Και αν της κάτσει;

Ξέρω, ξέρω, κάποιοι θα πείτε πως για δεύτερο παιχνίδι δεν έπαιξε μπάλα η ΑΕΚ και δεν κέρδισε την Κέρκυρα. Δεν κέρδισε δηλαδή μια ομάδα που τελευταία είναι στα χάλια της και έχασε από τον Πανθρακικό και την λένε και Κασσιόπη. Ό,τι πάντως και να βρει να πει ο καθένας, το δεδομένο είναι ένα και δεν αλλάζει. Η ΑΕΚ την δουλειά της, πάλι την έκανε. Όπως σταθερά την κάνει από την αρχή της σεζόν με απόλυτη πειστικότητα. Όταν πρέπει κερδίζει και όταν πρέπει παίρνει το αποτέλεσμα που την βολεύει.

Η ΑΕΚ πήρε αυτό που την βόλευε στην Κέρκυρα. Για όσους δε, αναρωτιόνται γιατί η ισοπαλία με γκολ εκτός έδρας είναι βολικό αποτέλεσμα, ας ρίξουν μια ματιά στα καμώματα της ΑΕΚ γενικώς φέτος στο ΟΑΚΑ και ειδικώς με Ατρόμητο. Η ΑΕΚ πήρε αυτό που την βόλευε στην Κέρκυρα, χωρίς τον βασικό της στόπερ (Κολοβέτσιο), χωρίς τον βασικό της εξτρέμ (Μπαρμπόσα), χωρίς τον αμυντικό χαφ που ξεκίνησε ως βασικός την σεζόν (Κορδέρο) και με τον αμυντικό χαφ που ήρθε τον Γενάρη για να πάρει θέση βασικού (Γιόχανσον) να μένει στο πάγκο όντως ανέτοιμος για τρίτο σερί 90άλεπτο. Με το βασικό δεξί της μπακ (Μπακάκη) μόλις να έχει επιστρέψει μετά από 1,5 μήνα απουσίας και τον βασικό σέντερ φορ (Μπρέσεβιτς) να βγάζει 90άλεπτο με υγρό στο γόνατο και με τον έτερο σέντερ φορ (Ντακολ) να είναι νοκ άουτ. Έτσι η ΑΕΚ πήρε το βολικό αποτέλεσμα στην Κέρκυρα.

Και κάπως έτσι ο πολύ μετρημένος και πολύ προσεκτικός στα λόγια Δέλλας, έκανε για πρώτη φορά, έστω και με την μορφή ρητορικής ερώτησης, αναφορά σε πορεία μέχρι και το τέλος της διαδρομής στο κύπελλο. Μπορεί να είναι τυχαίο το ταϊμινγκ μπορεί όμως και όχι.

Συνέπεσε όμως μ’ ένα ματς που την ΑΕΚ των χιλίων βασάνων και απουσιών (και της Β’ εθνικής ακόμα για να μην ξεχνιόμαστε), την έπαιξε μετά φόβου θεού μια ομάδα από την Σουπερλίγκα. Σ’ αντίθεση μ’ ότι είχε γίνει στο ματς κυπέλλου τον Σεπτέμβρη στην Κομοτηνή, όταν η ΑΕΚ ήταν εκείνη που έπαιξε επιφυλακτικά απέναντι στον εκ Σουπερλίγκας ορμώμενο Πανθρακικό. Που σημαίνει σε κάθε περίπτωση πως η ΑΕΚ με την δουλειά του Δέλλα, έχει διανύσει σημαντικό δρόμο από τον Σεπτέμβρη μέχρι και τώρα και σε αγωνιστικό επίπεδο και σε επίπεδο νοοτροπίας.

Κανείς δεν λέει πως η ΑΕΚ θα πάρει το κύπελλο. Αλίμονο. Όμως πλέον κανείς δεν μπορεί με σιγουριά να υποστηρίξει (και αν το κάνει θα είναι εμπαθής ή άσχετος) πως είναι απαγορευτικό να τα καταφέρει. Και αυτό είναι κάτι που το έχουν κερδίσει ο Δέλλας και οι παίκτες του και δεν τους είναι χαρισμένο.

Πάμε τώρα και σε ολίγη γκρίνια. Αναρωτιέμαι για πόσο καιρό οι αντίπαλοι παίκτες θα τουλουμιάζουν στο ξύλο τους παίκτες της ΑΕΚ και θα μένουν ατιμώρητοι. Αυτός ο Φάμπιο ξάπλωσε με αγκωνιά τον Αραβίδη, έριξε μια «γεμάτη» και στον Πλατέλλα και ο Παπαπέτρου αντί να τον αποβάλει τον κοίταζε με συμπόνια σαν τον Ξάνθοπουλο στο «μάνα μου παραστράτησα».

Και κάτι τελευταίο. Τραυματισμοί πολλοί και για πολύ καιρό. Ζήτημα αποκλειστικά για ενδοσκόπηση, που δεν προσφέρεται για εικασίες και σπεκουλάρισμα, αλλά μόνο για επίλυση.

ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΛΗΣ