Ως εδώ και μη παρέκει

Κάθε μέρα το ελληνικό ποδόσφαιρο μπαίνει ολοένα και πιο βαθιά στον βόθρο. Κάθε μέρα, σε εκπλήσσει η μαφιόζικη συμπεριφορά που λειτουργούν όσοι έχουν τον έλεγχο ομάδων για να εξυπηρετούν προσωπικά συμφέροντα. Συνεδρίασε χθες ο συνεταιρισμός και διέρρευσαν διάλογοι για αδερφές με ρόμπες, χοντρούς που δεν παίρνουν ανάσες, τσάτσους και τσατσάκια. Και ως επιστέγασμα, οι σταθεροί μπράβοι για το ξύλο. Περιφερόμενοι ενίοτε, καθώς κάποιοι που είχαν κάνει πάταγο πέρυσι στο Αιγάλεω, έφτασαν χθες το βράδυ ως το ΟΑΚΑ. Αλλά πια δεν μπορεί να ξέρει κανείς που είναι τα όρια της τρέλας.

Είναι απίστευτα όσα συμβαίνουν. Μου ακούγεται τρομερό να σφάζονται, να ετοιμάζονται να βγάλουν μαχαίρια στην κυριολεξία, αλλά να συμφωνούν μόνο στην αναγκαιότητα της αναχαίτισης της ΑΕΚ και του Μελισσανίδη. Είναι τόσο το άγχος τους, που μόνο αυτό βλέπουν. Τον κίνδυνο που μπορεί να προκύψει για την τσεπούλα τους. Τον κίνδυνο που μπορεί να προκύψει από την πιθανότητα να ξυπνήσουν άνθρωποι που μέχρι τώρα τους υπακούουν τυφλά και τους ανέχονται. Και την ίδια στιγμή, η πολιτεία ψάχνει σπασμωδικές κινήσεις αντίδρασης και οδηγείται στην αναβολή των πρωταθλημάτων.

Οξέα μηδέν. Σε ένα ποδόσφαιρο, σε έναν χώρο όπου υπάρχουν ανοιχτές δυο τεράστιες υποθέσεις για κακουργήματα με υπόπτους ορισμένους εκ των κορυφαίων πρωταγωνιστών, δεν είναι δυνατόν να βρεθεί λύση μέσω αναβολής. Αναβολή υπήρξε και όταν δολοφόνησαν τον οπαδό του Εθνικού. Μειώθηκε η βία; Όχι βέβαια. Πως είναι δυνατόν να έχουν καταδικαστεί και φυλακιστεί τα «πιστόλια» του συστήματος (Ψωμιάδης, Μπέος) και να μην έχουν ουδεμία κύρωση οι ευνοημένοι της υπόθεσης. Δηλαδή, Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός, Πατέρας και Μαρινάκης.

Η κατάσταση δεν λύνεται με ευχολόγια και δεν έχω καμία διάθεση να προσθέσω ακόμα μια επιθυμία για κάθαρση. Κατά τη γνώμη μου, οι διαδικασίες είναι απλές. Οδυνηρές, αλλά απλές και περιλαμβάνουν αυτοκάθαρση. Εξηγώ τη σκέψη μου, γνωρίζοντας εκ των προτέρων πως δεν θα αρέσει σε πολλούς και πως θίγει την ΑΕΚ, η οποία φέρει ελάχιστη ευθύνη για όλα αυτά. Και όμως, η λύση οφείλει και πρέπει να είναι ακαριαία και δίχως άλλες σκέψεις. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι τα λεφτά. Τα λεφτά που δίνει η Ευρώπη, η δυνατότητα να βγάζουν την πραμάτεια τους και να βρίσκουν πελάτες.

Η λύση για εμένα περιλαμβάνει δύο άξονες: 1) τον εθελούσιο αποκλεισμό των ελληνικών ομάδων από τα ευρωπαϊκά κύπελλα και 2) την εφαρμογή των νόμων και κάθε κανόνα που έχει καταπατηθεί επί χρόνια. Δεν μπορεί να κάνει περαντζάδα ο Μαρινάκης στην Τούμπα και στη Λεωφόρο, με στρατό μπράβων και να μην τον καλεί ο εισαγγελέας. Δεν νοείται να κάνουν χειρονομίες ο Περέϊρα και ο Μπεργκ και να μην κουνιέται φύλλο. Δεν μπορεί στη Θεσσαλονίκη να υπάρχει άλλος…Θεός και να μην υπάρχει καμία επίπτωση για τις παραβατικές συμπεριφορές.

Αποτελεί σταθερή μου πεποίθηση πως δεν πρέπει να τσουβαλιάζονται όλα. Μόνο που εδώ δεν πάει άλλο η κατάσταση. Κανείς δεν συγκινείται πλέον ούτε από το ξύλο, ούτε καν από νεκρούς. Για να μη γίνουμε Καμπότζη και Αίγυπτος, για να μην έχουμε χειρότερα, όσο είμαστε ακόμα Ευρωπαίοι ας συμπεριφερθούμε ως τέτοιοι. Ας θέσει η πολιτεία τους κανόνες και ας τους εφαρμόσει με κάθε τίμημα. Και όποιος τους παραβεί, ας πληρώσει και το τίμημα της συμπεριφοράς του.

Υ.Γ.: Για το ματς με την Παναχαϊκή δεν χρειάζονται περισσότερα από τη διαπίστωση πως η ΑΕΚ έμαθε πια να νικά ακόμα και όταν δεν παίζει καλά. Και αυτό θα είναι πολύ σημαντικό για το μέλλον της. Αρκεί να υπάρχει μέλλον.

ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΟΓΛΟΥ

• POLITIA
• ΑΕΚ
• Δημήτρης Μελισσανίδης
• ΕΥΡΩΠΗ
• Μαρινάκης