθωρική παρουσία. Έναν παίκτη που να μπορεί να φτιάξει ένα σούπερ δίδυμο και με τον Κολοβέτσιο και με τον Λαμπρόπουλο και με τον Τζανετόπουλο. Με τρεις στόπερ δηλαδή που επιμένω πως, με κατάλληλο παίκτη δίπλα τους και καθοδήγηση, μπορούν να γίνουν το next big thing σε αμυντικούς για το ελληνικό ποδόσφαιρο.

ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΛΗΣ