Πρώτο φαβορί

Θα επιχειρήσω να βάλω ορισμένα πράγματα στη σειρά και όποιος έχει να καταθέσει κάτι διαφορετικό, ευπρόσδεκτος. Ξεκινώ από το αγωνιστικό κομμάτι του παιχνιδιού στην Ξάνθη. Η ΑΕΚ ήταν το απόλυτο αφεντικό σε μια έδρα από την οποία πέρυσι ο ΠΑΟ και ο ΠΑΟΚ έφυγαν με τεσσάρα. Μέχρι το 60’ ο τρόπος ανάπτυξης της ομάδας ήταν υποδειγματικός. Υπήρχαν στιγμές που η μπάλα κρυβόταν. Με συνολικά 66 πάσες τελείωσε το ματς η ΑΕΚ και για να καταλάβετε την διαφορά, ο ΟΣΦΠ που έπαιζε στο ΟΑΚΑ απέναντι στον Λεβαδειακό είχε μόλις 11 παραπάνω. Προφανώς η ΑΕΚ δεν εκμεταλλεύτηκε ούτε την καλή κυκλοφορία, ούτε ότι έφτανε έξω από την περιοχή της Ξάνθης σαν να πήγαινε περίπατο στην παραλία. Αλλά δεν πρόκειται για κανένα μέγα μυστήριο. Το είπε και ο Δέλλας, το είπε και ο Αραβίδης. «Δεν είχαμε σωστή τελική πάσα». Ή «πολλές φορές υπήρχε και παραπάνω πάσα», θα προσθέσω. Διότι ο Πλατέλλας, ο Μπαρμπόσα, ο Βάργκας και ο Σιμόες και που μαζί έκαναν τις 40 από τις 66 πάσες, είχαν μόνο μια τελική προσπάθεια. Την έκανε ο Πλατέλλας μ’ ένα σουτ. Οι άλλοι τρεις είχαν… μηδέν.

Με λίγα λόγια αυτό που έχουμε βάλει κάτω και συζητάμε, είναι πως η ΑΕΚ σε μια από τις πιο δύσκολες έδρες του πρωταθλήματος, ήταν το απόλυτο αφεντικό του ματς, αλλά δεν κατάφερε να το κερδίσει. Περί αυτού πρόκειται. Η ομάδα δηλαδή, με την εικόνα της, έπειθε πως και έπρεπε και μπορούσε να κερδίσει. Ας συνειδητοποιήσουμε λοιπόν όλοι μας, πως αυτό από μόνο του είναι εξαιρετικά σημαντικό για μια ομάδα που έχει φιλοδοξία να διεκδικήσει το πρωτάθλημα. Διότι η ΑΕΚ των προηγούμενων χρόνων και των χαμηλών φιλοδοξιών, πήγαινε στην Ξάνθη, έχανε και έλεγε και ευχαριστώ.

Η φετινή ΑΕΚ όμως και έχει βάλει ψηλά τον πήχη και αυτό που είδα στην Ξάνθη με κάνει να πιστεύω (ακόμα περισσότερο) πως μπορεί να το πετύχει. Πάμε και να το στηρίξουμε αυτό με επιχειρήματα. Ο ΠΑΟΚ, για παράδειγμα, την προηγούμενη αγωνιστική μέσα στην Τούμπα, έμεινε επίσης στο 0-0 με την Ξάνθη. Ενώ πέρυσι με τον ίδιο αντίπαλο, στο ίδιο γήπεδο που έπαιξε η ΑΕΚ, «τσίμπησε» τέσσερα. «Δεν θα πάρεις το πρωτάθλημα από τον ΠΑΟΚ αλλά από τον ΟΣΦΠ», θα μου πείτε. Πολύ ωραία, συμφωνώ. Ο ΟΣΦΠ λοιπόν έπαιξε με τον Λεβαδειακό στο Ολυμπιακό Στάδιο. Ο Λεβαδειακός μέχρι και πριν δέκα μέρες ετοιμαζόταν για τη Β’ εθνική και είχε και ανάλογο ρόστερ. Και ο ΟΣΦΠ για να τον κερδίσει έπρεπε να φτάσει μέχρι και το 89’ αλλά και να πετύχει και ένα γκολ που μπορείς να το πετύχεις τόσο συχνά, όσο να πιάσεις τζακποτ στο τζόκερ. Αυτά περί του… αντιπάλου.

Αν δε, αποφασίσουμε να κουβεντιάσουμε για τους δυο χαμένους βαθμούς στην 2^η αγωνιστική, ας κάνουμε πρώτα μια βουτιά στις μνήμες μας. Στο πρώτο από τα τρία σερί πρωταθλήματα η ΑΕΚ είχε ξεκινήσει με τεσσάρα στο Καραϊσκάκη και στο τρίτο είχε κολλήσει στο 0-0 στη Λάρισα την 3^η αγωνιστική. Για να μην πάμε και στην κούπα του 1989, που ξεκίνησε με εντός έδρας ήττα από τον Πανιώνιο.

Για να μην το απλώνω. Επιμένω πως η εικόνα στην Ξάνθη, σε συνδυασμό και με την εικόνα όλων των υπολοίπων, μου ενισχύει την άποψη πως η ΑΕΚ μπορεί να γίνει στην πορεία ακόμα και φαβορί για τον τίτλο. Κάτι που είναι σημαντικότερο ακόμα και από τους δυο βαθμούς που χάθηκαν και που όντως ήταν κρίμα να χαθούν.

Και κάτι τελευταίο. Δεν χρειάζεται να είσαι γκουρού του ποδοσφαίρου για να καταλάβεις πως η ΑΕΚ έμεινε στο μηδέν στην Ξάνθη όχι γιατί της έλειπε το «κανόνι» στην επίθεση, αλλά διότι δεν διαχειρίστηκε καλά το υποδειγματικό passing game της. Όμως είναι προφανές πως μια προσθήκη στην επίθεση θα δώσει ακόμα μεγαλύτερη δυναμική. Και δεν θα πέσω στην παγίδα να μιλήσω για ονόματα. Το γήπεδο είναι ο καθρέφτης έτσι κι αλλιώς.

Παρεμπιπτοντως ο Κύζας έκανε το κατά δύναμη. Φάουλ στο φάουλ, κίτρινη στην κίτρινη. Και για το γκρέμισμα του Πλατέλλα στα όρια της περιοχής, θα έφταιγε μάλλον το κακό φενγκ σούι.

ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΛΗΣ