Που να βάλω τον πήχη;

Έχω καιρό να γράψω μπλογκ. Γι αυτό σεβαστείτε το και μην απαντήσετε στην ερώτηση του τίτλου με την πρώτη προτροπή που σας έρχεται στο μυαλό. Επίσης θα μου επιτρέψετε να επιμένω να καταπιάνομαι με ΑΕΚ και ας έχουν μεσολαβήσει ή είναι μπροστά ώρες μηδέν για την Ελλάδα και κρίσιμες μέρες. Θαρρώ το οφείλω σ’ όσους, την πρώτη μέρα που έκλεισαν οι τράπεζες, πήγαν και αγόρασαν εισιτήριο διαρκείας. Και ήταν πολλοί. Πιο πολλοί από κάθε άλλη μέρα από τότε που βγήκαν στην κυκλοφορία. Το οφείλω και σ’ εκείνους τους λίγους, που ξόδεψαν σχεδόν ολόκληρο το τελευταίο τους 20εύρω για να φτάσουν μέχρι και το Ελ Βενιζέλος και να δουν από κοντά τον Βάργκας που δεν είναι δα ούτε ο Ρίμπο, ούτε ο Σκόκο. Πάμε λοιπόν να κουβεντιάσουμε για ΑΕΚ.

Απ’ αυτή την κουβέντα έχουν αφαιρεθεί λέξεις όπως «επιστρέφουμε» ή «επιστρέψαμε» και στην θέση τους έχει μπει η λέξη «πρωτάθλημα». Είναι όμορφο να μπαίνει αυτή η λέξη σε κουβέντα που αφορά την ΑΕΚ. Ειδικά όταν έχει βάση. Διότι και ο Βαγγέλης Βλάχος το καλοκαίρι του 2012 έλεγε πως κτίζει μια ομάδα για να πάρει πρωτάθλημα αλλά είχε ρόστερ με ξένους τον Φουρτάδο και τον Γιάγκο, αρχηγό τον Ρίκκα, ντίβα της ομάδας τον Κοντοέ και μια στρατιά αχαρτογράφητους που είχαν δει φως στα Σπάτα και είχαν μπει.

Επί της ουσίας σοβαρά η λέξη «πρωτάθλημα» είχε να κουβεντιαστεί στην ΑΕΚ από το καλοκαίρι του Ριβάλντο. Τώρα βέβαια Ριβάλντο δεν υπάρχει. Ούτε Λυμπερόπουλος, ούτε Ζήκος. Επομένως χωράει άραγε η λέξη «πρωτάθλημα» στη φετινή κουβέντα;

Θα επιμείνω πως το πρωτάθλημα δεν το προαναγγέλλεις. Το «πάμε για πρωτάθλημα» είναι η ασφαλέστερη δήλωση αποτυχίας. Στην πράξη, μπαίνεις στο γήπεδο, κερδίζεις όλα τα παιχνίδια που πρέπει να κερδίσεις και το παίρνεις. Αυτό ακριβώς δηλαδή, που ζήτησε ο Δέλλας από τους παίκτες του στην ομιλία πριν από την πρώτη προπόνηση. Δεν τους είπε «ξεκινάμε για να πάρουμε το πρωτάθλημα». Τους είπε «ξεκινάμε για να κερδίσουμε όλα τα παιχνίδια». Έτσι παίρνεις το πρωτάθλημα.

Το να κερδίσεις όλα τα ματς βεβαίως, είναι μια κουβέντα. Ο Δέλλας ξέρει πως κατά βάση, είναι νοοτροπία. Πριν από το περσινό φιλικό με τη Ρόμα, ο Δέλλας ζήτησε από τους παίκτες του να παίξουν για τη νίκη. Ήταν σαν να ζητούσε από καναρίνι να παίξει βιολαντσέλο ή από τον Σόιμπλε να παραδεχθεί πόσο δίκιο είχε ο Μάρξ. Το έκανε όμως. Και οι παίκτες του το έκαναν. Δεν κέρδισαν, όμως κατάλαβαν πως με συγκεκριμένη (αγωνιστική) νοοτροπία μπορούν να κερδίσουν όλους τους αντιπάλους. Κάτι που σχεδόν έκαναν σ’ όλη τη σεζόν που ακολούθησε. Όπως ο Σάντος είχε κλείσει φιλικό το καλοκαίρι των Μπουρμποκρασάδων με αντίπαλο την Ιντερ. Η ΑΕΚ δεν προλάβαινε να μαζεύει γκολ σ’ εκείνο το ματς και ο Πορτογάλος μ’ αυτά που έβλεπε απέκτησε τρια τικ ταυτόχρονα σε μάτι, στόμα, ώμο. Αλλά η ίδια ΑΕΚ ήταν εκείνη που τελικά διεκδίκησε το πρωτάθλημα μέχρι τέλους εκείνη τη σεζόν, απέναντι στον ΟΣΦΠ του Ριβάλντο.

Φέτος ο Δέλλας έκλεισε και φιλικό με την Σεβίλλη, πάει να κλείσει φιλικό και με την Ιντερ, σκοπεύει να παίξει και με την Χέρτα κατά την διάρκεια της παραμονής στην Πολωνία. Θα μπορούσε να επιλέξει άλλους αντιπάλους. Από μπυραρίες στα πέριξ των συνόρων της Γερμανίας με την Πολωνία, άλλο τίποτα. Δέκα καφάσια μπύρες θα έδινε η ΑΕΚ για να κλείσει το φιλικό, δέκα γκολ θα έβαζε στο ματς. Δεν ήθελε αυτό ο Δέλλας. Έχει βάλει τον πήχη σ’ αντιπάλους όπως η Σεβίλλη και η Ιντερ. Παρόλο που με εξαίρεση τον Άρθο, τον Σιμόες και τον Τζιμπούρ, κανείς άλλος από το ρόστερ δεν έχει αντιμετωπίσει ξανά τέτοιους αντιπάλους. Παρόλο που τέτοιους αντιπάλους, η ΑΕΚ δεν πρόκειται να βρει στο ελληνικό πρωτάθλημα.  Το ζήτημα για τον Δέλλα, είναι να βάλει τον πήχη εκεί που οι παίκτες του θα αποκτήσουν τη νοοτροπία του «μπαίνω για να κερδίσω, no matter what(που λένε και οι Σκομπαίοι)».

Το αν θα μπορέσει να φτάσει η ΑΕΚ να διεκδικήσει το πρωτάθλημα, εξαρτάται αποκλειστικά από το πόσα ματς θα κερδίσει. Αυτονόητο. Και ο πήχης μπήκε στο όλα. Όχι από μένα. Από τον Δέλλα. Κατά πολλούς το αν θα κερδίσει όλα τα ματς εξαρτάται και από το αν θα έρθει η Σκόκο ή αν θα γίνουν μια ή δυο σούπερ κινήσεις μέχρι το τέλος του καλοκαιριού. Κατά την ταπεινότητα μου εξαρτάται εν πολλοίς απ’ αυτό που είπε ο Ανάκογλου. «Να είμαστε και φέτος μια οικογένεια, μια γροθιά». Συνταγή άχαστη αλλά και δύσκολη. Όσες φορές όμως έχει πιάσει…

Όσο για την πρώτη προπόνηση, δεν υπάρχουν πολλά να ειπωθούν καθώς τα λέει όλα το “πρώτη προπόνηση”. Για τον Άρθο που έπαιξε στην πρώτη προπόνηση παρτενέρ του Κολοβέτσιου, τον Σιμόες που έδειξε πληθωρικός και είχε και δοκάρι στο πρώτο δίτερμα, τον Γκάλο που έδειχνε λίγο μαγκωμένος και τα δυο ελληνόπουλα (Ανδρεόπουλο, Βασιλαντωνόπουλο) που είχαν πάθος και άγχος, έχουμε καιρό να τα πούμε. Να δούμε και τον Τζιμπούρ με τον Βάργκας να μπαίνουν κανονικά και βλέπουμε. Έχουμε καιρό μπροστά μας.

ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΛΗΣ